Μια νυχτερινή βόλτα στις συνοικίες της πόλης, πλούσιες και φτωχές, και θα δείτε ανθρώπους, συχνά νέους, σχετικά καλοντυμένους, αγόρια και κορίτσια, να ψάχνουν τους σκουπιδοντενεκέδες - φευγαλέες σκιές με κάποια ντροπή να κλεφτοκοιτάζουν γύρω τους.. - Πλατεία Ταχρίρ, πλατεία Συντάγματος, πλατεία Τραφάλγκαρ...
Την ώρα που οι πολιτικώς ορθοί αλλάζουν τις λέξεις του Μαρκ Τουαίν ο καθ' ημάς κ. Καστανίδης ανοίγει νέους δρόμους στην ομογενοποιημένη σκέψη αλλά και στην κατασταλτική πολιτική με το νομοσχέδιό του για τον ρατσισμό - «καμμιά ομοιότης με τον νόμο Γκεϋσώ» ισχυρίζεται και βρίσκει τις ενστάσεις που διατυπώθηκαν από πολλούς ως μια «καταιγίδα ανοησίας». Καμία έκπληξη από έναν άνθρωπο που του αρέσει να ακούει τον εαυτόν του ομιλούντα, αλλά πολύ συμπαθητική, όταν στη συνέχεια καλεί τρομαγμένος προς συνεπικουρίαν «γνωστούς διανοουμένους». Δεν ξέρω αν απευθύνεται σε εκείνους που έχουν σκίσει τα ιμάτιά τους (μέσα τους) εναντίον του Τυποκτόνου νόμου Βενιζέλου ή εκείνων που ζητούσαν ανθρωπιστικότερους τους βομβαρδισμούς και πιο προσεκτικές τις εισβολές, αλλά ούτε εκεί είναι το πρόβλημα.
Στον νόμο που εισηγείται ο κ. Καστανίδης βάζει τον νομοθέτη να διαπιστώνει ότι η Ελλάδα κινείται προς ένα πολυπολιτισμικό μοντέλο.
Στο ερώτημα με ποίου την εντολή, λαϊκή ή άλλη, υιοθετείται μια τέτοια πολιτική, ο κ. Καστανίδης δεν πρόκειται να απαντήσει. Οπως δεν απαντούν οι Δαναοί που έφεραν το Μνημόνιο, όπως δεν απαντούν αυτοί που λανσάρουν την ασυνέχεια της γλώσσας ή την ασυνέχεια του έθνους.
Είναι φανερό ότι όλα αυτά τα δογματικά αξιώματα (τα τετελεσμένα του τετέλεσται) ανήκουν στον ίδιο παρονομαστή της ίδιας πολιτικής. Της πολιτικής που θέλει τους πολίτες με αδρανή ταυτότητα, ιδιώτες, αναλληλέγγυους και κυρίως φοβισμένους.
Οι «εχθροπάθειες» (!) και τα συναφή, τρίχες! το ζητούμενο είναι η κατοχή των πόλεων, η αποδόμηση των κοινοτήτων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου