Ορίζουμε στην κοινή νοηματοδότηση τον λαϊκισμό ως την ψευδεπίγραφη εκδοχή της λαϊκότητας, ως την κατ’ επίφαση λαϊκότητα, αυτού που δείχνει δηλαδή λαϊκό, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.
Ο λαϊκισμός πάντα εδράζεται σε ένα «στημένο» ψεύδος, που εξωθεί σε απλουστευτικά και εκβιαστικά διλήμματα, ανάμεσα σε ασπρόμαυρες (μανιχαϊστικές) εκδοχές. Για να λύσει υπέρ του τα διλήμματα που θέτει -στις πιο ακραίες εκδηλώσεις του- επιχειρεί την ενεργοποίηση των βασικών ανθρώπινων ενστίκτων -όπως αυτό της αυτοσυντήρησης- και απλώνει ένα ισχυρό ενοχοποιητικό δίχτυ για να «συλλάβει» αυτούς που δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αποδεχτούν έναν από τους δύο όρους του παιχνιδιού του.
Όμως το πιο ενδιαφέρον στον λαϊκισμό βρίσκεται εν τέλει στην αποτελεσματικότητα του να «πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες» φορώντας τη μάσκα του λαϊκού, ιδιαίτερα όταν και ο «Λαός είναι μαραζιάρης» και ευεπίφορος στην πρέζα της λουστραρισμένης παπαριάς,
Ο υπαινιγμός είναι μάλλον εμφανής. Το μεταπολιτευτικό –τουλάχιστον- πολιτικό σύστημα
θεμελιώθηκε στην ολόπλευρη προώθηση του λαϊκισμού ως εργαλείου λαϊκής χειραγώγησης, από το ένα μάλιστα άκρο του πολιτικού συστήματος ως το άλλο. ...
Ώσπου φτάνει ένας καιρός –σαν τώρα- που το μασκοκαλσόν του λαϊκισμού χάνει πέντε-έξι χιλιάδες πόντους και από τις δεκάδες τρύπες ξεπροβάλλει το αξύριστο μπουτάκι της γκόμενας που το ‘παιζε -για 30 και πλέον χρόνια- λαϊκιά.
Εδώ είμαστε. Το πολιτικό σύστημα παίζει τα ρέστα του και η τρανσέξουαλ που κρυβόταν κάτω απ’ το καλσόν σκούζει και τσιρίζει για να αποδείξει εκ νέου τη θηλυκότητα της. Και ποιός φταίει; Το καλσόν! Ο παρασιτισμός στον επιθανάτιο ρόγχο του, καταγγέλλει τον λαϊκισμό ως υπεύθυνο για τον θάνατο του!
Έτσι και ο κος Αλέκος -ο φερόμενος στους κύκλούς του ως αποτελεσματικός ή εκσυγχρονιστής ή έντιμος ή ορθολογιστής ή εξευρωπαϊστής- , στην συνέντευξη του στον άλλο Αλέκο, τον Alexis, κάνει κυριολεκτικά τον Αλέκο. Τ’ ακούς Αλέκο;
Για την βεβαιωμένη χρεοκοπία της χώρας, φταίει ο μεταπολιτευτικός λαϊκισμός. Για την ακρίβεια ο ανατολίτικος λαϊκισμός. Διότι ως γνωστόν δεν υπάρχει δυτικός λαϊκισμός. Ο λαϊκισμός ενδημεί μόνον στην ανατολή και μάλιστα στην καθ’ ημάς Ανατολή. «Ή θ’ αποφασίσουν αυτές οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής προοπτικής και όχι οι δυνάμεις οι οποίες κουβαλάνε το πνεύμα του ανατολισμού στη χώρα μας, ή θ’ αποφασίσουν οι δυνάμεις εκείνες οι οποίες έχουν ξεκάθαρο προσανατολισμό για την πορεία τη χώρας, είναι σωτήριο και δεν υπήρχε άλλη λύση, να γίνουμε μια πλήρως ευρωπαϊκή χώρα και να λειτουργούμε με τακτοποιημένο τρόπο θεσμικό και οργανωμένο όπως αυτές οι χώρες ή θα μείνουμε μια χώρα της καθ’ ημάς Ανατολής όπου θ’ αναπτύσσονται όλα αυτά.»
Η καθ’ ημάς Ανατολή, λοιπόν, φταίει για τη χρεοκοπία, διότι οι δυνάμεις της ασκούσαν την πολιτική εξουσία στο μεταπολιτευτικό πανηγύρι και δεν επέτρεψαν οι άθλιες τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας!
«Οι δυνάμεις που διαχειρίζονται σήμερα την κρίση είναι οι δυνάμεις που έφεραν τη χρεοκοπία. Και είναι αντίνομο να λέμε, κάποιος ο οποίος οδήγησε μία χώρα στη χρεοκοπία και θα τη σώσει. Δε γίνεται αυτό το πράγμα», λέει ο κυρ Αλέκος. Λογικότατο υποστηρίζω κι εγώ. Την έχει ψυλλιαστεί τη δουλειά ο κυρ Αλέκος και αναζητά άλλες δυνάμεις απ’ αυτές που δημιούργησαν το πρόβλημα. Και ποιές είναι αυτές; Μα «είναι άλλες εκείνες οι δυνάμεις, μπορεί να είναι και κρυμμένες, είναι οι δυνάμεις εκείνες του ευρωπαϊκού προσανατολισμού που έχουν πεποίθηση ότι αν δεν εκσυγχρονιστεί συνολικά η χώρα να λειτουργήσει όχι σαν ένα κράτος της Ανατολής αλλά σαν ένα κράτος της Δύσης επιτέλους, να γίνει ένα δυτικό κράτος, ένα πρόβλημα και μια διαμάχη, ένα δυισμός ο οποίος κατατρέχει τη χώρα από την επανάσταση και μπορούσα να σας πω, πριν την επανάσταση, από την εποχή ακόμα και του Αδαμάντιου Κοραή, δηλαδή «πού ανήκουμε, Ανατολή ή Δύση;»
Μα Αλέκο, τί λές; Ακούς τι λές Αλέκο; Οι Γραικογάλλοι του Αδαμάντιου δεν είναι στο γκοβέρνο τόσα χρόνια τώρα; Και παρ’ όλα αυτά δεν καταφέραμε να συστήσουμε κράτος εφάμιλλον των καλυτέρων ευρωπαϊκών! Δεν καταφέραμε να γίνουμε φερ’ ειπείν Πορτογαλία, ή Ιρλανδία, ή Ισλανδία ή Ισπανία ή Βέλγιο ή Ιταλία -εντός ολίγου- ! Χώρες βρε αδερφέ που δεν έχουν χρεοκοπήσει διότι αυτές δεν είχαν το πρόβλημα του λαϊκισμού της καθ’ ημάς Ανατολής ! Αυτές οι σοβαρές χώρες είχαν λύσει το δίλημμα Ανατολής – Δύσης. Ε κυρ Αλέκο; Το είχαν λύσει το δίλημμα! Ακούς Αλέκο;
Αλλά μήπως και η δυτική μητρόπολη το έχει λύσει το πρόβλημα; Διότι είπε με πόνο ψυχής ο κύριος Υπουργός ότι είχε φέρει «από τις ΗΠΑ, όποιος το θυμάται, με μια σύμβαση που έκανα με το αμερικάνικο Δημόσιο, το IRS, το περίφημο IRS των Ηνωμένων Πολιτειών, να μας βοηθήσει να οργανώσουμε αυτές τις Υπηρεσίες. Δε φαντάζεστε τι τράβηξαν αυτοί οι άνθρωποι διότι δεν τους έδιναν στοιχεία, τους έστηναν 3-4 ώρες έξω από τα γραφεία».
Έχεις δίκιο κυρ Αλέκο. Είναι να ντρέπεσαι για αυτόν το Λαό ! Τέτοια ανατολίτικη αγένεια ! Άφησαν οι άνθρωποι της δουλειές τους με την Λίμαν Μπράδερς, την Ένρον, την AIG και την Γκόλμαν Ζαξ, άφησαν και τα ζαξ ντόνατς κι ήρθαν εδώ στους ανατολίτες που βάζουν κρεμμύδι στα μακ ντόναλτς, ήρθαν να τους βάλουν σε μια σειρά και εκείνοι τους έστηναν και στα ραντεβού! Λαουτζίκος αγαπητέ μου υπουργέ !
Άλλωστε αυτός ο Λαός έφαγε και τα λεφτά! «Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε μια ελλιπής διαχείριση του δημοσίου χρήματος στη βάση μιας κατασπατάλησης. Δανειστήκαμε ως λαός.
Ως λαός ναι και καταναλώσαμε, γιατί δεν είναι μόνο αυτά που δανειστήκαμε, βάλτε και εκείνα που πήραμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση που ήταν δισεκατομμύρια κι αυτά, πήγαν κατ’ αρχάς για την διόγκωση, υπερδιόγκωση του ελληνικού κράτους, πήγαν σε κατασπατάληση, πήγαν σε κατανάλωση δημόσια και ιδιωτική. Και βεβαίως ένα μέρος τα έφαγε και η αδιαφάνεια». Ναί, ένα μέρος, ένα μικρό δηλαδή μέρος, τα έφαγε και μια γκόμενα που είχα παλιά και την φωνάζαμε αδιαφάνεια, γιατί φορούσε πάντα λευκό παντελόνι που όταν είχε περίοδο έκανε διαφάνεια! Η πολιτική ελίτ, δεν ερχότανε στην παρέα μας και έτσι δεν έφαγε τίποτα, γιατί πάντα ήτανε απασχολημένη με κάτι υποβρύχια, με κάτι ψυγεία και κατσαρολικά siemens, με κάτι τηλεφωνικά κέντρα, κάτι συμφορά και άϊ, κάτι δομημένα ομόλογα και άλλα τέτοια που κάθε φορά που τα αναφέραμε η αδιαφάνεια –ναι αυτή με την περίοδο- μας έλεγε να πάμε τα στοιχεία στον εισαγγελέα! Αλλά πού να τα θυμάσαι τώρα αυτά εσύ Αλέκο!
Είχαμε στην παρέα και άλλη μία κολλητή, την οικονομική ελίτ, που είχε πάει και εθελόντρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι’ αυτήν δεν έφαγε τίποτα, γιατί έτρεχε μέρα νύχτα πάνω κάτω μ’ ένα χιουντάϊ που της είχανε κάνει χορηγία. Αυτή, Αλέκο, αν θυμάσαι, είχε μια ξαδέρφη που τη φωνάζατε «6.000 μονάδες» ή «Γενικό Δείκτη» και μετά μια μέρα την κοροϊδεύατε την κοπέλλα «εγκλωβισμένη». Τα είχε φτιάξει λέει μ’ έναν Κρητικό, κάποιον Νεον-άκη, που την έφτυσε μετά και καταλαβαίνεις πικράθηκε το κορίτσι. Ούτε αυτή έφαγε τίποτα. Μας το είχε πεί και ένας θείος της ο Γιάννος, αν θυμάσαι! Αλλά πού να θυμάσαι Αλέκο! Εδώ κι εγώ δεν θυμάμαι τώρα.
Ναι και για όλα αυτά φταίει το ανατολίτικο πνεύμα μας. Αυτό οδήγησε σε «αποξήρανση της παραγωγικής βάσης της χώρας». Αυτό και όχι η πολιτική των κυβερνήσεων Σημίτη που «κατάφερε» μέσα σε μια δεκαετία την απομείωση της αγροτικής παραγωγής από 17% του ΑΕΠ σε μόλις 3%, ακολουθώντας τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Πολύ κοινή ρε Αλέκο αυτή η ΚΑΠ. Πολύ κοινή. Σαν την εξωτερική σας πολιτική που κατάντησε τελικά και την ίδια τη χώρα εντελώς κοινή. Αλλά πού να θυμάσαι τώρα Αλέκο τις βραχώδεις νύχτες και τους Μεγάλους Τραγουδιστές με τη Δεσποινίδα Κατεχάκη.
Είναι βλέπεις κι’ αυτό το μεταβυζαντινό πρότυπο, που δεν βοηθάει το άτιμο στη μνήμη. «Υιοθετούμε μεταβυζαντινό πρότυπο, όπως κυκλοφορούσε ο συμπατριώτης μας ο Κωλέττης στο Παρίσι ως Πρέσβης, φράκο από πάνω, φουστανέλα από κάτω. Αυτό τον δυισμό τον πληρώνουμε. Όμως οι δυνάμεις οι οποίες κυριάρχησαν, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, μετρημένες. Δηλαδή στα 190 χρόνια οι δυνάμεις εκείνες του ρεαλισμού, της ευρωπαϊκής προοπτικής, οι δυνάμεις του εκσυγχρονισμού, των δομών, οι δυνάμεις εκείνες οι οποίες ανήκαν στην αντιπέρα όχθη του λαϊκισμού, ήταν ας τις ονομάσουμε, αντιλαϊκιστικές δυνάμεις εκείνες, ήταν πολύ λίγες και πολύ μικρά τα διαστήματα»
Ναι, Αλέκο, δεν είναι το Οθωμανικό πρότυπο, μην έχουμε και καμιά παρεξήγηση με την φίλη και γείτονα χώρα. Άσε που κατά Βερέμη, Alexis κ.λπ.το Οθωμανικό πρότυπο μια χαρά ήτανε. Είναι το μεταβυζαντινό που φταίει, γιατί αυτήν την Ανατολή πρέπει να απαξιώσουμε. Την Ελληνική Ανατολή. Διότι -το ξέρουμε πια ότι- εκεί βρίσκεται το πρόβλημα ενός ανεμπόδιστου εκδυτικισμού. Εκεί είναι το μοναδικό εμπόδιο στην οριστική εκποίηση της πατρίδας στην δυτική αποικιοκρατία. Στο αντιστασιακό ήθος της Ελληνικής Ανατολής.
