Ο Λυκούργος Καλλέργης σήκωσε αντάξια το ιστορικό του όνομα (γιος του πρωτοπόρου σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη), αλλά και «έγραψε τη δική του πολυδιάστατη ιστορία, σαν ηθοποιός, μεταφραστής, συγγραφέας, πολιτικός. Υπήρξε σύνδεσμος της Αριστεράς με τον πολιτισμό» ανέφερε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.
Τον Μυλοποταμίτη Λυκούργο Καλλέργη «που ενσάρκωσε το πρότυπο του καλού Ρεθυμνιώτη», αποχαιρέτησε με συγκίνηση ο συμπατριώτης του, Μανώλης Οθωνας.
«Τον ακούραστο αγωνιστή της δημοκρατίας με τις ιδέες της Αριστεράς, που διακόνησε την πατρίδα με υψηλό ήθος, αφήνοντας βαθύ αποτύπωμα στον πολιτισμό και την κοινωνία» αποχαιρέτησε ο Φώτης Κουβέλης, ενώ ο Μανώλης Γλέζος μίλησε για το σπουδαιότερο ερμηνευτικό ρόλο του Λυκούργο Καλλέργη, «στο έργο της ζωής του» όπως είπε, «έναν ρόλο που θα φανεί από τις σελίδες της Ιστορίας».
"Ύστατο χαίρε" στον ηθοποιό, σκηνοθέτη, συγγραφέα, μεταφραστή και πολιτικό που έζησε μια πλούσια ζωή, ποτισμένη με πάθος και αγάπη για το θεατρικό σανίδι, που υπηρέτησε για πάνω από εξήντα χρόνια, για τον κλάδο του που προάσπισε τα δικαιώματα των ηθοποιών σε εποχές που ήταν ανύπαρκτα ως πρόεδρος του ΣΕΗ και τα πολιτικά του πιστεύω ως βουλευτής του ΚΚΕ. Ο Λυκούργος Καλλέργης άφησε την τελευταία του πνοή το απόγευμα του Σαββάτου στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» όπου και νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα.
Hταν 98 ετών. Γεννήθηκε το 1914 στο Χουμέρι Ηρακλείου Κρήτης, όταν η Mεγαλόνησος ήταν μόλις δύο χρόνια επίσημα ελληνικό έδαφος. Οι καταβολές του ήταν αγωνιστικές, ο παππούς του πολέμησε στο Αρκάδι στην επανάσταση του 1866 και είχε επικηρυχτεί από τις οθωμανικές αρχές. Ο πατέρας του Σταύρος Καλλέργης αφιέρωσε τη ζωή του στον σοσιαλισμό.
Hταν αυτός που οργάνωσε την πρώτη Eργατική Πρωτομαγιά και ίδρυσε τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, τον πρώτο σοσιαλιστικό πυρήνα στην Ελλάδα. Γύρισε στην Κρήτη το 1905. Πέθανε πάμπτωχος –όλη την περιουσία του τη σπατάλησε για τις ιδέες του– όταν ο Λυκούργος Καλλέργης ήταν 14 χρόνων. Ο Λυκούργος ταξίδεψε στην Αθήνα σε ηλικία 10 ετών. Αφού ολοκλήρωσε τη μέση εκπαίδευση, ξεκίνησε σπουδές στη δραματική σχολή της Λαϊκής Σκηνής του Καρόλου Κουν. Oπως είχε πει ο ίδιος πριν από τέσσερα χρόνια σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, «στο ξεκίνημά μου με επηρέασε μεταξύ άλλων και η κρητική λογοτεχνία. Μικρό παιδί θυμάμαι από τα πρώτα βιβλία που διάβασα στην Κρήτη ήταν ο “Ερωτόκριτος” και η “Ερωφίλη”. Και σαν κάποια δύναμη να το οδήγησε το 1934, ο πρώτος του θεατρικός ρόλος ήταν ο Πανάρετος στην “Ερωφίλη” του Χορτάτζη. Στη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του ερμήνευσε 500 ρόλους στο θέατρο, σε δράματα και κωμωδίες, ενώ πήρε μέρος σε φιλμ του ελληνικού κινηματογράφου, στο ραδιόφωνο αλλά και την τηλεόραση. Πήρε τον ρόλο του σκηνοθέτη, υπήρξε καθηγητής σε δραματικές σχολές αλλά και μετέφρασε στα ελληνικά θεατρικά έργα. «Αυτά όμως που με γοήτευσαν περισσότερο και που καθόρισαν την πορεία της ζωής μου ήταν η κοινωνική αποστολή του θεάτρου και η τέχνη της υποκριτικής στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Το θέατρο για μένα αποτελεί ένα κοινωνικό λειτούργημα που συμβάλλει στην ποιοτική διαμόρφωση του ανθρώπου και του πολιτισμού γενικότερα. Αισθάνεσαι λοιπόν πως είσαι και συ ένας ιερουργός και ένας θεράπων που συντελείς στην κοινωνική εξέλιξη…
H υποβολή που ασκείς στο πνεύμα και στα αισθήματα των συνανθρώπων σου είναι τόσο μαγευτική που δεν αποτιμάται με τίποτα». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρωταγωνιστής του Θεάτρου Τέχνης (1942-1950) και συμμετείχε σε θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.
Για 18 χρόνια ήταν πρωταγωνιστής του Εθνικού, του οποίου και διετέλεσε καθηγητής της Δραματικής Σχολής. Ερμήνευσε πρώτους ρόλους σε θεατρικά έργα του ελληνικού και διεθνούς δραματολογίου: αρχαία τραγωδία, Σαίξπηρ, Ίψεν, Τσέχοφ, Στρίνμπεργκ, Πιραντέλο, Γκόγκολ, Γκόρκι, Ο'Νιλ, Πρίσλεϋ κ.ά. Συνεργάστηκε με εμβληματικές προσωπικότητες της σκηνής όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κατερίνα Ανδρεάδη, ο Αιμίλιοε Βεάκηε, η Κατίνα Παξινού, η Κυβέλη, ο Αλέξης Μινωτής κ.ά.
Πήρε μέρος σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου με πρώτη του εμφάνιση στον «Κόκκινο βράχο» του 1949. Αξιοσημείωτη ήταν η ερμηνεία του ως παπα-Γρηγόρης στο σίριαλ της κρατικής τηλεόρασης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Μετάφρασε έργα του Τσέχοφ και άλλων Ρώσων συγγραφέων. Υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, όπου για μία δεκαετία ήταν γενικός γραμματέας (1956-1957) και για μικρό διάστημα πρόεδρος. Επίσης υπήρξε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος καθώς και αντιπρόεδρος του Ταμείου Συντάξεως Ηθοποιών. Hταν ο μόνος Eλληνας ηθοποιός που είχε τιμηθεί με το Βραβείο Πιραντέλο, ενώ είχε λάβει το Βραβείο Βεάκη καθώς και πολλές τιμητικές διακρίσεις. Μετά τη Mεταπολίτευση ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1977 εξελέγη βουλευτής του ΚΚΕ στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών. Το 1995 εκδίδεται η συλλογή θεωρητικο-πολιτιστικών στοχασμών με τίτλο «Συγκομιδή Ιδεών Αγαθών». Πέντε χρόνια μετά υπογράφει το βιβλίο «Σταύρος Καλλέργης - Το Διεθνές Σοσιαλεργατικό Κίνημα από τον 19ο αιώνα και ο υπαρκτός σοσιαλισμός». Το 2007 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Λυκούργος Καλλέργης: Στο Διάβα του Πολυτάραχου Εικοστού Αιώνα». Στις 14 Μαΐου 2007 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Tμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου