Ανακοίνωση Συμβασιούχων ΕΡΤ:
Αυτό ήταν λοιπόν. Ο δρόμος για την ανεργία άνοιξε, και περνά μέσα από τρεις αριθμούς.
Από τους 169 συμβασιούχους δημοσιογράφους της ΕΡΤ πανελλαδικά, θα ανανεωθούν οι συμβάσεις μόλις 75 συναδέλφων. 94 από εμάς λοιπόν, θα εκπαραθυρωθούν μετά από χρόνια δουλειάς στη Δημόσια Τηλεόραση, μπροστά ή πίσω από τις κάμερες και τα μικρόφωνα. Από μια κυβέρνηση που δεν τηρεί ούτε η ίδια τις δεσμεύσεις της για ανανέωση του 50% των συμβάσεων και προκαλεί, παραδεχόμενη ότι όλες οι προβλέψεις της έπεσαν έξω.
Ας θυσιαστούμε λοιπόν οι περισσότεροι από εμάς για να «εξυγιανθεί» η Δημόσια Τηλεόραση. Ιφιγένειες όλοι εμείς που πραγματικά δουλεύαμε επί σειρά ετών, χωρίς ωράρια, υπερωρίες, δημοσιοϋπαλληλικές αγκυλώσεις, εν ολίγοις όπως δουλεύαμε παλαιότερα και στα ιδιωτικά Μέσα Ενημέρωσης, ή όπως δουλεύουν οι δημοσιογράφοι οπουδήποτε.
Θεωρώντας βέβαιη την ανανέωση συμβάσεων των ανταποκριτών καθώς και των περισσότερων παρουσιαστών, αναρωτιέται κανείς με ποια κριτήρια θα γίνει η σφαγή των αμνών για τις ελάχιστες θέσεις που θα έχουν απομείνει.
Θα είναι το μορφωτικό επίπεδο, η εργασιακή εμπειρία, η προϋπηρεσία, η παραγωγικότητα, η ικανότητα σε ένα δύσκολο και ιδιόμορφο επάγγελμα, η αποκλειστική απασχόληση στο Ραδιομέγαρο, ή το τηλέφωνο που θα σηκώσει ο υπουργός, βουλευτής, παράγων για να ζητήσει παραμονή του εκλεκτού-ής του;
Αναζητούνται κριτήρια λοιπόν, σε μια κοινωνία που ισοπεδώνεται με μοναδικό κριτήριο τους αριθμούς και εκτός κριτηρίων τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία.
Είναι δεδομένο ότι οι συνάδελφοι που θα εκπαραθυρωθούν θα βγουν οριστικά εκτός επαγγέλματος μετά από δεκαετίες δουλειάς και εξειδίκευσης ή ακόμα χειρότερα θα βγουν στην επ’ αόριστον ανεργία.
Αρα, η λέξη κριτήρια, εδώ που φτάσαμε, αποτελεί το κλειδί.
Και τι είναι αλήθεια δίκαιο;
-Να παραμείνει στο Ραδιομέγαρο ο δημοσιογράφος που έχει τουλάχιστον άλλη μία δουλειά, και πιθανότατα αντιμετωπίζει την ΕΡΤ ως πάρεργο;
-Να επιλεγεί ο συνάδελφος που εργάζεται και σε Μέσο ισχυρού εκδοτικού ομίλου (με το άλλοθι της καλύτερης πληροφόρησης στο ρεπορτάζ);
-Να ανανεωθεί η σύμβαση δημοσιογράφων βάσει κομματικών ποσοστώσεων και καθ υπόδειξιν των κομματικών γραφείων;
-Να κρατήσει τη θέση του ο μεγαλοδημοσιογράφος που περνάει από το κτίριο της Μεσογείων άπαξ εβδομαδιαίως ενώ παράλληλα εργάζεται σε εφημερίδες, ραδιόφωνα ή περιοδικά;
ή
-Να παραμείνει ο συμβασιούχος- πολυεργαλείο που αποδεικνύει με την καθημερινή του παρουσία και την ποιότητα της δουλειάς του στην ΕΡΤ την επαγγελματική του επάρκεια στο ρεπορτάζ, τη σύνταξη ειδήσεων, την παρουσίαση θεμάτων και την προετοιμασία ενημερωτικών εκπομπών. Δηλαδή καλύπτει κάθε ανάγκη στον τομέα της ενημέρωσης.
Μήπως το «μία δουλειά για όλους» γίνεται πιο επίκαιρο παρά ποτέ;
Μήπως η παρουσία εκπροσώπων των δημοσιογραφικών σωματείων στην επιτροπή αξιολόγησης των συμβασιούχων έπρεπε να είχε ήδη προβλεφθεί;
Μήπως οι περιβόητες λίστες των «επίλεκτων» έχουν ήδη συνταχθεί με ονοματεπώνυμα και οι υπόλοιποι έχουν μπεί – χωρίς να το ξέρουν – στο τρένο για την ανεργία;
Ένα είναι βέβαιο. Κανείς δε δικαιούται να παρατείνει την αγωνία μας, η διοίκηση οφείλει απαντήσεις στα ερωτήματά μας.
Οι αντιδράσεις μας θα είναι άμεσες."
Αυτό ήταν λοιπόν. Ο δρόμος για την ανεργία άνοιξε, και περνά μέσα από τρεις αριθμούς.
Από τους 169 συμβασιούχους δημοσιογράφους της ΕΡΤ πανελλαδικά, θα ανανεωθούν οι συμβάσεις μόλις 75 συναδέλφων. 94 από εμάς λοιπόν, θα εκπαραθυρωθούν μετά από χρόνια δουλειάς στη Δημόσια Τηλεόραση, μπροστά ή πίσω από τις κάμερες και τα μικρόφωνα. Από μια κυβέρνηση που δεν τηρεί ούτε η ίδια τις δεσμεύσεις της για ανανέωση του 50% των συμβάσεων και προκαλεί, παραδεχόμενη ότι όλες οι προβλέψεις της έπεσαν έξω.
Ας θυσιαστούμε λοιπόν οι περισσότεροι από εμάς για να «εξυγιανθεί» η Δημόσια Τηλεόραση. Ιφιγένειες όλοι εμείς που πραγματικά δουλεύαμε επί σειρά ετών, χωρίς ωράρια, υπερωρίες, δημοσιοϋπαλληλικές αγκυλώσεις, εν ολίγοις όπως δουλεύαμε παλαιότερα και στα ιδιωτικά Μέσα Ενημέρωσης, ή όπως δουλεύουν οι δημοσιογράφοι οπουδήποτε.
Θεωρώντας βέβαιη την ανανέωση συμβάσεων των ανταποκριτών καθώς και των περισσότερων παρουσιαστών, αναρωτιέται κανείς με ποια κριτήρια θα γίνει η σφαγή των αμνών για τις ελάχιστες θέσεις που θα έχουν απομείνει.
Θα είναι το μορφωτικό επίπεδο, η εργασιακή εμπειρία, η προϋπηρεσία, η παραγωγικότητα, η ικανότητα σε ένα δύσκολο και ιδιόμορφο επάγγελμα, η αποκλειστική απασχόληση στο Ραδιομέγαρο, ή το τηλέφωνο που θα σηκώσει ο υπουργός, βουλευτής, παράγων για να ζητήσει παραμονή του εκλεκτού-ής του;
Αναζητούνται κριτήρια λοιπόν, σε μια κοινωνία που ισοπεδώνεται με μοναδικό κριτήριο τους αριθμούς και εκτός κριτηρίων τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία.
Είναι δεδομένο ότι οι συνάδελφοι που θα εκπαραθυρωθούν θα βγουν οριστικά εκτός επαγγέλματος μετά από δεκαετίες δουλειάς και εξειδίκευσης ή ακόμα χειρότερα θα βγουν στην επ’ αόριστον ανεργία.
Αρα, η λέξη κριτήρια, εδώ που φτάσαμε, αποτελεί το κλειδί.
Και τι είναι αλήθεια δίκαιο;
-Να παραμείνει στο Ραδιομέγαρο ο δημοσιογράφος που έχει τουλάχιστον άλλη μία δουλειά, και πιθανότατα αντιμετωπίζει την ΕΡΤ ως πάρεργο;
-Να επιλεγεί ο συνάδελφος που εργάζεται και σε Μέσο ισχυρού εκδοτικού ομίλου (με το άλλοθι της καλύτερης πληροφόρησης στο ρεπορτάζ);
-Να ανανεωθεί η σύμβαση δημοσιογράφων βάσει κομματικών ποσοστώσεων και καθ υπόδειξιν των κομματικών γραφείων;
-Να κρατήσει τη θέση του ο μεγαλοδημοσιογράφος που περνάει από το κτίριο της Μεσογείων άπαξ εβδομαδιαίως ενώ παράλληλα εργάζεται σε εφημερίδες, ραδιόφωνα ή περιοδικά;
ή
-Να παραμείνει ο συμβασιούχος- πολυεργαλείο που αποδεικνύει με την καθημερινή του παρουσία και την ποιότητα της δουλειάς του στην ΕΡΤ την επαγγελματική του επάρκεια στο ρεπορτάζ, τη σύνταξη ειδήσεων, την παρουσίαση θεμάτων και την προετοιμασία ενημερωτικών εκπομπών. Δηλαδή καλύπτει κάθε ανάγκη στον τομέα της ενημέρωσης.
Μήπως το «μία δουλειά για όλους» γίνεται πιο επίκαιρο παρά ποτέ;
Μήπως η παρουσία εκπροσώπων των δημοσιογραφικών σωματείων στην επιτροπή αξιολόγησης των συμβασιούχων έπρεπε να είχε ήδη προβλεφθεί;
Μήπως οι περιβόητες λίστες των «επίλεκτων» έχουν ήδη συνταχθεί με ονοματεπώνυμα και οι υπόλοιποι έχουν μπεί – χωρίς να το ξέρουν – στο τρένο για την ανεργία;
Ένα είναι βέβαιο. Κανείς δε δικαιούται να παρατείνει την αγωνία μας, η διοίκηση οφείλει απαντήσεις στα ερωτήματά μας.
Οι αντιδράσεις μας θα είναι άμεσες."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου