Το πρώτο δίμηνο της χρονιάς τα δημόσια έσοδα μειώθηκαν κατά περίπου 9,2% σε σχέση με πέρσι, κάτι που σημαίνει 870 εκατ. ευρώ λιγότερα στα ταμεία του κράτους.
Το τελευταίο σκαρφίζεται ήδη τρόπους αναπλήρωσης των προϋπολογισθέντων και απολεσθέντων αυτών εσόδων και φυσικά θ' ακολουθήσει την πεπατημένη. Θα επιβάλει νέους φόρους. Σε ποιους; Σε αυτούς που αδυνατούν ν' αποκρύψουν τα εισοδήματά τους, σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Ωστόσο, όταν αναφερόμαστε στο κράτος, αυτό δεν είναι κάτι απρόσωπο. Εχει συγκεκριμένους διαχειριστές σε αυτόν τον τομέα, που είναι οι υπουργοί και υφυπουργοί Οικονομικών.
Και γι' αυτό τον λόγο -αλίμονο δεν είναι ο μοναδικός- η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών απέτυχε παταγωδώς. Απέτυχε να εισπράξει έσοδα από τους συνήθως φοροδιαφεύγοντες και σχεδιάζει νέα επέλαση στους υπόλοιπους. Γι' αυτή την αποτυχία κανένας δεν θα πληρώσει, κάτι που επίσης δεν είναι παράδοξο στην ελληνική πολιτική. Παρ' ότι ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να εισπράξει όχι μόνο τα προϋπολογισθέντα έσοδα, αλλά ούτε καν τα έσοδα από το ΕΤΑΚ του 2009 (δύο ετών πριν, δηλαδή) ούτε εκείνα του φόρου ακίνητης περιουσίας του 2010, όλοι συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Οι αποτυχημένοι υπουργοί και υφυπουργοί παραμένουν στις θέσεις τους και οι πολίτες καλούνται για ακόμα μία φορά να πληρώσουν αποτυχημένες πολιτικές. Και φυσικά δεν είναι οι μόνες. Αστοχίες και σημαντικά λάθη γίνονται σε καθημερινή βάση. Με θύτες υπουργούς που παραμένουν στις θέσεις τους και θύματα πολίτες που τις πληρώνουν. Ποια άραγε είναι η έννοια της πολιτικής ευθύνης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου