Του Γιάννη Τριάντη
Ούτε μάντεις ούτε αναλυτές περιωπής χρειάζονται για να υψωθεί περίοπτο το προφανές. Στην κορυφή του φθινοπωρινού ηφαιστείου ήδη φαίνονται καπνοί. Η λάβα είναι θέμα χρόνου να φανεί στις πλαγιές των μηνών που έρχονται...
Αναπόφευκτες οι λαϊκές αντιδράσεις, αναπότρεπτη η δυναμική τους. Απλούστατα, γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά όχι μόνο για την Μορμώ της εφορίας, αλλά ούτε για τα στοιχειώδη της επιβίωσης. Και όποιος δεν καταλαβαίνει -ή επιμένει να μυκτηρίζει τους Αγανακτισμένους, αθωώνοντας τεχνηέντως την ολέθρια πολιτική που ασκείται- θα βρεθεί προ εκπλήξεως
CUT: Ισως η πιο ανατριχιαστική είδηση των τελευταίων ετών: η Σλοβακία επιδοτεί τις στειρώσεις τσιγγάνων και φτωχών, επειδή... κάνουν πολλά παιδιά! Γνησίως ναζιστική η αποκρουστική αυτή επιλογή υλοποιείται σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ευτοπίας εγκώμιον
Αλλά για την περιώνυμη ΟΝΕ -στην οποία η Ελλάδα μπήκε ξυπόλητη, με ψεύτικα στοιχεία και σαθρή οικονομία- η σοβαρή (γερμανική) Die Zeit γράφει ότι η χώρα μας δεν θα είχε συσσωρεύσει τόσο χρέος αν έμενε με τη δραχμή. «Οποιος όμως τολμούσε (σ.σ. τότε) να διατυπώσει προειδοποιήσεις για την ΟΝΕ, αποκηρυσσόταν ως ευρωσκεπτικιστής, εθνικιστής και κοντόφθαλμος επαρχιώτης», συμπληρώνει η εφημερίδα
Ο κ. Μπάφετ, λοιπόν. Και το ευθαρσές της παραδοχής ότι η εξουσία κανακεύει τους βαθύπλουτους και δεν τους φορολογεί. Αλλά και ο κ. Σόρος για τα δυσθεώρητα κέρδη «της μιας βραδιάς». Υλικό για ένα σπαθάτο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου, εδώ παρακάτω (...Για το βιβλίο του εκλεκτού συναδέλφου «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε», από τις εκδόσεις «Λιβάνη», θα πούμε προσεχώς)
Για τις οδυνηρές απώλειες φίλων και «εχθρών» μέσα στον Αύγουστο, δυο στίχοι του Καρούζου, θυμίαμα συνοδευτικό στη μνήμη τους: «Είμαστε λοιπόν οι πολύχρωμες καμπύλες ενός βεγγαλικού/με τρομερά σύντομη λιτάνευση στο χώρο»...
Ούτε μάντεις ούτε αναλυτές περιωπής χρειάζονται για να υψωθεί περίοπτο το προφανές. Στην κορυφή του φθινοπωρινού ηφαιστείου ήδη φαίνονται καπνοί. Η λάβα είναι θέμα χρόνου να φανεί στις πλαγιές των μηνών που έρχονται...
Αναπόφευκτες οι λαϊκές αντιδράσεις, αναπότρεπτη η δυναμική τους. Απλούστατα, γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά όχι μόνο για την Μορμώ της εφορίας, αλλά ούτε για τα στοιχειώδη της επιβίωσης. Και όποιος δεν καταλαβαίνει -ή επιμένει να μυκτηρίζει τους Αγανακτισμένους, αθωώνοντας τεχνηέντως την ολέθρια πολιτική που ασκείται- θα βρεθεί προ εκπλήξεως
CUT: Ισως η πιο ανατριχιαστική είδηση των τελευταίων ετών: η Σλοβακία επιδοτεί τις στειρώσεις τσιγγάνων και φτωχών, επειδή... κάνουν πολλά παιδιά! Γνησίως ναζιστική η αποκρουστική αυτή επιλογή υλοποιείται σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ευτοπίας εγκώμιον
Αλλά για την περιώνυμη ΟΝΕ -στην οποία η Ελλάδα μπήκε ξυπόλητη, με ψεύτικα στοιχεία και σαθρή οικονομία- η σοβαρή (γερμανική) Die Zeit γράφει ότι η χώρα μας δεν θα είχε συσσωρεύσει τόσο χρέος αν έμενε με τη δραχμή. «Οποιος όμως τολμούσε (σ.σ. τότε) να διατυπώσει προειδοποιήσεις για την ΟΝΕ, αποκηρυσσόταν ως ευρωσκεπτικιστής, εθνικιστής και κοντόφθαλμος επαρχιώτης», συμπληρώνει η εφημερίδα
Ο κ. Μπάφετ, λοιπόν. Και το ευθαρσές της παραδοχής ότι η εξουσία κανακεύει τους βαθύπλουτους και δεν τους φορολογεί. Αλλά και ο κ. Σόρος για τα δυσθεώρητα κέρδη «της μιας βραδιάς». Υλικό για ένα σπαθάτο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου, εδώ παρακάτω (...Για το βιβλίο του εκλεκτού συναδέλφου «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε», από τις εκδόσεις «Λιβάνη», θα πούμε προσεχώς)
Για τις οδυνηρές απώλειες φίλων και «εχθρών» μέσα στον Αύγουστο, δυο στίχοι του Καρούζου, θυμίαμα συνοδευτικό στη μνήμη τους: «Είμαστε λοιπόν οι πολύχρωμες καμπύλες ενός βεγγαλικού/με τρομερά σύντομη λιτάνευση στο χώρο»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου