Τέλος χρόνου...

          Από το Μαρικάκι

Προλαβαίνουν, δεν προλαβαίνουν! Ο λόγος για όσους ζυμώνουν την ιδέα της
κυβέρνησης τεχνοκρατών και προσωπικοτήτων που όμως μας πληροφόρησε η δημοσκόπηση της Κάπα Research για το Κυριακάτικο ΒΗΜΑ, την επιθυμεί το 30, 9%, με ένα άλλο 22, 7% (κοντά ένας στους τέσσερις) να επιθυμεί έναν ηγέτη με ηγέτη με κύρος και εξουσίες που θα μπορεί να παίρνει αποφάσεις γρήγορα «χωρίς να εμποδίζεται από το Κοινοβούλιο και τις εκλογές»!  

Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, το 44,4%, δηλαδή σχεδόν το μισό εκλογικό σώμα θέλει οικουμενική κυβέρνηση. Και το κερασάκι: πάνω από το μισό (52,7%) θεωρεί θετικό το γεγονός ότι υπάρχει οικονομικός έλεγχος από την τρόικα!!!

Το φτιάξανε το μοντελάκι που θέλουνε να μας φορέσουν, τώρα που βλέπουν ότι ο πολιτικός χρόνος έληξε. Αλλά τι εναλλακτική διαφημίζουν οι τεχνοκράτες σε σχέση με τον πρωθυπουργό τον οποίο αποδοκιμάζει το 72% (τον δε Σαμαρά υποτίθεται ότι αποδοκιμάζει το 73% του δείγματος); Και τον αποδοκιμάζουν όχι προφανώς σύμφωνα με το επιχείρημα των παπαγαλακίων, ότι δηλαδή καθυστερεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα, αλλά ακριβώς για το αντίθετο. Τουλάχιστον αυτό απαντάει το 61,9% το  οποίο υποστηρίζει ότι οι πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα (ΕΕ- ΕΚΤ- ΔΝΤ) κινούνται «σε λάθος κατεύθυνση».
Άρα τι καλά που έχει τον οικονομικό έλεγχο η τρόικα που οι πολιτικές της είναι σε λάθος κατεύθυνση(!)..

Την ίδια ώρα, τα ραδιοκάναλα που μάλλον βιαστήκανε τις πρώτες μέρες να δώσουν έκταση στην προβολή των «αγανακτισμένων» στις πλατείες μόνο και μόνο επειδή ήταν «ακομμάτιστες», άρα κατά τη λογική τους ακίνδυνες, πλέον μην μπορώντας να αγνοήσουν το γεγονός ότι επιμένουν, διογκώνονται και ίσως να ριζοσπαστικοποιούνται, συνεχίζουν να τις παρουσιάζουν, αλλά ως κάτι ανάμεσα σε χάπενινγκ που στήθηκε με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και Euro 2004.

Όποιος όμως έχει κατέβει λίγο πλατεία δεν θέλει πολύ να διαπιστώσει, όσο ακίνδυνα κι αν θεωρεί κάποια από τα συνθήματα, όσο κι αν ακόμα δεν έχει βρεθεί συνισταμένη σε έναν στόχο, όσο κι αν πιστεύει ότι όλο αυτό είναι εκτεθιμένο στην ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση, ότι ο κόσμος αν μη τι άλλο βάζει στο ίδιο τσουβάλι πολιτικούς, επιχειρηματίες και τεχνοκράτες, μιλώντας για «ολιγαρχία».

Προς το παρόν δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει αυτή η ιστορία και αν τελικά θα ριζοσπαστικοποιηθεί ή θα ενσωματωθεί σε μια λύση φιλική για το σύστημα. Το σίγουρο είναι ότι η οργή της μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου αφορά το σύνολο της πολιτικο - οικονομικής ελίτ και μάλλον αυτοί που σκέφτονται τα προαναφερθέντα σενάρια και τα αποτυπώνουν σε «δημοσκοπήσεις», άργησαν κανά χρόνο, αφού πέρυσι, όταν ακόμη ήταν φρέσκο το σοκ της υπαγωγής στην επιτήρηση, μπορεί να είχαν μεγαλύτερη αποδοχή.

Γιατί αυτό που πάει να γίνει αυτή τη στιγμή – ανεξαρτήτως κατάληξης  ξαναλέμε – είναι ότι ο κόσμος μαθαίνει τη ζύμωση στο δρόμο και οικοδομεί εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στον διπλανό του. Μπορεί άλλοι να έχουν καταλάβει περισσότερα άλλοι λιγότερα για το που μας πάνε, αλλά πλέον οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η λύση δεν είναι στους «από πάνω» αλλά ανάμεσά τους. Αυτή τη στιγμή που οι από τα κάτω – το λιγότερο  - επικοινωνούν πάνω  στο κοινό τους πρόβλημα χωρίς τη διαμεσολάβηση των κυρίαρχων ΜΜΕ διεκδικώντας «δημοκρατία», την ώρα που ο καθένας είναι σε θέση να διαπιστώσει από μόνος του τι πιστεύει ο διπλανός του και δεν περιμένει τις δημοσκοπήσεις, την ώρα που και τα παιδιά γνωρίζουν ότι «πουλάνε την Ελλάδα», στήνονται δημοσκοπήσεις που δεν διερευνούν καν το ενδεχόμενο ενίσχυσης της δημοκρατίας αλλά μόνο αυτό της εγκατάλειψής της... Δεν καταλαβαίνουν ότι εκτίθενται; Δεν τους νοιάζει. Τόσο απλά...

Υ.Γ.:Ένα χρόνο κράτησε η «επίδραση» του «μαζί τα φάγαμε» καθηλώνοντας τον κόσμο σπίτι του. Ήταν λίγο ήταν πολύ, τώρα πια δεν έχει σημασία...