Το σενάριο των πρόωρων εκλογών προβληματίζει την κυβέρνηση

Tο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών απασχολεί σοβαρά την κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι επισήμως διαψεύδεται. Επί της ουσίας είναι «ένα δώρο που δεν θα ήθελε» το Μέγαρο Μαξίμου, όμως υπάρχουν πολλές μεταβλητές στη συγκεκριμένη «εξίσωση» και από αυτές τελικά θα κριθεί εάν την άνοιξη θα στηθούν κάλπες. Βασικό κριτήριο για την τελική απόφαση είναι η επιδίωξη της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης και κυρίως της «νομιμοποίησης» του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής προσαρμογής που συζητήθηκε προχθές στο Yπουργικό Συμβούλιο, το οποίο συνεπάγεται πρόγραμμα δραστικών περικοπών δημόσιων δαπανών ενώ ουσιαστικά πρόκειται για ένα νέο μνημόνιο, που υπερβαίνει τη θητεία αυτής της κυβέρνησης, καθώς φθάνει μέχρι το 2015. Ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης έθεσαν θέμα νομιμοποίησης του νέου μνημονίου από τη Βουλή, πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο.

Με άλλα λόγια δηλαδή η κυβέρνηση έχει μπροστά της και άλλα μέτρα, χωρίς στο βάθος του τούνελ, επί του παρόντος, να φαίνεται κάποιο μικρό «φως» ανάκαμψης. Το πλέον εκρηκτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι αυτό της ανεργίας, για το οποίο οι «ασπιρίνες» περί μέτρων ανακούφισης δεν λένε τίποτα. Η ανάπτυξη είναι στο «κόκκινο» και όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι για τα επόμενα δύο-τρία χρόνια δεν θα γίνει τίποτα και η ανεργία θα επιδεινώνεται. Επί της ουσίας δηλαδή για τα επόμενα χρόνια η κυβέρνηση δεν μπορεί να «πουλήσει» ελπίδα που να έχει αντίκρισμα.

Συνεπώς υπάρχει ορατός κίνδυνος εξάντλησης του πολιτικού κεφαλαίου για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό μέχρι το τέλος της τετραετίας, καθώς η ανάκαμψη θα αργήσει. Για το ένα εκατομμύριο των ανέργων που προβλέπεται μέχρι το τέλος του χρόνου έχει πολύ μικρή σημασία εάν τα μέτρα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν έχει καν τη διάθεση να το σκεφτεί. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι οι πολίτες από τη μια πλευρά βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται και από την άλλη τα πάντα να αυξάνονται (βενζίνη, ρεύμα, εισιτήρια, τρόφιμα κ.λπ.), γεγονός που δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια. Αυτό εκ των πραγμάτων δημιουργεί μικρή εμπιστοσύνη ή και απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Οι κινήσεις λοιπόν που έχει στα χέρια του ο κ. Παπανδρέου είναι πολύ περιορισμένες, εάν βέβαια αποκλείσουμε το ενδεχόμενο ότι αφήνουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει. Ο κ. Παπανδρέου έχει μεγάλη αγωνία, και δικαίως, για το συμβούλιο κορυφής της 25ης Μαρτίου και τις αποφάσεις που πρόκειται να ληφθούν.
Καταρχήν εκεί αναμένεται να «κλειδώσει» η επιμήκυνση αποπληρωμής του ελληνικού χρέους των 110 δισ. ευρώ, όπως επίσης και η μείωση του επιτοκίου, κατά τα πρότυπα της Ιρλανδίας. Παράλληλα η απόφαση για ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης με κεφάλαια, που θα επέτρεπαν στην Ελλάδα ένα ήπιο «κούρεμα» του χρέους με την επαναγορά ελληνικών ομολόγων. Οι αποφάσεις αυτές θα έδιναν μια «ανάσα» στη χώρα και φυσικά θα πιστώνονταν στον Γιώργο Παπανδρέου. Εάν η Ε.Ε. αποφάσιζε την έκδοση ευρωομολόγου θα διευκόλυνε ακόμη περισσότερο τα πράγματα, καθώς θα «αγοράζαμε» χρόνο από τους δανειστές.

Αυτές οι εξελίξεις θα μπορούσαν να είναι μια καλή αφετηρία πρόωρων εκλογών και μάλιστα για την άνοιξη. Το κυβερνών κόμμα αυτή την ώρα, και με βάση την τελευταία δημοσκόπηση, φαίνεται να προηγείται με 5,5 μονάδες της Ν.Δ., γεγονός που δείχνει ότι ο πρωθυπουργός μπορεί με άνεση να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή. Επίσης η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να μην κεφαλοποιεί τίποτα από τη φθορά της κυβέρνησης. Αυτό από μόνο του συνιστά μεγάλο «πειρασμό» για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, καθώς το τοπίο της οικονομίας είναι εξαιρετικά ρευστό και όλοι συμφωνούν ότι σε δύο χρόνια τίποτα δεν θα είναι ίδιο.

Είναι πολύ πιθανόν μέχρι το τέλος του μήνα και μετά την επίσκεψή του στη Γερμανία στις 22 Φεβρουαρίου, ο Γ. Παπανδρέου να έχει σαφή εικόνα για το τι θα γίνει στο συμβούλιο κορυφής. Eτσι θα πάρει και τις αποφάσεις του εάν θα εξαντλήσει την τετραετία ή όχι. Μέχρι τότε όμως για την κυβέρνηση είναι μονόδρομος η διάψευση των σχετικών πληροφοριών.