Δεν έχουν τελειωμό οι «ήττες», αυτές τις μέρες. «Ήττες» με την έννοια των κατεδαφίσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του οικονομικο- κοινωνικού συστήματος που πραγματοποιεί με επιτυχία το αυταρχικό, εξουσιαστικό τέρας του ΠΑΣΟΚ, του όλου και του γιωργακικού. Δεν ξέρεις για πια απώλεια να πρωτοκλάψεις…
Μέσα σ’ όλα χάνονται και τα «πανεπιστήμια». Όσοι σπούδασαν σπούδασαν σ’αυτόν τον τόπο. Οι επόμενες γενιές θα λάβουν ό,τι σπουδές θα έχουν να προσφέρουν τα πανεπιστήμια Μακ Ντόναλντ’ς που τόσο καιρό είχαν δεινοπαθήσει στο περιθώριο της « σοβιετικής» μας κοινωνίας και οικονομίας.
Μέσα σε ένα χάος εξελίξεων και αντιδράσεων η Διαμαντοπούλου στέλνει σήμερα στους πρυτάνεις το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ το οποίο κυοφορείται τουλάχιστον από πέρυσι τον Ιούνιο, με το σχέδιο διαβούλευσης να κατατίθεται κάπου στον Οκτώβριο και από κει και πέρα να φημολογείται η κατάθεσή του τον Ιανουάριο, μετά τον Μάρτιο, τον Μάιο και πλέον πιάσαμε Ιούλιο.
Μέσα στα μπάνια του λαού. Όπου «μπάνια» στη θάλασσα, στον ιδρώτα της πόλης λόγω οικονομικής δυσπραγίας, στον κρύο ιδρώτα για το επερχόμενο.
Εννοείται ότι πρώτα ήρθαν οι διαρροές με την επίσημη ενημέρωση των αρμοδίων να ακολουθεί αφού προέχουν και οι πωλήσεις των φίλιων μαγαζιών… Προφανώς οι ισχυρισμοί της Διαμαντοπούλου για ένα αξιοκρατικό, ισχυρό πανεπιστήμιο, ανοιχτό στο διεθνές περιβάλλον κα με κοινωνική λογοδοσία είναι κατάφωρα γελοίοι στο πλαίσιο μιας πολιτικής καταδυνάστευσης των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων.
Οι πρυτάνεις στη χθεσινή τους Σύνοδο αποφάνθηκαν, με βάση τα όσα έγιναν γνωστά και για τα οποία εξάλλου είχε προϊδεάσει το κείμενο Διαβούλευσης το οποίο είχαν επιστρέψει ως απαράδεκτο, ότι τα πανεπιστήμια γίνονται πλέον ιδιωτικές εταιρείες, αμφίβολης ποιότητας, με το κόστος να μετακυλύεται εξ ολοκλήρου στις πλάτες της κοινωνίας ( για όσους θα έχουν). Λιγότερα κονδύλια, λιγότερα έτη σπουδών με λιγότερους καθηγητές, λιγότερους φοιτητές, χωρίς καμία υποστηρικτή δομή (σίτιση, εστίες, βιβλία, κλπ) μέσα σε ένα αυταρχοποιημένο ακαδημαϊκό σύστημα του οποίο θα τελεί υπό το άγχος της χρηματοδότησης και της λογοδοσίας (αξιολόγησης) στην αγορά. Κάποιοι επικαλούνται ήδη πληροφορίες θέσπισης διδάκτρων όχι μόνο στα προγράμματα Δια Βίου Μάθησης και εξ αποστάσεως διδασκαλίας αλλά και σε προπτυχιακά προγράμματα. Για τα μεταπτυχιακά ούτε λόγος. Οποίος θέλει εξειδίκευση και ανώτερη μόρφωση να βάλει το χέρι στην τσέπη…
Μπορεί από τα χείλη αριστερών τόσα χρόνια οι σχετικές προειδοποιήσεις να ακούγονταν ως «αρτηριοσκληρωτικές» απόψεις, έμπλεες αρνητισμού και στείρας αντιπαράθεσης, να που τώρα επιβεβαιώνονται. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της 67ης Συνόδου των Πρυτάνεων στο Βόλο:
«Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την αυτοτέλεια και τη διαφάνεια των Πανεπιστημίων, όταν:
Παύονται οι εκλεγμένες διοικήσεις τους και καταλύεται η εσωτερική δημοκρατία.
Παραδίδεται πλήρως και χωρίς αντίβαρα η Διοίκηση σε εξωτερικούς παράγοντες ενός παντοδύναμου Συμβουλίου με διαδικασίες που ενέχουν μεγάλο κίνδυνο συναλλαγής, ελέγχου από ξένα προς το Πανεπιστήμιο κέντρα εξουσίας και επικράτησης ομάδων συμφερόντων.
Ακυρώνεται η ισότιμη συμμετοχή των μελών ΔΕΠ στις πανεπιστημιακές διαδικασίες.
Καταργείται η δημοκρατική νομιμοποίηση των οργάνων και ακυρώνεται η συμμετοχή των συνιστωσών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Τα παραπάνω οδηγούν στη μετατροπή του Πανεπιστημίου σε Εταιρεία, μετακυλώντας το κόστος λειτουργίας του στην ελληνική οικογένεια».
Ωστόσο , το βλέπαν. Το έβλεπαν να έρχεται ήδη από τη διακήρυξη της Μπολόνια για τον Ενιαίο Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης της ΕΕ και ήδη από τα περασμένο καλοκαίρι που η Διαμαντοπούλου παρουσίασε το πλαίσιο το καμπανάκι χτύπησε.
Το υπουργείο τους πέταξε στα μούτρα έναν «διάλογο» που στην πασοκική διάλεκτο σημαίνει ροκάνισμα του χρόνου και τίποτε άλλο και χάθηκε ένας χρόνος χωρίς σημαντικές πρωτοβουλίες για την αποτροπή της απελευθέρωσης της ανώτατης εκπαίδευσης.
Το έβλεπαν να έρχεται από το 2006 και το 2007 όταν η επιχείρηση να περάσει ο νόμος πλαίσιο της Γιαννάκου έβγαλε φοιτητές και καθηγητές σχεδόν ένα χρόνο στους δρόμους, αλλά τότε η Διαμαντοπούλου από την αντιπολίτευση καλλιεργούσε το κλίμα «εστιάζοντας» στα έκτροπα και την εναλλακτική «επαγγελία» του διαλόγου και των ανοιχτών πανεπιστημίων. Διασπώντας την τάξη των πανεπιστημιακών, μερίδα των οποίων συγκρότησε την πρωτοβουλία των λεγόμενων «χιλίων» (σύμπραξη πασόκων και μελών της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ, πλέον ανήκοντες στη Δημαρ) η οποία ήταν εκείνη που ανέλαβε να κρατήσει τις γέφυρες επικοινωνίας με το υπουργείο (τη Γιαννάκου τότε) και στη συνέχεια πήρε τη Διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ.
Σήμερα, που αποκαλύπτεται η τραγωδία που φέρνει αυτό το νομοσχέδιο με δραματικές επιπτώσεις στα νοικοκυριά και το προσωπικό των πανεπιστημίων, η παράταξη της Δημαρ στη Διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ ( Αριστερή Μεταρρύθμιση) πραγματοποιεί αναδίπλωση και καταγγέλλει τι ς πρακτικές «μη διαλόγου» του υπουργείου καθώς και το νομοσχέδιο. Πρυτάνεις ανήκοντες στο χώρο του ΠΑΣΟΚ καταγγέλλουν ότι το νομοσχέδιο προωθεί ένα μοντέλο που ευνοεί τις «συναλλαγές», αντιδημοκρατικό, που απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωσή του, σύμφωνα με το Σύνταγμα, μα χρηματοδοτεί την ανώτατη εκπαίδευση.
Το βλεπαν, λοιπόν; Το απέτρεψαν;
Μπορεί να υπήρχαν μικρές και μεγάλες ιδιοτέλειες, μπορεί η ρητορική του «διαλόγου» , της συναίνεσης και της προτασιολογίας να εγκλώβισε μεγάλο μέρος των πανεπιστημιακών και των διοικούντων. Τώρα πάντως είναι αργά για κορώνες και φαίνεται ότι και αυτός ο οδοστρωτήρας εκτός κάποιου ευτυχούς απροόπτου, θα περάσει…
Γιατί το ΠΑΣΟΚ, εκεί που οι άλλοι σταματούν, μπορεί και συνεχίζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου