Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, άρχισαν πάλι οι βομβαρδισμοί. Η Γερμανία χτύπησε ένα από τα καίρια σημεία της απόφασης (επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά) λέγοντας διά στόματος Σόιμπλε ότι δεν θα δώσει λευκή επιταγή στο EFSF. Κι αυτό, την ώρα που ο πρωθυπουργός ευειδής μιλούσε για μεγάλη επιτυχία και τα λοιπά.
Ισως ο Γερμανός υπουργός να μην είχε στο μυαλό του την Ελλάδα και να την εξαιρούσε, μιας και τη χώρα μας αφορούσε στο μέγα μέρος της η απόφαση της Συνόδου. Και να εννοούσε τις επίφοβες περιπτώσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας. Αλλά το γεγονός ότι δεν αναφέρθηκε ρητά στην Ελλάδα ως εξαίρεση, αποτελεί κακό σημάδι...
Η δεύτερη βολή Σόιμπλε δεν ξενίζει. Ο περιορισμός της «εθνικής κυριαρχίας» είναι προ πολλού οδυνηρό γεγονός. Η μικρή νομαρχία του Νότου δεν θα διαθέτει καν τη στοιχειώδη δυνατότητα εναλλακτικών επιλογών στα βασικά πεδία...
Τέλος πάντων, η απόφαση-ανάσα εμπεριέχει άλλη μια γκρίζα ζώνη. Τις ασαφείς «εμπράγματες εγγυήσεις» (collateral arrangement) τις οποίες η κυβέρνηση μετέφρασε «παροχή βοήθειας», προβαίνοντας σε μια καθαρή μεταφραστική λαθροχειρία. Το επισήμανε η Ν.Δ., χωρίς μέχρι χθες το βράδυ να έχει υπάρξει κυβερνητική αντίδραση.
Ετσι για την ιστορία: στο φύλλο της Τρίτης τα «Νέα» φιλοξενούσαν δημοσίευμα του «Γκάρντιαν» σύμφωνα με το οποίο ο Ελληνας πρωθυπουργός, όταν άκουσε για «εμπράγματες εγγυήσεις», αρνήθηκε τις ρυθμίσεις και βγήκε αγανακτισμένος από τη σύσκεψη να διαβουλευτεί με τους συνεργάτες του. Τελικά, όμως, ο όρος υπάρχει στην Απόφαση. Και η κυβέρνηση έσπευσε να τον αποδώσει διαφορετικά... μεταφραστικώς!
Τι ακριβώς συμβαίνει;
Τι περιέχει η δέσμευση για «εμπράγματες εγγυήσεις»;
Και αν πράγματι αρνήθηκε ο κ. Παπανδρέου τις ρυθμίσεις που είχαν προτείνει οι Φινλανδοί και οι Ολλανδοί, τι δέχθηκε τελικά ο Ελληνας πρωθυπουργός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου