Να μην το ψάχνουμε περισσότερο σε ό,τι αφορά το «αγγλικό ζήτημα»…
Ο πρωθυπουργός Κάμερον τη βρήκε την απάντηση. Για τις εξεγέρσεις στη χώρα του φταίει το Ίντερνετ. Η βρετανική αστυνομία ζήτησε ήδη, ως εκ τούτου, από τη RIM, την εταιρία που κατασκεύασε το Blackberry να της παραχωρήσει ευγενώς πρόσβαση στους σέρβερ και στα αρχεία της προκειμένου να ταυτοποιηθούν οι εξεγερμένοι που έκαναν χρήση του ομώνυμου Messenger με επαναστατικές διαθέσεις… Και σα να μην έφτανε αυτό, ο άγγλος πρωθυπουργός έχει αρχίσει να επεξεργάζεται σχέδιο διακοπής της δυνατότητας επίσκεψης σελίδων κοινωνικής δικτύωσης σε όλους τους πολίτες που αποδεδειγμένα επικοινώνησαν το κρίσιμο διάστημα για τον ίδιο σκοπό. («Να κι εγώ!» που λένε…). Δύο νεαροί από τους συλληφθέντες μάλιστα, καταδικάστηκαν σε τετραετή κάθειρξη επειδή κατασκεύασαν επαναστατικές σελίδες, παρότι αποδείχτηκε ότι δεν είχαν συμμετάσχει στις συγκρούσεις που έλαβαν στην «αληθινή» πόλη τους.
Εκδικητικότατο Κράτος! Κατόπιν των εξεγέρσεων, το Ηνωμένο Βασίλειο, ως διοικητική οντότητα, αποδείχτηκε πολύ εμπαθές. Καταδίκασε κόσμο κατά συρροή, τοποθέτησε γιγαντοοθόνες αναγνώρισης των πρωταγωνιστών των συμπλοκών, επανέφερε στην ενεργό κυκλοφορία απόστρατους της άποψης: «ανοχή μηδέν»… Η μπατσοποίηση σε όλο της το μεγαλείο… Κι όμως… Ο πρωθυπουργός Κάμερον, μέχρι πρότινος, δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με τα Όργανα… Το γεγονός μάλιστα, ότι έπεσε στην ανάγκη τους, δεν τον υποχρέωσε, ούτε εκ των υστέρων, να αναδιπλωθεί ως προς την απόφασή του να καταργήσει 16.200 θέσεις αστυνομικών (ανάμεσα στις 34.000 που χάνονται συνολικά στην Αγγλία)… Κι ούτε ίδρωσε το αυτί του λόγω των προειδοποιήσεων των ειδικών που του τελεσιγράφησαν ότι η απόφασή του αυτή θα αυξήσει την εγκληματικότητα κατά 3% τουλάχιστον. Ο Κάμερον πιστεύει ότι ο έλεγχος του ίντερνετ από λίγους κομπιουτεροαστυνόμους θα αποδειχτεί πιο αποτελεσματικός από τις περιπολίες στις γειτονιές. Η άποψη δεν είναι πρωτόγνωρη. Και στη Γαλλία, όταν ξέσπασαν οι μάχες των συνοικιών υπήρξαν πολλές φωνές που πρότειναν και κατάφεραν να επιβάλουν περιορισμούς στη νεανική, διαδικτυακή ελευθερία…
Μάλλον δεν έχει νόημα όμως. Το αληθινό πεδίο μάχης δε βρίσκεται στο Διαδίκτυο, αλλά στους δρόμους. Η τακτική Κάμερον δεν απαντά στις αληθινές αιτίες της έκρηξης. Αγνοεί την ανεργία των νέων, τη φτώχια, τις διαμάχες ανάμεσα στις κοινότητες…
Στοχεύει το περίβλημα του προβλήματος και όχι τις ρίζες του. Κι επαληθεύει το ρηθέν: «Όταν ένα δάχτυλο δείχνει τον ουρανό, ο βλάκας ή ο προσποιούμενος βλακεία κοιτάζει το δάχτυλο…». Άλλωστε, το 1980, τότε που η Μ. Βρετανία έζησε πάλι τη φωτιά δεν υπήρχε ούτε Ίντερνετ ούτε το Μπλάκμπερι…
Ας το λάβουν υπόψη και οι δικοί μας που έχουν ζηλέψει τη δόξα των βορείων και ετοιμάζονται να αγοράσουν τα δικαιώματα των μεθόδων τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου