Τους καλάρεσε...

Ο λαός ξαναβγήκε στους δρόμους του Καΐρου, της Αλεξάνδρειας και των άλλων μεγάλων πόλεων της Αιγύπτου για να διεκδικήσει αυτό που του στερεί ο στρατός, ο οποίος συνέβαλε στην αποπομπή του Μουμπάρακ, αλλά μάλλον θέλει να διατηρήσει το βαρύ χέρι του πάνω σε κάθε μελλοντική πολιτική εξουσία!

Οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές διεκδικούν όσα τους στερούν εδώ και μήνες οι στρατιωτικοί, την πλήρη, δηλαδή, κάθαρση του κρατικού μηχανισμού από τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς του Μουμπάρακ και την ανοιχτή και ελεύθερη δημοκρατική διαδικασία που θα αναδείξει τις νέες δυνάμεις που θα κυβερνήσουν τη χώρα.

Οι δεκάδες νεκροί και οι εκατοντάδες τραυματίες δείχνουν ότι η αιγυπτιακή εξέγερση μπαίνει σε νέα, ίσως πολύ πιο δυναμική και καθοριστική φάση. Ο κόσμος νιώθει ότι το περιβόητο Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων έχει προχωρήσει στην υφαρπαγή της πολιτικής διαδικασίας κι έτσι οι ποικίλες πολιτικές δυνάμεις είναι όμηροι του στρατού που θέλει να ελέγχει αιωνίως τα πάντα!

Στρατιωτική «δημοκρατία»

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αξιωματικοί μιλούν για εχθρούς της Αιγύπτου και για ξένα κέντρα που συνωμο­τούν και υποθάλπουν τους ταραξίες, υπαινισσόμενοι κυρίως το δίκτυο Αλ Τζαζίρα. Όμως, η ουσία του ζητήματος είναι ότι οι ένοπλες δυνάμεις άφησαν να εννοηθεί ξεκάθαρα – με ένα σχέδιό τους που είδε το φως της δημοσιότητας – ότι θέλουν έναν μόνιμο πολιτικό ρόλο στο πλαίσιο του νέου συντάγματος.

Οι μαζικές αντιδράσεις υποχρέωσαν τους στρατιωτικούς να υπαναχωρήσουν, αλλά οι μαζικές διαδηλώσεις τους δίνουν τη δυνατότητα να εμφανιστούν ξανά ως θεματοφύλακες της τάξης και της ασφάλειας.

Αρχικά οι στρατιωτικοί είχαν υποσχεθεί να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς τον Σεπτέμβριο. Μετά μετέθεσαν τη μεταβίβαση της εξουσίας για την περίοδο μετά την επικύρωση του νέου συντάγματος και την εκλογή ενός νέου προέδρου, δηλαδή το 2013 ή και αργότερα. Ταυτόχρονα θέλησαν να διασφαλίσουν μέσω του νέου συντάγματος το δικαίωμα να παρεμβαίνουν στις πολιτικές εξελίξεις, ενώ ταυτόχρονα δεν θα υπόκεινται οι ίδιοι σε πολιτικό έλεγχο.

Όλα αυτά καθιστούν σαφέστατες τις προθέσεις των στρατιωτικών και η αντίδραση όχι μόνο των φιλελεύθε­ρων και κοσμικών δυνάμεων αλλά και των ισλαμιστών ήταν αναμενόμενη. Τώρα οι στρατιωτικοί δηλώνουν ότι θα αρκεστούν στην προστασία της ενότητας της χώρας και όχι στον ρόλο του θεματοφύλακα της συνταγματικής νομιμότητας. Όμως, ο κόσμος βρίσκεται ήδη στους δρόμους...

Η πιο αποφασιστική φάση

Η φάση που ανοίγεται τώρα θα είναι η πιο αποφασιστική: είτε η Αίγυπτος θα στραφεί σε μια ελεύθερη και δημοκρατική πολιτική διαδικασία που θα αναδείξει τις νέες δυνάμεις οι οποίες θα κυβερνήσουν τη χώρα, είτε θα παραμείνει καθηλωμένη στο πλαίσιο μιας χούντας, η οποία θα ελέγχει τις εξελίξεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δηλαδή θα συνεχιστεί το καθεστώς που επιβλήθηκε το 1952 και διατηρείται – με μικρές αλλαγές – αναλλοίωτο από τότε!...



Ποντίκι