Τα βιβλία που λείπουν (και, Άννα, όχι να ζητάς και συγγνώμη, όχι να αναλαμβάνεις και ευθύνες που δεν σου αναλογούν, έχει και η ευθιξία τα όριά της)
είναι κάτι σαν τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα της σχολικής σαιζόν. Απλά επειδή αναλογικά είναι κάπως περισσότερα (από τους 183 τίτλους για το δημοτικό σχολείο έτοιμοι είναι μόνο οι 15, στα Γυμνάσια από τους 178 τίτλους είναι έτοιμοι μόνο οι πέντε, στο Λύκειο από τους 207 τίτλους έτοιμοι είναι οι 13, ενώ για την τεχνική εκπαίδευση, από τους 419 τίτλους έτοιμοι είναι μόλις οι 26), σωστότερο είναι να πούμε πως είναι σαν να ξεκίνησε το πρωτάθλημα μόνο με τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα, που θα παίζουν διαρκώς μεταξύ τους μέσα έξω μέχρι να διευκρινιστεί ποιές θα είναι οι υπόλοιπες 14 ομάδες που θα συμμετάσχουν. Η Νοva πάντως με επίσημη ανακοίνωση διέψευσε ότι τα σχολεία άνοιξαν παρά την έλλειψη βιβλίων, κατόπιν δικής της απειλής για ενεργοποίηση της σχετικής ρήτρας που περιλαμβάνεται στη σύμβασή της με το Υπουργείο Παιδείας.
Το παρήγορο στην όλη υπόθεση είναι πως δεν υφίσταται σχολικός τουρισμός και άρα δεν πρόκειται να δεχθεί ένα ακόμη πλήγμα το μοναδικό αποκούμπι της χώρας αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ό,τι δεν βλάπτει τον τουρισμό είναι κάτι που αντέχεται και εν πάση περιπτώσει κάτι που δεν μπορεί να θεωρηθεί πρωταρχικής σημασίας. Το άνοιγμα της αγοράς των ταξί, το άνοιγμα της αγοράς των φορτηγών, αυτά είναι τα ζητήματα που καθορίζουν αν μια κοινωνία νοσεί ή θάλλει, αυτά είναι τα ζητήματα που πάντοτε έκαιγαν τους Έλληνες. Όχι αν τα παιδιά τους πάνε σε σχολεία που έχουν βιβλία. Παρά ταύτα ο επαγγελματίας πρωθυπουργογιός τα πήρε στο κρανίο όταν οι επαγγελματίες φοιτητοπατέρες του φώναξαν στη συνδιάσκεψη συνθήματα για παιδεία δημόσια και δωρεάν. Τα πήρε και τους εξήγησε πως πρέπει να σταματήσουν να υπερασπίζονται το παλιό χρεοκοπημένο μοντέλο και πως αυτός, η κυβέρνησή του, η Άννα του, αυτός κάνει όσα πρέπει για να υπάρχει αληθινή δημόσια και δωρεάν παιδεία (με ή χωρίς σχολικά βιβλία, μην κολλάμε στις παρωχημένες τυπικότητες την εποχή των ίντερνετς και των Α4).
Παρόλη λοιπόν την μεταρρυθμιστική κόπωση υπάρχουν διαρθρωτικές αλλαγές που πραγματώνονται, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι η κυβέρνηση αυτή ξεβολεύει την κοινωνία, αλλάζει τις σάπιες της δομές. Έτσι, δίπλα στην υπόθεση με τα σχολικά βιβλία στέκεται επάξια η υπόθεση με την έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Στο παλιό μεταπολιτευτικό μοντέλο θα υπήρχε μια θεσμοτυφία, μια αυτοσυγκράτηση του ελεγχόμενου που δεν θα διαολόστελνε τον ελεγκτή του, μολονότι πολύ θα το επιθυμούσε. Ε, αυτά τελείωσαν, οι θεσμοί υπάρχουν για να υπηρετούν την επίσημη κυβερνητική αλήθεια, όχι για να λένε τα δικά τους. Τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο δεν θα τον αμφισβητεί κανείς. Θυσιάζει που θυσιάζει το πολιτικό του μέλλον, ας τον αφήσουμε τουλάχιστον να το θυσιάσει με τρόπο σινατρικό, ή μάλλον σινατρικό χωρίς καν τα few regrets του τραγουδιού. Ιt's his way or the highway.
Επειδή ετοιμάζω πρόταση να πάρω τις μετοχές της οικογένειας Βαρδινογιάννη, ώστε να επαναφέρω τον Παναθηναϊκό στο δρόμο της ευρωπαϊκής καταξίωσης (που χρονολογείται από την εποχή της δραχμής, σημάδι αν μη τι άλλο ευοίωνο για το μέλλον της ομάδας από την επόμενη αγωνιστική περίοδο), πρέπει να κλείσω. Όχι όμως προτού καταθέσω το τεράστιο ρισπέκτ μου για τον Γαληνό Μπρη, Εισαγγελέα του Τριμελούς Εφετείου της Αθήνας, που αμφιβάλλει για το ατύχημα του Κεντέρη και της Θάνου. Γιατί πέραν από τους λαϊκισμούς, έτσι είναι, για τίποτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος σε αυτήν τη κωλοζωή.
Old Boy
είναι κάτι σαν τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα της σχολικής σαιζόν. Απλά επειδή αναλογικά είναι κάπως περισσότερα (από τους 183 τίτλους για το δημοτικό σχολείο έτοιμοι είναι μόνο οι 15, στα Γυμνάσια από τους 178 τίτλους είναι έτοιμοι μόνο οι πέντε, στο Λύκειο από τους 207 τίτλους έτοιμοι είναι οι 13, ενώ για την τεχνική εκπαίδευση, από τους 419 τίτλους έτοιμοι είναι μόλις οι 26), σωστότερο είναι να πούμε πως είναι σαν να ξεκίνησε το πρωτάθλημα μόνο με τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα, που θα παίζουν διαρκώς μεταξύ τους μέσα έξω μέχρι να διευκρινιστεί ποιές θα είναι οι υπόλοιπες 14 ομάδες που θα συμμετάσχουν. Η Νοva πάντως με επίσημη ανακοίνωση διέψευσε ότι τα σχολεία άνοιξαν παρά την έλλειψη βιβλίων, κατόπιν δικής της απειλής για ενεργοποίηση της σχετικής ρήτρας που περιλαμβάνεται στη σύμβασή της με το Υπουργείο Παιδείας.
Το παρήγορο στην όλη υπόθεση είναι πως δεν υφίσταται σχολικός τουρισμός και άρα δεν πρόκειται να δεχθεί ένα ακόμη πλήγμα το μοναδικό αποκούμπι της χώρας αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ό,τι δεν βλάπτει τον τουρισμό είναι κάτι που αντέχεται και εν πάση περιπτώσει κάτι που δεν μπορεί να θεωρηθεί πρωταρχικής σημασίας. Το άνοιγμα της αγοράς των ταξί, το άνοιγμα της αγοράς των φορτηγών, αυτά είναι τα ζητήματα που καθορίζουν αν μια κοινωνία νοσεί ή θάλλει, αυτά είναι τα ζητήματα που πάντοτε έκαιγαν τους Έλληνες. Όχι αν τα παιδιά τους πάνε σε σχολεία που έχουν βιβλία. Παρά ταύτα ο επαγγελματίας πρωθυπουργογιός τα πήρε στο κρανίο όταν οι επαγγελματίες φοιτητοπατέρες του φώναξαν στη συνδιάσκεψη συνθήματα για παιδεία δημόσια και δωρεάν. Τα πήρε και τους εξήγησε πως πρέπει να σταματήσουν να υπερασπίζονται το παλιό χρεοκοπημένο μοντέλο και πως αυτός, η κυβέρνησή του, η Άννα του, αυτός κάνει όσα πρέπει για να υπάρχει αληθινή δημόσια και δωρεάν παιδεία (με ή χωρίς σχολικά βιβλία, μην κολλάμε στις παρωχημένες τυπικότητες την εποχή των ίντερνετς και των Α4).
Παρόλη λοιπόν την μεταρρυθμιστική κόπωση υπάρχουν διαρθρωτικές αλλαγές που πραγματώνονται, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι η κυβέρνηση αυτή ξεβολεύει την κοινωνία, αλλάζει τις σάπιες της δομές. Έτσι, δίπλα στην υπόθεση με τα σχολικά βιβλία στέκεται επάξια η υπόθεση με την έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Στο παλιό μεταπολιτευτικό μοντέλο θα υπήρχε μια θεσμοτυφία, μια αυτοσυγκράτηση του ελεγχόμενου που δεν θα διαολόστελνε τον ελεγκτή του, μολονότι πολύ θα το επιθυμούσε. Ε, αυτά τελείωσαν, οι θεσμοί υπάρχουν για να υπηρετούν την επίσημη κυβερνητική αλήθεια, όχι για να λένε τα δικά τους. Τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο δεν θα τον αμφισβητεί κανείς. Θυσιάζει που θυσιάζει το πολιτικό του μέλλον, ας τον αφήσουμε τουλάχιστον να το θυσιάσει με τρόπο σινατρικό, ή μάλλον σινατρικό χωρίς καν τα few regrets του τραγουδιού. Ιt's his way or the highway.
Επειδή ετοιμάζω πρόταση να πάρω τις μετοχές της οικογένειας Βαρδινογιάννη, ώστε να επαναφέρω τον Παναθηναϊκό στο δρόμο της ευρωπαϊκής καταξίωσης (που χρονολογείται από την εποχή της δραχμής, σημάδι αν μη τι άλλο ευοίωνο για το μέλλον της ομάδας από την επόμενη αγωνιστική περίοδο), πρέπει να κλείσω. Όχι όμως προτού καταθέσω το τεράστιο ρισπέκτ μου για τον Γαληνό Μπρη, Εισαγγελέα του Τριμελούς Εφετείου της Αθήνας, που αμφιβάλλει για το ατύχημα του Κεντέρη και της Θάνου. Γιατί πέραν από τους λαϊκισμούς, έτσι είναι, για τίποτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος σε αυτήν τη κωλοζωή.
Old Boy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου