Καθώς έσερνε βαρύθυμα τα πόδια του ο Αύγουστος -κουβαλώντας προς την έξοδο τα αποφόρια του ήλιου-, οι μαντατοφόροι παράτησαν για λίγο τη ματωμένη πόρπη της Συρίας και πήραν τον δρόμο για την Τρίπολη που τρεμόσβηνε παραδομένη στη μοίρα του Καντάφι.
Τα νέα τους είχαν τη βεβαιότητα της πέτρας για τη σύστασή της: θα πέσει η πόλις. Και μαζί της, ο αφιονισμένος νάρκισσος που ξεκίνησε επαναστάτης και κατέληξε δικτάτορας, πιστεύοντας στην αιωνιότητα της αυταπάτης του
Καλώς σας βρήκα! Αλλά από πού ν' αρχίσεις, υποβολέα; Ανάπτυγμα οδύνης, με τόσες απώλειες, ο Αύγουστος. Και αντηχείο αρνητικών εκπλήξεων...
Πασχίζουν να βρουν το ίσο τους οι λέξεις. Ελίσσονται, λοξοδρομούν, ψάχνουν για βακτηρίες στην έρημο των ειδήσεων αλλά δεν βρίσκουν. Με κάποιες εξαιρέσεις... Ολα όπως τα άφησες, μαύρα σαν τον έβενο, σκιές του μηδενός. Τι να πρωτοπείς χωρίς να γλιστρήσεις στις κουραστικές κοινοτοπίες, που, φευ, αληθεύουν μέχρι κεραίας. Σαν ερπύστριες οι καιροί, πολτοποιούν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους. Απροειδοποίητα και ωμά. Ανυπεράσπιστα ώς και τα στοιχειώδη αγαθά -της εργασίας και της επιβίωσης- πεταμένα στα σκυλιά του αδηφάγου συστήματος, που χτύπησε μπιέλα. Αλλά οι οδηγοί του θησαυρίζουν ασύστολοι και κορδακίζονται πίσω από τα σιδηρά θεωρεία του κέρδους
Στα υπ' όψιν, για τις ημέρες που έρχονται:
Ο Ουώρεν Μπάφετ και οι ηλεκτρικές εκκενώσεις στο σώμα του «συστήματος»
- Οι «Αγανακτισμένοι» που ξανάρχονται
- Η θλιβερή Αλβιών που διώκει γραφιάδες και μπλόγκερ για... υποκίνηση ταραχών
- Ο Αμβρόσιος και ο Ζακύνθου, πλευρές του ίδιου νομίσματος - Οι επείσακτες υπογραφές «επωνύμων» (και συ, τέκνον, Τσόμσκι;) για τις αλλαγές στα Πανεπιστήμια
-Και βέβαια, οι απώλειες «εχθρών» και φίλων, που γεμίζουν τα ερμάρια της οριστικής απουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου