Οι πρώτες μέρες
διακυβέρνησης της τρόικα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Ο Πρωθυπουργός είναι εξαφανισμένος σε κάποιο νοσοκομείο νοσώντας απ την μόνη ασθένεια που δεν επιτρέπει ταξίδια με αεροπλάνα. Ένας υπουργός οικονομικών έχει ήδη παραιτηθεί λόγω ασθενείας κι ένας υφυπουργός γιατί όλως παρανόμως κατείχε off-shore, παρόλο που από το 2010 υπάρχει ρητώς ασυμβίβαστο. Η χώρα βρίσκεται σε αναζήτηση εκπροσώπησης στο Eurogroup καθώς, με δεδομένη την ασθένεια του κυρίου Σαμαρά, οι Κουβέλης και Βενιζέλος δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει καμία συνταγματική αρμοδιότητα που θα του επέτρεπε να διαπραγματευτεί, έστω και τυπικά, τα δημοσιονομικά της χώρας. Παράλληλα, εκτός απ την προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων, οι προγραμματικές εξαγγελίες της Κυβέρνησης παραμένουν άγνωστες.
Έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση η οποία, παρότι μετρά ελάχιστες μέρες, ήδη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, πέρα από τα προβλήματα υγείας διακεκριμένων στελεχών της. Η βιασύνη και η ανευθυνότητα σε ό,τι αφορά την επιλογή προσώπων για κρίσιμα υπουργεία, τη στιγμή που δεν ήταν σε θέση (για διάφορους λόγους, νομικούς όπως και πολιτικούς) να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, είναι ανησυχητικό σημάδι. Η επιλογή του κυρίου Βερνίκου για το υφυπουργείο Ναυτιλίας έθεσε μείζονα ηθικά ζητήματα του τύπου «βάλαμε τον λύκο να φυλάξει τα πρόβατα». Έθεσε όμως και κραυγαλέα ζητήματα νομιμότητας. Απ την κυβέρνηση που πριν λίγα χρόνια διακήρυσσε μέσω του κ. Βουλγαράκη πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» αναμέναμε ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους νόμους του κράτους.
Παράλληλα, η παραίτηση του επικεφαλής του τμήματος οικονομίας της ΔΗΜΑΡ, Δημήτρη Χατζησωκράτη, μετά τον αποκλεισμό του από το βουλευτικό αξίωμα λόγω της επιλογής του Φώτη Κουβέλη να εκλεγεί στην Β Αθήνας, πέρασε στα ψιλά. Εξέλιξη, επίσης, πρωτόγνωρη ιδίως αν τη συγκρίνουμε με το ενδιαφέρον των καθεστωτικών ΜΜΕ για τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ, παραδείγματος χάρη.
Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο σοβαρή αν λάβουμε υπόψη το γενικευμένο κλίμα αστάθειας που επικρατεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η αποστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας στις διαπραγματεύσεις συνιστά μέγιστο πολιτικό ατόπημα.
Είναι αξιοσημείωτο, βέβαια, πως προεκλογικά οι τρεις εταίροι της κυβέρνησης έπαιξαν με αξιοσημείωτη συνέπεια και ομοιογένεια το χαρτί της σοβαρότητας και της φερεγγυότητας και αντιστοίχως της ανικανότητας/απειρίας του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Μέχρι και το σχετικά νεαρό της ηλικίας του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, επικαλούνταν για να πείσουν το ελληνικό λαό πως μια Κυβέρνηση της Αριστεράς θα ήταν καταστροφή για τον τόπο. Τώρα που οι γκάφες διαδέχονται η μία την άλλη, αναμένουμε να ακούσουμε την αυτοκριτική τους.
Παρόλα αυτά, τα ΜΜΕ δεν βρήκαν κάτι άξιο προς σχολιασμό σε σχέση με το μπάχαλο που επικρατεί τις τελευταίες μέρες. Για κάποιο λόγο ο φόβος της διαβόητης «ακυβερνησίας» φαίνεται να έχει εξαφανιστεί. Η επιείκια και η «κατανόηση» των μεγαλοδημοσιογράφων απέναντι στα «ατοπήματα» των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ είναι αξιοθαύμαστη.
Από τα παραπάνω προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: Αν στην κυβέρνηση βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, η στάση των ΜΜΕ θα ήταν η ίδια; Μήπως η κυρία Τρέμη θα οδυρόταν για το κακό που βρήκε τον τόπο, το οποίο μάλιστα μας οδηγεί κατευθείαν στη δραχμή-και-το-χάος;
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου