Του Γιάννη Τριάντη
Οσοι υποτιμούν τον Γ. Παπανδρέου, θα μετανιώσουν...
Το είπε κάποτε ένας κορυφαίος του αέναου ΠΑΣΟΚ. Εκτοτε, ο αφορισμός αυτός επιβεβαιώνεται συνεχώς.
Και αν υπήρχαν δύσπιστοι, τώρα οφείλουν να αναθεωρήσουν: η τετραήμερη παράσταση -ιλαρή, τρομώδης, εφιαλτική- κατέδειξε ότι ο Γ. Παπανδρέου κατέχει τα πρωτεία στον τομέα των χειρισμών, που απαιτεί η λεγόμενη «υψηλή πολιτική». Δηλαδή το συμπυκνωμένο δείγμα κυνισμού, ίντριγκας, παρενδυματικού λόγου, ασύστολου ψεύδους, τυχοδιωκτισμού, κουτοπονηριάς, άκρατης φιλοδοξίας -συνήθως αναντίστοιχης προς το μέγεθος του πολιτικού υποκειμένου- και, φυσικά, λαϊκισμού.
Ομως, ο Γ. Παπανδρέου διαθέτει επί πλέον προσόντα: πρώτον, μπορεί και κρύβει τεχνηέντως όλα τα προεκτεθέντα στοιχεία του. Και στη θέση τους, πλασάρει αριστοτεχνικά φιλοτεχνημένο έναν άλλον εαυτό. Φιλαλήθη, ευθύ, έντιμο και καθαρό. Ταυτόχρονα, αναδεικνύει λαμπερά τα ελάχιστα, αλλά υπαρκτά θετικά του (κάποια ίχνη ριζοσπαστισμού, επιμονή, πραότης και ανοιχτοί πόροι, ώστε να αφομοιώνει όσα ο ίδιος αδυνατεί να συλλάβει). Και δεύτερον, ευτύχησε να γεννηθεί, και να σπουδάσει την πολιτική, σε αμιγώς πολιτικό περιβάλλον. Επ' αυτού, δεν χρειάζονται περισσότερα. Σε τέτοια λίμνη, ακόμη κι ένα παπάκι έχει μπροστά του καριέρα κύκνου...
Με την ιλιγγιώδη ντρίμπλα του Δημοψηφίσματος, ο ξεγραμμένος Γ. Παπανδρέου κέρδισε χρόνο. Η ετοιμόρροπη πολιτική παρουσία του πήρε παράταση, σε πείσμα οιωνών και σημείων. Επικράτησε κατά κράτος, καθώς: πρώτον, έφερε σε αμηχανία τον προσεκτικό Σαμαρά και τον ανάγκασε να πει ευθέως «Ναι» στη Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Δεύτερον, αναχαίτισε την εσωτερική αμφισβήτηση, συμπυκνωμένη στο αίτημα για κυβέρνηση «εθνικής ενότητος», λέγοντας ότι δέχεται το αίτημα και θυσιάζει την πρωθυπουργία. Και τρίτον, υποχρέωσε με αυτόν τον τρόπο τους βουλευτές του να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση... Ο ξεγραμμένος έγινε πρωταγωνιστής και ρυθμιστής
Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές (πριν από την ομιλία του Πρωθυπουργού στη Βουλή) κυκλοφορούσαν πολλά σενάρια. Σχεδόν κανένα, όμως, δεν εμπεριείχε τον Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργό, έπειτα από τις συζητήσεις με τον Σαμαρά για κυβέρνηση «εθνικής ενότητος»...
Η στήλη επιμένει να υπενθυμίζει: ο Σαμαράς αρνείται τη συγκυβέρνηση (συμμετοχή στελεχών της Ν.Δ.). Ο κ. Παπανδρέου εύκολα μπορεί να επιρρίψει στον αρχηγό της Ν.Δ. τις ευθύνες για ενδεχόμενο ναυάγιο. Κι ακόμη: Οσοι έχουν υποτιμήσει τον Γ. Παπανδρέου, το έχουν μετανιώσει
Αν δεν πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, ο κ. Παπανδρέου έχει plan Β: θα υψώσει τους τόνους. θα καταγγείλει «τους αποστάτες και τα συμφέροντα» και θα κατέβει «στον λαό». Τι θα πετύχει; Κι άλλη παράταση -και ρόλο στα πράγματα- αν δεν πάρει αυτοδυναμία ο Σαμαράς...
Μόνο που ο Γ. Παπανδρέου ξεχνάει κάτι: όσοι τον είχαν υποτιμήσει, το μετάνιωσαν. Ο ίδιος που υποτιμάει συνεχώς την κοινωνία, δεν θα το μετανιώσει απλώς. Θα το πληρώσει ακριβά. Θα ψάχνει ελικόπτερο και δεν θα βρίσκει...
Οσοι υποτιμούν τον Γ. Παπανδρέου, θα μετανιώσουν...
Το είπε κάποτε ένας κορυφαίος του αέναου ΠΑΣΟΚ. Εκτοτε, ο αφορισμός αυτός επιβεβαιώνεται συνεχώς.
Και αν υπήρχαν δύσπιστοι, τώρα οφείλουν να αναθεωρήσουν: η τετραήμερη παράσταση -ιλαρή, τρομώδης, εφιαλτική- κατέδειξε ότι ο Γ. Παπανδρέου κατέχει τα πρωτεία στον τομέα των χειρισμών, που απαιτεί η λεγόμενη «υψηλή πολιτική». Δηλαδή το συμπυκνωμένο δείγμα κυνισμού, ίντριγκας, παρενδυματικού λόγου, ασύστολου ψεύδους, τυχοδιωκτισμού, κουτοπονηριάς, άκρατης φιλοδοξίας -συνήθως αναντίστοιχης προς το μέγεθος του πολιτικού υποκειμένου- και, φυσικά, λαϊκισμού.
Ομως, ο Γ. Παπανδρέου διαθέτει επί πλέον προσόντα: πρώτον, μπορεί και κρύβει τεχνηέντως όλα τα προεκτεθέντα στοιχεία του. Και στη θέση τους, πλασάρει αριστοτεχνικά φιλοτεχνημένο έναν άλλον εαυτό. Φιλαλήθη, ευθύ, έντιμο και καθαρό. Ταυτόχρονα, αναδεικνύει λαμπερά τα ελάχιστα, αλλά υπαρκτά θετικά του (κάποια ίχνη ριζοσπαστισμού, επιμονή, πραότης και ανοιχτοί πόροι, ώστε να αφομοιώνει όσα ο ίδιος αδυνατεί να συλλάβει). Και δεύτερον, ευτύχησε να γεννηθεί, και να σπουδάσει την πολιτική, σε αμιγώς πολιτικό περιβάλλον. Επ' αυτού, δεν χρειάζονται περισσότερα. Σε τέτοια λίμνη, ακόμη κι ένα παπάκι έχει μπροστά του καριέρα κύκνου...
Με την ιλιγγιώδη ντρίμπλα του Δημοψηφίσματος, ο ξεγραμμένος Γ. Παπανδρέου κέρδισε χρόνο. Η ετοιμόρροπη πολιτική παρουσία του πήρε παράταση, σε πείσμα οιωνών και σημείων. Επικράτησε κατά κράτος, καθώς: πρώτον, έφερε σε αμηχανία τον προσεκτικό Σαμαρά και τον ανάγκασε να πει ευθέως «Ναι» στη Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Δεύτερον, αναχαίτισε την εσωτερική αμφισβήτηση, συμπυκνωμένη στο αίτημα για κυβέρνηση «εθνικής ενότητος», λέγοντας ότι δέχεται το αίτημα και θυσιάζει την πρωθυπουργία. Και τρίτον, υποχρέωσε με αυτόν τον τρόπο τους βουλευτές του να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση... Ο ξεγραμμένος έγινε πρωταγωνιστής και ρυθμιστής
Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές (πριν από την ομιλία του Πρωθυπουργού στη Βουλή) κυκλοφορούσαν πολλά σενάρια. Σχεδόν κανένα, όμως, δεν εμπεριείχε τον Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργό, έπειτα από τις συζητήσεις με τον Σαμαρά για κυβέρνηση «εθνικής ενότητος»...
Η στήλη επιμένει να υπενθυμίζει: ο Σαμαράς αρνείται τη συγκυβέρνηση (συμμετοχή στελεχών της Ν.Δ.). Ο κ. Παπανδρέου εύκολα μπορεί να επιρρίψει στον αρχηγό της Ν.Δ. τις ευθύνες για ενδεχόμενο ναυάγιο. Κι ακόμη: Οσοι έχουν υποτιμήσει τον Γ. Παπανδρέου, το έχουν μετανιώσει
Αν δεν πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, ο κ. Παπανδρέου έχει plan Β: θα υψώσει τους τόνους. θα καταγγείλει «τους αποστάτες και τα συμφέροντα» και θα κατέβει «στον λαό». Τι θα πετύχει; Κι άλλη παράταση -και ρόλο στα πράγματα- αν δεν πάρει αυτοδυναμία ο Σαμαράς...
Μόνο που ο Γ. Παπανδρέου ξεχνάει κάτι: όσοι τον είχαν υποτιμήσει, το μετάνιωσαν. Ο ίδιος που υποτιμάει συνεχώς την κοινωνία, δεν θα το μετανιώσει απλώς. Θα το πληρώσει ακριβά. Θα ψάχνει ελικόπτερο και δεν θα βρίσκει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου