Λατρεύουν το... «πουλί» τους

Σόι πάει το βασίλειο – ή μάλλον η εθνο-σωτήριος – στη χρονίως ταλαιπωρούμενη από χουντικές επιμολύνσεις Σχολή Ευελπίδων. Ο μόλις 22 ετών επικεφαλής της Σχολής, που την περασμένη Κυριακή απαλλάχτηκε από τα διοικητικά του καθήκοντα και πρόκειται να περάσει Πειθαρχικό με το ερώτημα της αποπομπής επειδή πρωτα­γωνίστησε σε αντι-εκδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, δεν έκανε – ως φαίνεται – τίποτε περισσότερο παρά να ακολουθήσει με ενθουσιασμό τα βήματα του... μπαμπά του. Μόλις 29 χρόνια πριν, είχε κι εκείνος τιμήσει τους Απριλιανούς, εμπλεκόμενος σε ξυλοδαρμό πρωτοετούς συναδέλφου του (επειδή ήταν κομμουνιστής) και «στολίζοντας» ασεβώς τον αείμνηστο Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, υπουργό Εξωτερικών τότε, ύστερα από ομιλία του στους Ευέλπιδες.

Σχέδιο «Βελισσάριος»

Τελικά, το να αγαπά και να τιμά κανείς το... «πουλί» (της χούντας εννοούμε, φυσικά) είναι θέμα γονιδίων; Προφανώς όχι. Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για διάθεση που δημιουργείται και ενισχύεται από το άμεσο περιβάλλον. Και η ΣΣΕ, ήδη από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, λόγω των χουντικών καταβολάδων που ρίζωσαν στους κόλπους της (κλώνοι της ομάδας Ιωαννίδη), αποτέλεσε ιδανικό κι ανάξιο φυτώριο - καταφύγιο «ακροϊδεατών»...

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο οποίος ήταν γνώστης των τάσεων αυτών, συνέλαβε και ενορ­χήστρωσε (από τη μεταπολίτευση μέχρι τα μέσα της δεύτερης τετραετίας του Αντρέα) το σχέδιο «Βελισσάριος» με σκοπό την αποσόβηση της νεκρανάστασης της εθνοσωτηρίου.

Πλούσιο είναι το υλικό που έχει προκύψει από την παρακολούθηση των εντός και εκτός στρατεύματος σταγονιδίων στο πλαίσιο του «Βελισσάριου». Πολλές και ποικίλες οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης ανάμεσα στους «νοσταλγούς», οι οποίοι, με κάθε ευκαιρία, παρεισέφρεαν και… ωσμώνονταν με τις στρατιωτικές μικροκοινωνίες μεταδίδοντας τις ιδέες των οποίων ήταν φορείς.

Το πρόσφατο «χάπενινγκ», που τόσο μεγάλη αίσθηση προκάλεσε στο ευρύ κοινό, δεν ξάφνιασε ιδιαίτερα τους γνωρίζοντες. Ήδη, από τις 28 Οκτωβρίου 2011, όποιος είχε μάτια να δει και αυτιά να ακούσει, ήταν σε θέση να προβεί στη διάγνωση ότι μέλη του αγήματος των Ευελπίδων (που παρέλασαν κόντρα στις περί του αντιθέτου εντολές και το τεταμένο κλίμα άδοντας το «Μακεδονία ξακουστή») είχαν φρόνημα, υπέρ το δέον, εθνικό.

Κι έπειτα το ότι ο πιτσιρικάς - «σταγονίδιο» μπόρεσε, με την ανοχή των ανωτέρων, να κάνει ανενόχλητος αντιπολίτευση στη βασική εκδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, ολοκληρώνοντας μάλιστα το σόλο του με την εκτέλεση διασκευής του ύμνου των Απριλιανών (για την οποία κάλεσε και ομάδα σπουδαστών να του κρατήσουν το ίσο) είναι εύγλωττο ενός κλίματος που επικρατεί στη ΣΣΕ.

Χρειάστηκαν μάλιστα εννέα ολόκληρες μέρες για να ενημερωθεί ο υπουργός και να «καταστήσει σαφές ότι δεν θα γίνεται ανεκτή οποιαδήποτε συμπεριφορά παρέκκλισης από τις αρχές της Δημοκρατίας, των Αν­θρωπίνων Δικαιωμάτων και της Ελευθερίας. Αρχές, επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η Ελληνική Δημοκρατία και Κοινωνία».

Υπό άλλες συνθήκες το θέμα μπορεί να είχε περάσει εντελώς στα ψιλά. Σήμερα, όμως, η ανάδρομη Δη­μοκρατία μας, λιγότερο αυταπόδεικτη από ποτέ, έχει ανάγκη τις μεγαλοστομίες και τις εντυπωσιακές κινήσεις για να υπερασπιστεί το όνομά της. Η γνωστοποίηση του θέματος και οι παραδειγματικοί χειρισμοί Αβραμόπουλου μοιάζουν με τις αγαθοεργίες των αμαρτωλών. Έρχονται να συνηγορήσουν για τη σωτηρία της ψυχής του ιδιότυπου πολιτεύματος, που, εν ονόματι της υψηλής του στοχοθεσίας, έχει καταστήσει προαιρετικές ακόμα και τις εκλογές...




Ποντίκι