κοπάνα σε καμπάνα ...

Ο ξεπεσμός των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας για το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ έχει γίνει τέλειος. Κάποτε θα ξαναγίνουν εκλογές. Ο καθένας μας μπορεί να ψηφίσει την παράταξη που προαιρείται, αλλά θα πρέπει να μην ξαναψηφίσει ούτε έναν απ' τους υπάρχοντες συνδικαλιστές που, τέτοιες στιγμές, έχουν αφήσει την Ενωση ακέφαλη και τους εργάτες στον Τύπο ακάλυπτους. Ούτε ένας από τους συνδικαλιστές, που ενώ έχουν εκλεγεί δεν μπορούν να συγκροτηθούν σε σώμα, δεν πρέπει να επανεκλεγεί. Επαναλαμβάνω ο καθένας μας μπορεί να ψηφίσει την παράταξη που τον εκφράζει καλύτερα, αλλά πρέπει να μαυρίσει -πατόκορφα- όλους αυτούς, όλων των παρατάξεων, που αποδεικνύονται ίδιοι με το σύστημα που μας χρεωκοπεί. Θα πρέπει να εκλεγούν νέοι άνθρωποι, χωρίς συντεχνιακές αγκυλώσεις, χωρίς εργοδοτικές εξαρτήσεις και χωρίς δεσμεύσεις σε κρατικοδίαιτους δημοσιογράφους και πολιτικούς νταβατζήδες...


Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι Αμερικανοί (μάλιστα μέσα απ' την Πρεσβεία τους) παρακολουθούσαν τον Ελληνα πρωθυπουργό -εν προκειμένω τον κ. Καραμανλή- αλλά ότι όλη η χώρα θεωρεί πως κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό. Λογικό. Αναμενόμενο.

Αλλά, αν οι Αμερικανοί ήταν αναγκασμένοι να παρακολουθούν τον Κωστάκη, ευτυχώς δεν είναι πλέον αναγκασμένοι να παρακολουθούν και τον Γιωργάκη - τους τα λέει όλα από μόνος του...
 

Τώρα, γιατί ο Κωστάκης, ενώ γνώριζε ότι τον παρακολουθούν οι Σύμμαχοί μας (ή ότι σχεδίαζαν ακόμα και δολοφονική ενέργεια εναντίον του, αν χρειαζόταν, καθώς έγραψαν τα «Επίκαιρα») -γιατί λοιπόν εφ' όσον γνώριζε, δεν μιλούσε;

Δύο εξηγήσεις υπάρχουν:

Ή ο πρώην Πρωθυπουργός πίστευε ότι ο κάθε Ελληνας Πρωθυπουργός μπορεί και πρέπει να παρακολουθείται απ' τους Αμερικανούς, ή ο πρώην Πρωθυπουργός δεν ήθελε να ξεφτιλίσει τους Συμμάχους μας και προτίμησε να ξεφτιλίζεται ο ίδιος. Και η Ελλάδα.Πλην όμως, ευτυχώς που εκτός από τους «θείους εξ Αμερικής» υπάρχουν και οι εμίρηδες απ' το Κατάρ όπως η αυτού εξοχότης ο Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θάνι, γιος του Προφήτη σπουδασμένος στην Αγγλική Στρατιωτική Ακαδημία του Στάντχερστ (Θεός σώζοι τη Βασίλισσα)- μία περίπτωσις όπου δεν παρατηρείται η πολυθρύλητος σύγκρουσις των πολιτισμών αλλά αντιθέτως η παγκόσμια σύμπλευσις των καπιταλιστών. 

(Πάντως, αν μου δώσει μια Πόρσε ο εμίρης -διαθέτει μετοχές- μια καλή έκπτωση στα Harrods -διαθέτει μετοχές- κι ένα διαρκείας για την Μπαρτσελόνα, πάω ευχαρίστως χανουμάκι στη δούλεψή του).

Επίσης ανοίγεται μια ακόμα λαμπρή προοπτική.

Αντί η κυβέρνηση να βάζει τα παπαγαλάκια της να πείσουν τα πρόβατα για την ανάγκη συγκυβέρνησης με την απρόθυμη μισή Ν.Δ. (η υπόλοιπη μισή είναι πολύ πρόθυμη), μπορεί να συγκυβερνήσει με τον εξ μάκινα Μαικήνα και Εμίρη, ώστε να παραμείνει έτσι χαλίφης στη θέση του χαλίφη ο Γιωργάκης. 

Αυτό άλλωστε δεν ήταν και το όνειρο του αδικοχαμένου (πολιτικώς) ναυτιλιακού πράκτορα Χάρη αλ Χαρούν Παμπούκη;

Λένε πολλοί και δικαίως απ' τη σκοπιά τους ότι το πρόγραμμα της Τρόικας αποτυγχάνει, απέτυχε! Κοντά δυο χρόνια τώρα η χώρα πεθαίνει (διότι πεθαίνει η οικονομία της). Ομως οι Τροϊκανοί κι από κοντά τους η κυβέρνηση των ανδρεικέλων επιμένουν στην ίδια συνταγή θανάτου.

Ομως, αντιθέτως.

Το πρόγραμμα της Τρόικας πέτυχε! Πέτυχε τον θάνατο του πολιτισμού της Εργασίας.

Απόδειξη;

Η επιμονή των Τροϊκανών στο θέμα της διαμόρφωσης των νέων εργασιακών συνθηκών. Αυτό πρωτίστως κάνει την Τρόικα να τρίζει τα δόντια της και ως προς αυτό κυρίως επιθεωρούμεθα. Γιατί έχουμε ακόμα, όπου έχουμε, συλλογικές συμβάσεις εργασίας; γιατί μόνον το 67% των εργαζομένων κι όχι το 100% εργάζεται σε συνθήκες ευέλικτης εργασίας; 

Οχι πως τα άλλα μεγέθη, η ύφεση, το έλλειμμα, η ανεργία, οι εκποιήσεις, δεν ενδιαφέρουν την Τρόικα, αλλά η προσπάθειά της να τα επιδεινώσει με την τυφλή συνέργεια της κυβέρνησης των κορόιδων (διότι δεν μπορεί να 'ναι όλοι ηλίθιοι ή προδότες) δείχνει ότι η επιδείνωση αυτή είναι προϋπόθεση για την καταστροφή του κοινωνικού ιστού. Που με τη σειρά της είναι προϋπόθεση για την εξαγορά μπιρ παρά της χώρας, τη λεηλασία της και την υποταγή της για πολλά χρόνια στην εξουσία των νεοαποικιοκρατών... 
 

ΣΤΑΘΗΣ Σ.