ο Βενιζέλος στη Φινλανδία των θαυμάτων ...

Κάθε φορά που πανηγυρίζει για κάτι αυτή η κυβέρνηση, αποδεικνύεται, ώρες μόλις μετά, ότι σε κάποια ολέθρια νίλα έχει οδηγήσει τη χώρα.

Τελευταία καταστροφή η μεγαλειώδης γκάφα Βενιζέλου.

Ο άνθρωπος, για να αποφύγει τις εμπράγματες εγγυήσεις που ζητούσαν οι Φινλανδοί έκανε κάτι πολύ χειρότερο: μια καινοφανή συμφωνία να... χρηματοδοτήσει η Ελλάδα τα δανεικά από τη Φινλανδία!

Θα μπορούσε αυτή η συμφωνία να είναι ένα καζίκι, μια γκροτέσκ κασκαρίκα, ένας βαλκανικός πτωχοπροδρομισμός, μια κουτοπονηριά

αν ο πολυπράγμων κ. Βενιζέλος, χωρίς να το καταλάβει, δεν είχε ανοίξει σαν τον τελευταίο ηλίθιο τον δρόμο και σε άλλες χώρες να απαιτήσουν τα ίδια!

Με έναν λόγο, ο πολύς Υπουργός που είναι ανίκανος να μην ομιλεί, αλλά ως φαίνεται και εξ ίσου ανίκανος να λύνει οποιοδήποτε πρόβλημα αν δεν του το «λύσουν» οι Τροϊκανοί Επικυρίαρχοι, μάς έκαψε..!

Μέσα σε πολύ λίγο καιρό ο κ. Βενιζέλος έχει καταφέρει να κάνει περισσότερα λάθη απ' όσα ο προκάτοχός του κ. Παπακωνσταντίνου σε ανάλογο διάστημα, αποδεικνύοντας ότι ο καλύτερος φίλος τού χειρότερου είναι το χείριστο!

Τώρα, ο πληθωρικός Υπουργός του «Θανατηφόρου Γιωργάκη του Β' Παπανδρέου του Γ' του Δόσωνος, ψελλίζει ότι οι διαπραγματεύσεις (ένεκεν Φινλανδίας) συνεχίζονται (με κάθε ενδιαφερόμενο να ανέβει στο κρεββάτι: από Ολλανδίας έως Σλοβακίας). 


Τα ίδια ψελλίζει και για το άλλο του κατόρθωμα να ανεβάσει στο 23% τον ΦΠΑ για τις επιχειρήσεις εστίασης, «το μέτρο είναι προσωρινό» μουρμουρίζει τώρα ο απίθανος τσάρος (τρομάρα του) της οικονομίας (κι αντιστοίχως ο θάνατος του εμποράκου ολίγον έγκυος).

Ο κ. Βενιζέλος δεν είναι καλύτερος από τον κ. Παπακωνσταντίνου. Και, πιασμένος χέρι χέρι με τον Πρωθυπουργό του, Θανατηφόρο Γιωργάκη στροβιλίζονται στο ίδιο σπιράλ του θανάτου γύρω απ' το τρίπτυχο ανεργία-χαράτσια-απολύσεις.

Η κυβέρνηση αυτή, δύο χρόνια τώρα καίει συστηματικώς τη χώρα. Την πάει απ' το κακό στο χειρότερο! Οσον αυτή η κυβέρνηση μακροημερεύει τόσον η Ελλάδα θα εκμετρά ημέρες...

Μαθητής στο Γυμνάσιο κι ύστερα στο Λύκειο έτυχε να 'μαι μέσα στις πρώτες γενιές που απήλαυσαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της Ενωσης Κέντρου, από τις πρώτες γενιές που παραλάμβαναν κάθε χρόνο φρέσκα φρέσκα κι ολοκάθαρα τα βιβλία της χρονιάς.

Πρόλαβα όμως και τους αμέσως προγενέστερους μαθητές, που έπαιρναν βιβλία δεύτερο χέρι απ' τους ακόμα μεγαλύτερους -μάλιστα, θυμάμαι μια γραμματική του Τζαρτζάνου που είχε φθάσει στα χέρια του αδελφού μου Γιώργου απ' τον εξάδελφο Ζαχαρία. Ταλαιπωρημένη, με φθαρμένο το σκληρό της εξώφυλλο, «ποντικοφαγωμένες» ορισμένες σελίδες, γεμάτη «σημειώσεις» σε βουστροφηδόν ορνιθοσκαλίσματα, τίγκα στα καραγκιοζάκια...

Εν έτει 2011, η κυρία Διαμαντοπούλου προσφέρει στους μαθητές δεύτερο χέρι το 1965...
 

ΣΤΑΘΗΣ Σ.