Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία

                       Ο λύκος είχε άδεια από την Ελλάδα                          Yφυπουργούσε κάπου στην Παπαδημάδα            
            Κι ο φωτογράφος μας εφώναζε σε λίγο το πουλί
              Απ' το φακό μου θα σας στείλει ένα φιλί. 
                                                    #
   «η μεταπολίτευση με αυτό το φωτογραφικό ενσταντανέ αποσύρεται οριστικά για το Μουσείο των Ξοφλημένων Εννοιών» 
                                                   #
                    Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία.
                                                   #
                                         «Τολμήστε».
                                                   #

                                                    #
                     Και κρεμαστήκαμε μεσ' την τραπεζαρία.
                                                    #
Μοιάζει σα να φωτογραφήθηκαν σε ασανσέρ. Πόσα άτομα χωράει ο θάλαμος; Πόσους συμβιβασμούς; Μετά από πoιό βάρος συμβιβασμών το σκοινί σπάει κι ο θάλαμος συντρίβεται; Μοιάζει σα να φωτογραφήθηκαν σε ασανσέρ· μόνο που εκείνη μπήκε πηγαίνοντας προς τα κάτω κι εκείνος πηγαίνοντας προς τα πάνω. Κάποιος από τους δύο δεν θα πρόσεξε το βελάκι όταν άνοιγε την πόρτα. Θα αναγκαστεί λοιπόν να συνυπάρξει για λίγο με τον άλλο. Η συνήθης αμηχανία των ασανσέρ. Μονομερής στην περίπτωσή μας· θα αντιμετωπιστεί με αυτήν την μακρινή υποψία παραίτησης στο βλέμμα της, με αυτήν την μακρινή υποψία κατάρρευσης στο χαμόγελό της. Το δικό του πρόσωπο, αντίθετα, μάς θωρεί ανυποψίαστο, πεπεισμένο πως το μέλλον του θα αποτελείται από ένα ατελείωτο σερί θριάμβων. Καταυγασμένο το δικό του πρόσωπο από την καταξίωση της αποδοχής, από την καταξίωση της θεσμικότητας. Χρόνια ατελείωτης τσιρίδας κατέληξαν στην οργασμική κορύφωσή τους: σχεδόν αναπάντεχη εξουσία· τώρα μπορεί για λίγο να ξαποστάσει.
Από τη ραδιοφωνική φωνή της στην τηλεοπτική φωνή του, ένας πλήρης κύκλος κλείνει στην εύγλωττη σιωπή της φωτογραφίας. Όλοι από κάπου ξεκινάνε, όλοι μας από κάπου ξεκινάμε. Φωνάζοντας. Μετά συγκλίνουμε, μετά βρισκόμαστε κοντά ο ένας στον άλλο, αμήχανα ίσως, αλλά τι να κάνουμε, ο συμβιβασμός είναι το οξυγόνο της κοινωνικής συνύπαρξης, ο συμβιβασμός είναι η πρώτη ύλη του δημοκρατικού παιχνιδιού, ο συμβιβασμός μάς τοποθετεί εντός του κάδρου. Η εξουσία σε ακούει μόνο όταν φωνάζεις, η εξουσία σε καλεί με την προϋπόθεση ότι θα την ασκήσεις με τρόπο πολύ έως και ριζικά διαφορετικό από τις φωνές σου. Φωνάζουμε για να μας ακούσουν· κι όταν μας ακούν, έχει ωριμάσει ο καιρός για να σωπάσουμε και να φωτογραφηθούμε. Ανεβαίνοντας ή κατεβαίνοντας.

Old Boy