Γι’ αυτό, πέρα από τις πλάκες, γίνεται τώρα εμφανές το τελευταίο χαρτί του μεταπολιτευτικού παρασιτισμού. Ο «άσος» στο κουρελιάρικο μανίκι της κομματοκρατίας που ρούφηξε το μεδούλι του τόπου, δεν είναι άλλος από την επείγουσα συγκρότηση ενός μετώπου των ελίτ-αλήτ και των ξένων αφεντικών τους που θέτει το δικό του πρόταγμα του «ορθολογισμού, του ευρωπαϊκού προσανατολισμού και του εκσυγχρονισμού» ενάντια στην πιθανότητα αφύπνισης του Έθνους και του Λαού.
Γι’ αυτό ακριβώς οι δυνάμεις αυτές, θα ανασύρουν από το σκουληκιασμένο σεντούκι της ιστορίας τους, το πιο αποκρουστικό πρόσωπο τους φορώντας το μονταρισμένο μασκο-καλσόν του «ορθολογισμού, του ευρωπαϊκού προσανατολισμού και του εκσυγχρονισμού» .
Γι’ αυτό ακριβώς οι δυνάμεις αυτές, θα καταγγείλουν κάθε γνήσια και αυθεντικά λαϊκή προσπάθεια σαν ανορθόλογη, ανατολίτικη, αντιευρωπαϊκή, οπισθοδρομική και λαϊκίστικη, επιχειρώντας να στριμώξουν το λαό μας, για μια ακόμη τελευταία φορά, στα ψευτοδιλήμματα τέτοιου τύπου. Και δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να δείξουν το πιο απάνθρωπο πρόσωπο τους, κατηγορώντας την ανθρωπιά ως λαϊκισμό και τη συλλογική αλληλεγγύη ως ανατολίτικο εθνικισμό.
Είναι που θυμάμαι ακόμη την απάντηση του αρμόδιου Υπουργού Υγείας κου Αλέκου Παπαδόπουλου σε ερώτηση δημοσιογράφου σε σχέση με το θάνατο ενός 4χρονου αγοριού από τη Μυτιλήνη. Το «ευρωπαϊκό κράτος των αντιλαϊκιστικών δυνάμεων» που κατείχε τότε την εξουσία δεν κατόρθωσε ούτε να αποδεσμεύσει από την αντ- Εθνική Τράπεζα το σημαντικό ποσό που είχε συγκεντρώσει η αλληλεγγύη του «ανατολίτικου» Λαού μας, ούτε από το ομόλογο των 10δις ευρώ που μόλις είχε εκδοθεί, περίσσευε κάτι για την μεταφορά του βρέφους στην Αμερική για θεραπεία, ούτε το «εκσυγχρονισμένο» Ε.Σ.Υ μπορούσε να διασφαλίσει την υγεία ενός παιδιού 4 χρονών.
«Άλλη ερώτηση» είχε απαντήσει τότε ο αρμόδιος ορθολογιστής, ευρωπαϊστής και εκσυγχρονιστής κος υπουργός, θεωρώντας την ερώτηση λαϊκιστική! Τέτοια ανθρωπιά, ο σημερινός κήνσορας του εκσυγχρονισμού!
Είναι που θυμάμαι ακόμη, εκείνη την «περίεργη» φιλολογία ότι όντας υπουργός οικονομικών διέγραψε –λέει- χρέος του ΑΝΤ1 προς το ΙΚΑ, ύψους 24 δις. δραχμών.
Σήμερα, επανέρχεται δίχως μια στοιχειώδη μεταμέλεια, ζητώντας «ριζική αναμόρφωση, να πεταχτεί ό,τι υπάρχει μέχρι σήμερα» και αναδεικνύοντας τον πανικό του πολιτικού συστήματος, φαίνεται να δρομολογεί την «απόσυρση» αυτής της κυβέρνησης και την ανάδειξη των «αρίστων» εφεδρειών που θα φέρουν σε πέρας τη δυσάρεστη δουλειά. Διαβάζοντας μάλιστα, πίσω από τις λέξεις του κ. Υπουργού, είναι φανερή η προσπάθεια συναρμολόγησης και συνεύρεσης με διάφορα σαπιόξυλα του καταρρέοντος σκηνικού, αφού όπως λέει,την « προοδευτική σκέψη τη συναντάει κανείς οριζόντια παντού».
Ευτυχώς όμως και το νέο μασκο-καλσόν θα ξελουρίσει όπως λένε και στο χωριό μου, εν μία νυκτί αυτή τη φορά. Και θα ξημερώσει. Δεν μπορεί θα ξημερώσει !
Γιατί, όπως αυτή είναι η τελευταία μονοκομματική κυβέρνηση, έτσι και ο Αλεκισμός ή Alexism κατά το ευρωπαϊκότερον, θα είναι το έσχατο στάδιο του νεοελληνικού παρασιτισμού.
Ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης είναι Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου