Να στήσουμε ένα μαρμάρινο μνημείο με τα 117 ονόματα. Ένα ανάθημα για το «Γνωστό Λαμόγιο». Να σμιλεύσουμε
λεπτομέρειες από την καθημερινή ζωή των βουλευτών (αυτών των 117 που τώρα διεκδικούν εντόκως τα αναδρομικά τους) στη διάρκεια των περασμένων δεκαετιών. Χειραψίες, γεύματα, πτήσεις, έργα, μηχανές Siemens, ανοίγματα λογαριασμών, κινητά κι ακίνητα και νεοκλασικά και αυτοκίνητα.
Κάθε φορά που θα εφευρίσκεται ένας νέος ευφάνταστος φόρος, κάθε που θα αναγκαζόμαστε να υπαναχωρήσουμε μπρος στο χαμογελάκι Παπαδήμου λέγοντας: «Ας πάει και το παλιοδικαίωμα!», κάθε φορά που θα μας βρίζει ο Πάγκαλος, θα μας πρήζει το ξεσαλωμένο αφεντικό (εάν υπάρχει) ή που θα καθόμαστε αναπαυτικά πάνω στο δείκτη της ανεργίας και θα τρίζει η μασέλα μας από το πετρελαϊκό κρύο, κάθε φορά που θα έρχεται αφηνιασμένη η τρόικα στην Αθήνα, κάθε που η γριά- Ράιχενμπαχ θα ψηλαφεί το δαχτυλάκι του Γιαννάκη και της Μαιρούλας για να δει αν είναι ώριμα μαγειρέματος (όπως το έκανε η Μάγισσα στον Χάνσελ και στην Γκρέτελ) …, κάθε φορά που θα καταργείται μία παροχή, που θα κλείνει ένας προνοιακός φορέας, ένα σχολείο, μια κλινική, κάθε φορά που θα παίρνει ένας έφεδρος το παράσημο της ανοιχτής παλάμης, κάθε φορά που θα μας αγκυλώνει το οικονομικό φραγγέλιο της Άνγκελα ………… να καταθέτουμε στο μνημείο του Γνωστού Λαμόγιου ένα στεφάνι γινομένο απ’ τα λίγα χορτάρια που θα έχουν μείνει στην έρημη γη. Να αφήνουμε μπουκέτα γαϊδουράγκαθα. Να ακουμπάμε ένα κερί κλεμμένο από εκκλησία με την ανοχή των Αγίων. Να αφήνουμε ένα σημείωμα με δυο λόγια από καρδιάς για τους 117 πεσόντες της ηθικής. Να πραγματοποιούμε ανατριχιαστικά -από αηδία- προσκλητήρια. Να κολλάμε με το σάλιο μας φωτογραφίες αυτοκτονησάντων. Να ακουμπάμε το χέρι στην καρδιά των αναπαραγωγικών μας οργάνων και να τραγουδάμε τον εναλλακτικό μας εθνικό ύμνο, μία σύνθεση των Bananarama. Να χτιζόμαστε με μπάζα από εγκαταλελειμμένες οικοδομές μπρος στο Ηρώο.
Ως κτισμένοι αποκλείεται άλλωστε να ενοχλήσουμε τα κανάλια όσο τα ενοχλήσαμε ως αγανακτισμένοι...
Να μένουμε εκεί επιδιδόμενοι σε σιωπηρές διαμαρτυρίες για τις τιμωρίες που δεν ήρθανε ποτέ…
Ανδρών επιφανών πάσα δικαιοσύνη τάφος….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου