Από το Μαρικάκι
Ό,τι συνέβη ανήμερα της 71ης επετείου για την 28η Οκτωβρίου του 1940 σε όλη τη χώρα είναι τουλάχιστον συγκινητικό και σίγουρα ενθαρρυντικό.
Έστω για μια μέρα, ο λαός έγινεν κυρίαρχος αφού εκτόπισε από το δημόσιο πεδίο τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος που πλασάρουν μια ακραία παραδοξότητα – το ξεπούλημα της χώρας στο όνομα της «σωτηρίας» της [τους, δηλαδή] – ως υπέρτατη αλήθεια στην οποία αξιώνουν πλήρη υποταγή. «Εκτόπισε» από τον πρώτο τη τάξει πολιτειακό παράγοντα, τον Κάρολο Παπούλια ως τον τελευταίο νομαρχιακό σύμβουλο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οι οποίοι έλαμψαν δια της απουσίας τους από τις εξέδρες των επισήμων στις επετεικές εκδηλώσεις μικρών και μεγάλων πόλεων της χώρας. Οι «επίσημοι» στην πλειονότητά τους πήραν το μήνυμα ότι δεν εκπροσωπούν πια κανέναν από αυτούς που τους ανέδειξε και κρύφτηκαν.
Και όλα αυτά μόλις λίγες ώρες μετά την μεγάλη «επιτυχία» του κουρέματος του χρέους που σερβιρίστηκε ως ανάσα αν και επισφράγισε τη λεγόμενη «νέα κατοχή». Γιατί περί αυτού πρόκειται και στη πλειονότητά του ο κόσμος δείχνει να το έχει καταλάβει , δείχνει να έχει κάνει ένα βήμα μπροστά από την αντίδραση στην «κυβερνητική πολιτική» διατρανώνοντας το «Όχι» στη νέα κατοχή. Δείχνει με άλλα λόγια να έχει καταλάβει ότι εδώ δεν υπάρχει «κυβερνητική πολιτική» αλλά μία και μόνη πολιτική επιλογή και μάλιστα εγκληματική, αυτή της θυσίας ενός ολόκληρου λαού και μιας χώρας στο βωμό της ευρωζώνης και των δυνάμεων που επωφελούνται από αυτήν, της Γερμανίας πρώτ απ’ όλα.
Όσο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που τα τελευταία εικοσιτετράωρα ζει το δράμα του, το ότι τον αποκάλεσαν ανοιχτά και δημόσια «προδότη», αυτόν που μέχρι σήμερα κατέβαλε κάθε προσπάθεια να περνά απαρατήρητος ή ακόμη χειρότερα να περνά όσο πιο ανώδυνα για τον ίδιο η στήριξη της παραπάνω πολιτικής επιλογής, ας σκεφτεί ότι για όλες τις πράξεις υπάρχουν συνέπειες και κανείς σε μια δημοκρατία δεν μπορεί να αξιώνει ρόλο «ιερής αγελάδας». Ούτε καν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που στο πρόσωπο του Κ. Παπούλια ο κόσμος βλέπει κάποιον που απλά δεν επιτελεί σωστά το ρόλο του. Οι ένδοξες περγαμηνές του παρελθόντος μάλλον έχουν προδοθεί από τον ίδιο τον κάτοχό τους.
Αυτό ας το καταλάβει και η Αριστερά, και κυρίως το ανανεωτικό κομμάτι της που εκφράζεται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ( δεν μιλάμε βεβαίως για τον Κουβέλη ο οποίος για μια ακόμη φορά έδειξε με ποιους είναι) που ναι μεν στήριξε τη λαϊκή διαμαρτυρία, διαχώρισε όμως τη θέση της από τα «υβριστικά» συνθήματα κατά του προέδρου με τον οποίο σπεύδει κιόλας σήμερα να συναντηθεί στο Προεδρικό Μέγαρο. Δεν διαχώρισε πάντως επίσημα τη θέση της από τις εξίσου «υβριστικές» αναφορές του Προέδρου ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία, μετά τις πρώτες του δηλώσεις να επανέλθει ακόμη πιο σκληρός και να υπερασπιστεί τον εαυτό του – και όχι τον θεσμό τον οποίο στελεχώνει - συντασσόμενος απόλυτα με την κυρίαρχη κυβερνητική προπαγάνδα κι επιτιθέμενος στον κόσμο που υφίσταται τα πάνδεινα και προετοιμάζεται να πάει «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι». Επιβεβαιώνοντας δηλαδή πάνω στην πιο κρίσιμη στιγμή τα περί «προδοσίας» που του αποδόθηκαν, αδυνατώντας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Από τις πιο άξιες λόγου εξ αριστερών τοποθετήσεις (από την πλευρά της θεσμικής αριστεράς) για τις παρελάσεις - διαδηλώσεις, αυτή του Μανώλη Γλέζου (ο οποίος επίσης διαφώνησε με τους «χαρακτηρισμούς» προς τον Πρόεδρο), η οποία έγινε άμεσα κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, αποδεικνύοντας την πολιτική του οξυδέρκεια και δικαιώνοντας την ιδιότητα του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, σε αντίθεση με τον αποδοκιμαζόμενο ΠτΔ:
«Στη Θεσσαλονίκη, σήμερα, αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου 1940
Πριν 71 χρόνια, ο ελληνικός λαός, είπε όχι στον εισβολέα. Σήμερα στη Θεσσαλονίκη και όπως μαθαίνω και στην Πάτρα και στο Ηράκλειο και στο Βόλο και στα Τρίκαλα και σ άλλα μέρη, ο λαός, διατρανώνει το ΟΧΙ του στην υποταγή της χώρας στην τρόικα και τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο.
Η κυβέρνηση υποχρέωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποχωρήσει. Στην ουσία το επίσημο κράτος αποσύρθηκε, αυτοκαταλύθηκε. Οι πολιτικοί φορείς και οι πολιτικές οργανώσεις παρήλασαν μπροστά στο Λαό.
Δεν θα συμφωνήσω με τους χαρακτηρισμούς προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πρέπει όμως και ο ίδιος να κατανοήσει ότι είναι ανεπίτρεπτο να καλύπτει με το κύρος του την πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση».…
Ό,τι συνέβη ανήμερα της 71ης επετείου για την 28η Οκτωβρίου του 1940 σε όλη τη χώρα είναι τουλάχιστον συγκινητικό και σίγουρα ενθαρρυντικό.
Έστω για μια μέρα, ο λαός έγινεν κυρίαρχος αφού εκτόπισε από το δημόσιο πεδίο τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος που πλασάρουν μια ακραία παραδοξότητα – το ξεπούλημα της χώρας στο όνομα της «σωτηρίας» της [τους, δηλαδή] – ως υπέρτατη αλήθεια στην οποία αξιώνουν πλήρη υποταγή. «Εκτόπισε» από τον πρώτο τη τάξει πολιτειακό παράγοντα, τον Κάρολο Παπούλια ως τον τελευταίο νομαρχιακό σύμβουλο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οι οποίοι έλαμψαν δια της απουσίας τους από τις εξέδρες των επισήμων στις επετεικές εκδηλώσεις μικρών και μεγάλων πόλεων της χώρας. Οι «επίσημοι» στην πλειονότητά τους πήραν το μήνυμα ότι δεν εκπροσωπούν πια κανέναν από αυτούς που τους ανέδειξε και κρύφτηκαν.
Και όλα αυτά μόλις λίγες ώρες μετά την μεγάλη «επιτυχία» του κουρέματος του χρέους που σερβιρίστηκε ως ανάσα αν και επισφράγισε τη λεγόμενη «νέα κατοχή». Γιατί περί αυτού πρόκειται και στη πλειονότητά του ο κόσμος δείχνει να το έχει καταλάβει , δείχνει να έχει κάνει ένα βήμα μπροστά από την αντίδραση στην «κυβερνητική πολιτική» διατρανώνοντας το «Όχι» στη νέα κατοχή. Δείχνει με άλλα λόγια να έχει καταλάβει ότι εδώ δεν υπάρχει «κυβερνητική πολιτική» αλλά μία και μόνη πολιτική επιλογή και μάλιστα εγκληματική, αυτή της θυσίας ενός ολόκληρου λαού και μιας χώρας στο βωμό της ευρωζώνης και των δυνάμεων που επωφελούνται από αυτήν, της Γερμανίας πρώτ απ’ όλα.
Όσο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που τα τελευταία εικοσιτετράωρα ζει το δράμα του, το ότι τον αποκάλεσαν ανοιχτά και δημόσια «προδότη», αυτόν που μέχρι σήμερα κατέβαλε κάθε προσπάθεια να περνά απαρατήρητος ή ακόμη χειρότερα να περνά όσο πιο ανώδυνα για τον ίδιο η στήριξη της παραπάνω πολιτικής επιλογής, ας σκεφτεί ότι για όλες τις πράξεις υπάρχουν συνέπειες και κανείς σε μια δημοκρατία δεν μπορεί να αξιώνει ρόλο «ιερής αγελάδας». Ούτε καν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που στο πρόσωπο του Κ. Παπούλια ο κόσμος βλέπει κάποιον που απλά δεν επιτελεί σωστά το ρόλο του. Οι ένδοξες περγαμηνές του παρελθόντος μάλλον έχουν προδοθεί από τον ίδιο τον κάτοχό τους.
Αυτό ας το καταλάβει και η Αριστερά, και κυρίως το ανανεωτικό κομμάτι της που εκφράζεται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ( δεν μιλάμε βεβαίως για τον Κουβέλη ο οποίος για μια ακόμη φορά έδειξε με ποιους είναι) που ναι μεν στήριξε τη λαϊκή διαμαρτυρία, διαχώρισε όμως τη θέση της από τα «υβριστικά» συνθήματα κατά του προέδρου με τον οποίο σπεύδει κιόλας σήμερα να συναντηθεί στο Προεδρικό Μέγαρο. Δεν διαχώρισε πάντως επίσημα τη θέση της από τις εξίσου «υβριστικές» αναφορές του Προέδρου ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία, μετά τις πρώτες του δηλώσεις να επανέλθει ακόμη πιο σκληρός και να υπερασπιστεί τον εαυτό του – και όχι τον θεσμό τον οποίο στελεχώνει - συντασσόμενος απόλυτα με την κυρίαρχη κυβερνητική προπαγάνδα κι επιτιθέμενος στον κόσμο που υφίσταται τα πάνδεινα και προετοιμάζεται να πάει «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι». Επιβεβαιώνοντας δηλαδή πάνω στην πιο κρίσιμη στιγμή τα περί «προδοσίας» που του αποδόθηκαν, αδυνατώντας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Από τις πιο άξιες λόγου εξ αριστερών τοποθετήσεις (από την πλευρά της θεσμικής αριστεράς) για τις παρελάσεις - διαδηλώσεις, αυτή του Μανώλη Γλέζου (ο οποίος επίσης διαφώνησε με τους «χαρακτηρισμούς» προς τον Πρόεδρο), η οποία έγινε άμεσα κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, αποδεικνύοντας την πολιτική του οξυδέρκεια και δικαιώνοντας την ιδιότητα του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, σε αντίθεση με τον αποδοκιμαζόμενο ΠτΔ:
«Στη Θεσσαλονίκη, σήμερα, αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου 1940
Πριν 71 χρόνια, ο ελληνικός λαός, είπε όχι στον εισβολέα. Σήμερα στη Θεσσαλονίκη και όπως μαθαίνω και στην Πάτρα και στο Ηράκλειο και στο Βόλο και στα Τρίκαλα και σ άλλα μέρη, ο λαός, διατρανώνει το ΟΧΙ του στην υποταγή της χώρας στην τρόικα και τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο.
Η κυβέρνηση υποχρέωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποχωρήσει. Στην ουσία το επίσημο κράτος αποσύρθηκε, αυτοκαταλύθηκε. Οι πολιτικοί φορείς και οι πολιτικές οργανώσεις παρήλασαν μπροστά στο Λαό.
Δεν θα συμφωνήσω με τους χαρακτηρισμούς προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πρέπει όμως και ο ίδιος να κατανοήσει ότι είναι ανεπίτρεπτο να καλύπτει με το κύρος του την πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση».…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου