Το ασφαλιστικό και το μισθολογικό, οι τελευταίοι θεσμοί συλλογικών δικαιωμάτων, αποτελούν τον σταθερό στόχο της περιβόητης εσωτερικής υποτίμησης, που προωθούν, πατώντας επί πτωμάτων, οι τροϊκανοί με τα ισχύοντα Μνημόνια και, καθώς φαίνεται, θα συνεχίσουν και με τα νέα Μνημόνια 50ετίας. Ο ασφαλιστικός νόμος Λοβέρδου,
που σπρώχνει τις συντάξεις στο κατώφλι της "εθνικής ελεημοσύνης" των 350 ευρώ, ολοκληρώνεται με την εφαρμογή νομοθετημένων, πλην όμως αδρανών μέχρι τώρα, μνημονιακών ρυθμίσεων. Και έπεται η σκληρή συνέχεια, με δεδομένη τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων εξαιτίας της ύφεσης, της ανεργίας και της εγκατάλειψής τους από το κράτος.
Μνημονιακή υποχρέωση είναι, επίσης, η μείωση του ασφαλιστικού κόστους κατά 3,9%, που ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί. Στενά συνδεδεμένο με τις συντάξεις είναι το επίπεδο των μισθών, που, αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες, σπρώχνονται σε "επίπεδα Βουλγαρίας". Η κατάργηση των τριετιών και της ωρίμανσης για όσους εργαζόμενους απολυθούν και, μετά από μακρά περίοδο ανεργίας, επαναπροσληφθούν, δημιουργεί προϋποθέσεις άγριου ανταγωνισμού. Οι "υψηλόμισθοι" θα απολύονται, ώστε να επαναπροσλαμβάνονται με κατά πολύ χαμηλότερες αποδοχές, που κι αυτές το πιθανότερο είναι να επιδοτούνται από το Δημόσιο. Κι όλα αυτά υπό την απειλή του εφεδρικού στρατού των περίπου 2 εκατ. ανέργων, που προβάλλονται ως άλλοθι για να δικαιολογηθεί η κατ' ουσίαν κατάργηση του μισθού.
Στα μέτρα αυτά συζητείται να προστεθούν συντόμως άλλα δύο, που θα αποτελειώσουν το κοινωνικό δικαίωμα της εργασίας. Εκείνο των ομαδικών απολύσεων και εκείνο της ριζικής μείωσης του ποσού της αποζημίωσης για απόλυση. Και τα δύο μέτρα προωθούνται, εκτός των άλλων, σε συνάρτηση με την περιβόητη αναδιάρθρωση στον τραπεζικό τομέα, στα μίντια και σε άλλους νευραλγικούς χώρους μεγάλων επιχειρήσεων.
Γενικότερα πρόκειται για μεθοδευμένη μετατροπή του πληθυσμού σε ανακυκλούμενα σύνολα ανέργων και εξευτελιστικά αμειβόμενων εργαζομένων, για αναπαραγωγή εξαθλιωμένης εργατικής δύναμης, εξέλιξη που τελικά θα επιδεινώνει και το επίπεδο της όποιας διατηρούμενης παραγωγής, μετατρέποντας τη χώρα σε αποικιακή ζώνη.
Η ανατροπή αυτού του εργασιακού και ευρύτερα κοινωνικού μεσαίωνα προϋποθέτει την ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων σε αντιστοιχία με ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Οι κυβερνητικοί παράγοντες και τα αφεντικά τους τρέχουν να κλείσουν τις ρυθμίσεις που δημιουργούν μεσαίωνα για να προλάβουν το ενδεχόμενο πολιτικής ανατροπής στις κάλπες. Ας γνωρίζουν ότι τέτοιου είδους τετελεσμένα δεν είναι δυνατόν να γίνουν σεβαστά! Και οι εργαζόμενοι, αδιακρίτως του αν δουλεύουν στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα, συνειδητοποιούν επώδυνα ότι η επίθεση τους αφορά όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου