Παράλυτος πίθηκος ξαναπερπάτησε έπειτα από την εμφύτευση πολυδύναμων βλαστοκυττάρων

Ομάδα ιαπώνων ερευνητών ανακοίνωσε σήμερα ότι πίθηκος, που είχε μείνει παράλυτος από κάκωση, μπόρεσε να χρησιμοποιήσει και πάλι τα μέλη του χάρη στην έγχυση πολυδύναμων βλαστοκυττάρων (iPS). "Είναι η πρώτη φορά που ένα ζώο αυτού του είδους ανακτά τις κινητικές του λειτουργίες με τον τρόπο αυτό", εξήγησε ο καθηγητής Χιντεγιούκι Οκάνο του πανεπιστημίου Κέιο. Η ομάδα του, που έχει φθάσει στο ίδιο αποτέλεσμα με ένα ποντίκι, προχώρησε σε έγχυση πολυδύναμων βλαστοκυττάρων στην τραυματισμένη σπονδυλική στήλη του ζώου.
Τα βλαστοκύτταρα διοχετεύθηκαν εννέα ημέρες μετά την κάκωση που τραυμάτισε την σπονδυλική του στήλη.
Ο πίθηκος άρχισε να κινεί τα μέλη του δύο ή τρεις εβδομάδες αργότερα, σύμφωνα με τον καθηγητή Οκάνο.
"Σε διάστημα έξι εβδομάδων, ξαναβρήκε την ικανότητά του να πηδά σχεδόν κανονικά.

Η δύναμη της λαβής επίσης επανήλθε στα μπροστινά του μέλη κατά 80%", πρόσθεσε ο επιστήμονας. Τα βλαστοκύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν δημιουργήθηκαν με την εμφύτευση τεσσάρων τύπων γονιδίων στα κύτταρα ανθρώπινου δέρματος για να αναπρογραμματισθούν. Τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα που δημιουργήθηκαν με τον τρόπο αυτόν επέστρεψαν σχεδόν σε εμβρυακό στάδιο. "Πραγματοποιούμε πειράματα με τη πρόθεση να χρησιμοποιήσουμε πιο ασφαλή και καλύτερα ποιοτικά κύτταρα, ώστε κάποια μέρα να γίνουν δυνατές κλινικές μελέτες επί ανθρώπων", δήλωσε ο καθηγητής Οκάνο κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου με θέμα την μοριακή βιολογία στο Κόμπε.

Η Ιαπωνία είναι πολύ δραστήρια σε αυτού του είδους την έρευνα. Η ομάδα του καθηγητή Σίνια Γιαμανάκα του Πανεπιστημίου του Κιότο ήταν η πρώτη που κατόρθωσε να επαναπρογραμματίσει κύτταρα του δέρματος μετατρέποντάς τα σε πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPS). Ωστόσο, τα αποτελέσματα των εργασιών αυτών δεν βρίσκονται ακόμη σε ικανοποιητικό σημείο, ώστε να επιτρέψουν την ιατρική εφαρμογή.

Χρειάζεται η επαλήθευση των κινδύνων, η ανάπτυξη τεχνικών και η δημιουργία θεραπευτικών αγωγών.
Η σημερινή μέθοδος δημιουργίας πολυδύναμων βλαστοκυττάρων, χρησιμοποιεί ρετροϊούς για τη μεταφορά των γονιδίων αναπρογραμματισμού, και έτσι είναι πιθανή η αφύπνιση γονιδίων που προκαλούν καρκίνους.