Ένα χρόνο μετά την υπογραφή του Μνημονίου, η Public Issue αποτυπώνει σε δύο πανελλαδικές έρευνές της, τις κοινωνικές στάσεις και αντιλήψεις που έχουν διαμορφωθεί απέναντι στο Δημόσιο Χρέος, το Μνημόνιο, το ΔΝΤ, την ΕΕ και το Ευρώ.
Διερευνώνται εκτενώς οι επιπτώσεις της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης που διανύουμε, οι μορφές της κοινωνικής διαμαρτυρίας και η έκταση της κοινωνικής κινητοποίησης που έλαβε χώρα κατά το τελευταίο κρίσιμο 12μηνο.
Ολη η έρευνα εδώ.
Το σχόλιό μας:
Χωρίς ψευδαισθήσεις για ανάκαμψη
Ενα χρόνο μετά το Μνημόνιο, οι πολίτες αντιλαμβάνονται τη σημασία του εκ του αποτελέσματος: πώς άλλαξε η οικονομία του νοικοκυριού, πώς μεταβάλλονται τα μικροοικονομικά μεγέθη, ο μισθός και η σύνταξη, η ευρωστία της επιχείρησης ή του επαγγέλματος, οι τιμές, οι θέσεις εργασίας – όσα εντέλει απαρτίζουν την πραγματική οικονομία και συγκροτούν ψυχολογία και πολιτική συμπεριφορά.
Η έρευνα αποτυπώνει ό, τι ήδη αντιλαμβανόμαστε: κοινωνία σε ύφεση και αναδίπλωση, κοινωνία ανασφαλή, χωρίς ψευδαισθήσεις για ταχεία ανάκαμψη. Η κοινή γνώμη φαίνεται να τοποθετείται ενώπιον μιας τετελεσμένης καταστροφής, ούτε καν επερχόμενης: ως προ τούτο είναι ενδεικτικές οι θεαματικές μετατοπίσεις συμπεριφοράς τον φετινό Μάιο ως προς τον περασμένο προμνημονιακό Φεβρουάριο του ’10 ή και τον μεταμνημονιακό Σεπτέμβριο του ’10.
Πίσω από τις κρίσιμες μετατοπίσεις στάσεως, βρίσκεται τώρα η συρρίκνωση της ελπίδας, η πικρή επίγνωση μετά ένα μνημονιακό χρόνο ύφεσης και άμορφη οργή κατά της πολιτικής ηγεσίας, εκφρασμένη με σχεδόν πάνδημη δυσπιστία προς τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών, αλλά και με αυξημένη δυσπιστία προς τους οργανισμούς δανεισμού και τους επικεφαλής τους. Η δυσπιστία αυτή δεν εκφράζεται πάντως με αντιευρωπαϊσμό – το αντίθετο.
Αξιοπρόσεκτος είναι ο χρόνος κατά τον οποίο εξαντλείται η περίοδος ανοχής: η δυσαρέσκεια αρχίζει δειλά τον Νοέμβριο του ’10 και εκτινάσσεται μετά τον Απρίλιο του ’11, με την αναγγελία του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του δεύτερου κύματος λιτότητας.
βλέμμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου