EL PAÍS : "Οι εξελίξεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο γεννούν τέσσερις φόβους και μια ελπίδα ".

Η Ευρωπαϊκή Ενωση σκλήρυνε χθες τη στάση της απέναντι στον πρόεδρο Μουμπάρακ, παρόλο που διχάστηκε και σε αυτό το θέμα: η Γερμανία και η Ισπανία τάσσονται υπέρ της αποχώρησης του αιγύπτιου προέδρου, ενώ η Ιταλία, η Γαλλία και η Βρετανία είναι πιο επιφυλακτικές.
Παρά ταύτα, είναι φανερό ότι η ΕΕ κάτι έμαθε από τη λανθασμένη στάση που κράτησε απέναντι στον πρόεδρο της Τυνησίας και τα γεγονότα που οδήγησαν στην αποκαθήλωσή του.
Αυτό δεν είναι όμως αρκετό.
Όπως γράφει ο Ιγκνάθιο Θεμπρέρο στο σημερινό φύλλο της Ελ Παΐς, η Ευρώπη πρέπει να αποκομίσει κι άλλα διδάγματα από τις εξελίξεις στην Αίγυπτο.
Το πρώτο είναι ότι σε μια ταραγμένη περίοδο δεν μπαίνει πλέον μόνο το Σαχέλ, αλλά και ο πιο κοντινός γείτονας της Ευρώπης, η βόρεια Αφρική.
Και η αναταραχή φαίνεται να είναι πιο έντονη από εκείνη που σημειώθηκε στην ανατολική Ευρώπη το 1989.
Το δεύτερο δίδαγμα είναι ότι οι επαναστάσεις αυτές οδηγούν σε μείωση της επιρροής της Ευρώπης σε μια ζώνη, το Μάγρεμπ, όπου το ιστορικό της βάρος είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι Τυνήσιοι ξεχύθηκαν στους δρόμους ζητώντας την πτώση του δυνάστη, την ώρα που η υπουργός Εξωτερικών Μισέλ Αλιότ-Μαρί του πρόσφερε εξοπλισμό για την καταστολή των διαδηλώσεων.
Η κυβέρνηση Ομπάμα, αντίθετα, «άκουσε» τους διαδηλωτές και ουσιαστικά πήρε το μέρος τους.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών για τη Μέση Ανατολή Τζέφρι Φέλτμαν ήταν ο πρώτος υψηλόβαθμος ξένος αξιωματούχος που επισκέφθηκε την Τυνησία μετά την αποχώρηση του Μπεν 'Αλι.
Το τρίτο δίδαγμα είναι ότι η αστάθεια θα προκαλέσει χωρίς αμφιβολία αύξηση της μετανάστευσης προς βορρά.
Το ΑΕΠ της Τυνησίας αναμένεται να μειωθεί κατά 3% εξαιτίας μιας σειράς παραγόντων, περιλαμβανομένης της μείωσης του του τουρισμού.
Θα υπάρξουν λιγότερες θέσεις εργασίας και οι νέοι θα βρεθούν σε μεγαλύτερο πειρασμό να ριχτούν σε περιπέτειες.
Δεν αποκλείεται οι δυνάμεις ασφαλείας να χαλαρώσουν τον έλεγχο στα σύνορα.
Το τέταρτο δίδαγμα είναι ότι θα αναβιώσει ο φόβος του ισλαμισμού, αλλά και της τρομοκρατίας.
Οι περισσότερες από τις οργανώσεις που διέπραξαν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη τα 20 τελευταία χρόνια περιλαμβάνουν στις τάξεις τους ανθρώπους από το Μάγρεμπ.
Στην Αίγυπτο και την Τυνησία, οι κυριότερες δυνάμεις της αντιπολίτευσης είναι οι ισλαμιστές.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Αιγύπτου και το τυνησιακό κόμμα Εν Νάχντα (Αναγέννηση) έχουν επιδείξει προς το παρόν μετριοπάθεια.
Οι ισλαμιστές της Τυνησίας δήλωσαν ότι δεν θα παρουσιάσουν κάποιον υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές για να μην τρομάξουν οι κοσμικοί συμπατριώτες τους και η Δύση.
Πριν από 20 χρόνια, η νίκη των ισλαμιστών στις εκλογές οδήγησε σε ένα πραξικόπημα στην Αλγερία, που έγινε με τις ευλογίες της Δύσης, και σε έναν εμφύλιο πόλεμο με 200.000 νεκρούς.
Από τον πόλεμο αυτό ξεπήδησε η τοπική εκδοχή της αλ-Κάιντα.
Το λάθος εκείνο δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Η Τύνιδα αποτελεί ένα μοντέλο προς μίμηση.
Αν πετύχει το δημοκρατικό στοίχημα, θα αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στον εξτρεμισμό.