‘Δεν τίθεται ζήτημα πρόωρων εκλογών. Μια κυβέρνηση ψηφίζεται για τέσσερα χρόνια και μετά κρίνεται’. Τάδε έφη ο Υπουργός Οικονομικών, κ. Παπακωνσταντίνου. Αντιστρέφει λοιπόν την δημοκρατία. Πάει να πει, ο λαός ψηφίζει-ποντάρει στην τύχη, κι ότι του βγει. Βάζει στο σβέρκο του την ‘Αστραπή’ ή τον ‘Αστραχάν’ για τέσσερα χρόνια, και ΜΕΤΑ εάν δει πως το φαβορί ήταν κουτσό, ‘κρίνει’. Ομολογουμένως νεόδμητη θεωρία. Μάλιστα ειπωμένη απ’ τα χείλη του ιδίου τον οποίο εξουσιοδότησε η Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος να δεσμεύει με την απλή υπογραφή του μια ΧΩΡΑ, αποκτά ανατριχιαστικό περιεχόμενο.
Επιτείνεται το πράγμα, όμως, καθώς εμπεριέχει δεύτερο ψεύδος. Διότι δεν πρόκειται απλά για ‘μη νομιμοποίηση’ των πράξεων μιας τετραετίας, αλλά αφορά το απώτερο μέλλον, το μέλλον των παιδιών μας. Γιατί, πες ας πούμε πως αυτά που ψήφισες στην τετραετία, αφού σε μαυρίσω, φέρνω στην εξουσία ένα άλλο κόμμα και τα ανατρέπω. Η ‘αξιοποίηση’ όμως της κρατικής περιουσίας που εμπεριέχει παραχωρήσεις για 40, 80 ή 99 έτη, ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ μόνο την ΔΙΚΗ ΣΟΥ τετραετία, φιλαράκο μου. Εσύ είσαι έτοιμος να ‘δεσμεύσεις’ τις ..δέκα για να μην πω τις είκοσι επόμενες κυβερνήσεις !
Ερχόμαστε λοιπόν στην ψηφίδα της ‘αξιοποίησης’. Αυτή τη λέξη εντέχνως χρησιμοποιεί ο κ. Καρέλιας, σήμερα στο άρθρο του στην Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία. Είναι ειρωνικό τουλάχιστον, αφού στην προηγούμενη ακριβώς σελίδα εκτενές άλλο άρθρο, αποκαλύπτει πως όλες οι ΔΕΚΟ που προτίθεται πρώτες η κυβέρνηση να ‘ιδιωτικοποιήσει’ είναι ΚΕΡΔΟΦΟΡΕΣ ! Και μάλιστα, πως οι συνδικαλιστές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ στις ΔΕΚΟ αυτές, έχουν τεθεί αντίθετοι ήδη στο διαφαινόμενο σχέδιο.
Θα υπερασπιστώ το δικαίωμα του κ. Καρέλια να γράφει ότι πιστεύει. Αποφεύγει όμως να μας εξηγήσει στο άρθρο του, για ποιόν ακριβώς λόγο το εφήμερο τυχόν κέρδος που θα εισπράξει η κυβέρνηση είναι για το ‘συμφέρον της χώρας’, έναντι όλων των μελλοντικών κερδών που θα εισφέρει εις το διηνεκές μια κερδοφόρα ΔΕΚΟ. Ειρωνεύεται τον ‘αριστερό δήμαρχο’ του Ελληνικού, που επιθυμεί να το δει ‘πάρκο’, αλλά αποφεύγει να μας εξηγήσει πoυ άραγε βρίσκει κάποια ΛΟΓΙΚΗ στο να χτίσεις μια τεράστια έκταση, στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με την ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ αναλογία πρασίνου. Ελπίζω τουλάχιστον, ο κ. Καρέλιας, να πρόσεξε τρίτο άρθρο στην εφημερίδα του, που γράφει για την κρίση και την ΑΝΕΡΓΙΑ στα ΜΜΕ.
Οι ψηφίδες μας οδηγούν αναπόδραστα. Αποκαλύπτεται πως η σαφής δημοκρατική ανατροπή, η πρεμούρα να υπογραφεί το μνημόνιο, η επιμονή στην εξάντληση της τετραετίας κλπ, δεν αποσκοπούσαν εξ αρχής –το αποκάλυψαν οι δηλώσεις Στρος Καν- ΜΟΝΟ στην διάσωση των δανειστών. Σωστότερα, πως η διάσωση των δανειστών μάλλον αφορούσε στο μεγάλο ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ που έρχεται.
Για να δούμε ανάμεσα στις ΔΕΚΟ. Μια απ’ αυτές τα πετρέλαια. Όχι βέβαια τα ‘μελλοντικά’, αυτά που ΘΑ γεωτρήσουμε. Τα ήδη υπάρχοντα. Άλλη, η ΔΕΗ. Οι λιγνίτες. Το δίκτυο. Τρίτη και καραμπινάτη το ΝΕΡΟ. Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Το νερό, που παντού γράφουν πως στις επόμενες δεκαετίες θα αποτελεί ΧΡΥΣΟΦΟΡΟ κοίτασμα. Ευλογημένη χώρα από νερά η Ελλάδα. Την ευλογία σε ΚΑΤΑΡΑ πάει να μετατρέψει η ‘αξιοποίηση’ της κυβέρνησης.
Οι ‘επενδυτές’ ασφαλώς θα αγνοήσουν τους ‘κινδύνους’. Όπως τους αγνόησαν στην Ιαπωνία. Και δεν μιλώ για τον κίνδυνο εμπλοκής τους στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Αυτόν ήδη με την λύση της ‘επιφάνειας’ που τους προσφέρει στο πιάτο η κυβέρνηση τον αποφεύγουν. Ο σοβαρός κίνδυνος –που δεν θα λάβουν υπόψη τους- είναι η οργή. Η οργή που για την ώρα στρέφεται στις μπάρες των διοδίων.
Που για την ώρα γίνεται προπηλακισμός του κ. Παπανδρέου ή γιαούρτι εναντίον του κ. Πάγκαλου. Πού όμως, αργά ή γρήγορα, -νόμος- θα κατευθυνθεί προς την ΣΩΣΤΗ κατεύθυνση, θα ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ. Τότε –κι ας μην το υπολογίζουν τώρα- καμιά σύμβαση δεν θα τους σώσει. Καμιά ‘επιφάνεια’. Κανένα μνημόνιο. Διότι –άλλος νόμος- την Ύβρη, ακολουθεί ΠΑΝΤΑ η Δίκη.
Τον ‘νόμο’ αυτόν δείχνει να αγνοεί και η κ. Διαμαντοπούλου, συγχωνεύοντας όπως έγραφε με μεγάλα γράμματα ένα απ’ τα ‘πανό’ των μαθητών, ‘τα όνειρά τους’ ! Για να συμπληρώσει άλλη μια ψηφίδα, στην γενική εικόνα της ντροπής. Και δεν μιλώ για την ‘ύβρη’ της δημιουργίας συγκροτημάτων τύπου Γκράβας, ούτε για το ‘κόστος της μεταφοράς των μαθητών που θα υπερβαίνει το κόστος της μισθοδοσίας του δασκάλου’. Η ύβρις του Υπουργείου Παιδείας –με ενοχλεί η χαλαρή κριτική στις εφημερίδες, που μάλλον θα επικροτούσε τις συγχωνεύσεις εάν γίνονταν πιο προσεκτικά κλπ-, δεν είναι αυτή.
Αναρωτήθηκε η κ. υπουργός, ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΟ χρειάζεται ένα ΠΑΙΔΙ να ΕΞΟΙΚΕΙΩΘΕΙ με χώρους, όταν εγκαταλείπει το σπίτι του; ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΟ του παίρνει, να ΕΞΟΙΚΕΙΩΘΕΙ με τα ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ των συμμαθητών του και των ΔΑΣΚΑΛΩΝ του; Ρώτησε κάποιον παιδοψυχολόγο σχετικά; Ή μήπως ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ καν;; Νομίζει πως για ένα 7χρονο, ένα 10χρονο, ακόμη κι ένα 12χρονο ΠΑΙΔΙ, τα ΠΡΟΣΩΠΑ των συμμαθητών του, ο διπλανός του στο θρανίο, ο συμπαίκτης του στο προαύλιο, είναι ΑΔΙΑΦΟΡA;; Θεωρεί πως το ΠΡΟΣΩΠΟ, η ΦΩΝΗ, το ΧΑΜΟΓΕΛΟ του ΔΑΣΚΑΛΟΥ του, του είναι ΑΔΙΑΦΟΡΑ; Πως για ένα παιδί, ΌΛΑ ΑΥΤΑ είναι ΑΣΗΜΑΝΤΑ πως δεν επηρεάζουν την υπόλοιπη ..παιδαγωγική διαδικασία;;
Και ναι μεν, είναι σίγουρο, πως η παιδική ΟΡΓΗ θα εκφραστεί ΑΔΙΑΦΟΡΑ πολιτικά. Το παιδί ούτε ψηφίζει, ούτε όταν θα ψηφίζει θα ενδιαφέρει πια την κ. Διαμαντοπούλου. Αλλά, ΞΕΧΝΑ, πως την παιδική οργή, θα την ΕΙΣΠΡΑΞΟΥΝ οι γονείς του στο σπίτι. Θα την εισπράξουν με κλάματα, με άρνηση, με μειωμένη απόδοση. Κι αυτοί ΨΗΦΙΖΟΥΝ.
Ψηφίζουν τον ‘Αστραχάν’ ή την ‘Αστραπή’ θα πείτε, και ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ κρίνουν. Αλλά ως πότε θα το ανέχονται αυτό;;….
Θανασης Ξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου