Της Τζένης Κ.
Σα φιδάκι που υπακούει στο πνευστό τού γητευτή του, το παιδί-λάστιχο (πράσινο πλαστικό λάστιχο αυλής, συνδεδεμένο ταπεινά με τον πολύ-κρουνό της
παγκόσμιας ολιγαρχίας), ο Λουκάς Παπαδήμος, βγήκε λικνιστά από το καλάθι του κι άρχισε να καταβρέχει από τις 11/11 και εντεύθεν το σκονισμένο δρόμο. Σωφρονίστηκε ο ατίθασος μπουχός, μύρισε μούφα βροχούλα. «Κατάκατσε ο κουρνιαχτός», που είπε κι ο πρόεδρος Παπούλιας. Ήρθε η ευτυχής «ύφεση»! Γιατί για τους αγαθούς διακομματικούς προέδρους αυτό που έχει σημασία δεν είναι η δυστυχής οικονομική ύφεση, είναι η ευτυχής ύφεση των κραξιμάτων. Πήρανε λοιπόν βαθιά ανάσα τα γερασμένα πνευμόνια του παλιού αντάρτη μετά το ψέκασμα οικοδομικού τύπου που επέφερε καθαρότητα κοινωνικής ατμόσφαιρας. Η ατμόσφαιρα άλλωστε μπορεί να είναι καθαρή, ακόμα κι όταν ακούγονται παραπλεύρως επιθανάτιοι ρόγχοι. Η βαριά αναπνοή του χαροπαλέματος δε μολύνει τον αέρα.
Κι έχουμε κι άλλο λόγο για να χαιρόμαστε, πέραν της προεδρικής διαπίστωσης ότι το «σύννεφο» που είχε μπει στη μέση και δεν άφηνε την εξουσία να δει τα μελλούμενα, διαλύθηκε διά των ψιχάλων του Λαστιχοδήμου. Έχουμε και την «αισιοδοξία του τεχνοκράτη» (όπως λέμε «Αλβανός γιάπης», «σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ» κλπ). Ο αξονικός τομογράφος του προέδρου, είδε κάποια αισιοδοξία εντός του πρωθυπουργού μας. Κι όταν ο τεχνοκράτης αισιοδοξεί, έχουμε κάθε λόγο να συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία του, κατά την άποψη το προέδρου. Το μόνο ίσως, με όλο το θάρρος, συγγνώμη κιόλας, που θα έπρεπε ίσως να εξετάσει κανείς είναι το σε ποια data βασίζεται η αισιοδοξία του τεχνοκράτη.
Γιατί άλλη τεχνοκρατική αισιοδοξία είναι αυτή που βασίζεται π.χ. στους δείκτες που σχετίζονται με την ανάπτυξη κι άλλη τεχνοκρατική αισιοδοξία είναι αυτή που βασίζεται π.χ. στη θνησιμότητα των συνταξιούχων.
Άλλη τεχνοκρατική αισιοδοξία είναι αυτή που προκύπτει από την απορρόφηση κονδυλίων κι άλλη τεχνοκρατική αισιοδοξία είναι αυτή που προκύπτει από την εξόντωση των μισθωτών. Αλλά, θα πείτε, ψιλά γράμματα, αλαφροΐσκιωτες διαφοροποιήσεις… είναι ετούτες εδώ για τα υψηλά μας πράσινα Άλογα που φοράνε τις παρωπίδες τους και βλέπουν μονάχα την προδιαγεγραμμένη της οικονομικής μας πτώσης και παράδοσης. Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα κι αν οι παράπλευρες απώλειες δεν προσμετρώνται, ε τότε, πράγματι, η αισιοδοξία του τεχνοκράτη έχει βάσεις. Βάσεις του θανάτου… που φωνάζανε κάποτε οι πρωτόπλαστοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.
Σα φιδάκι που υπακούει στο πνευστό τού γητευτή του, το παιδί-λάστιχο (πράσινο πλαστικό λάστιχο αυλής, συνδεδεμένο ταπεινά με τον πολύ-κρουνό της
παγκόσμιας ολιγαρχίας), ο Λουκάς Παπαδήμος, βγήκε λικνιστά από το καλάθι του κι άρχισε να καταβρέχει από τις 11/11 και εντεύθεν το σκονισμένο δρόμο. Σωφρονίστηκε ο ατίθασος μπουχός, μύρισε μούφα βροχούλα. «Κατάκατσε ο κουρνιαχτός», που είπε κι ο πρόεδρος Παπούλιας. Ήρθε η ευτυχής «ύφεση»! Γιατί για τους αγαθούς διακομματικούς προέδρους αυτό που έχει σημασία δεν είναι η δυστυχής οικονομική ύφεση, είναι η ευτυχής ύφεση των κραξιμάτων. Πήρανε λοιπόν βαθιά ανάσα τα γερασμένα πνευμόνια του παλιού αντάρτη μετά το ψέκασμα οικοδομικού τύπου που επέφερε καθαρότητα κοινωνικής ατμόσφαιρας. Η ατμόσφαιρα άλλωστε μπορεί να είναι καθαρή, ακόμα κι όταν ακούγονται παραπλεύρως επιθανάτιοι ρόγχοι. Η βαριά αναπνοή του χαροπαλέματος δε μολύνει τον αέρα.
Κι έχουμε κι άλλο λόγο για να χαιρόμαστε, πέραν της προεδρικής διαπίστωσης ότι το «σύννεφο» που είχε μπει στη μέση και δεν άφηνε την εξουσία να δει τα μελλούμενα, διαλύθηκε διά των ψιχάλων του Λαστιχοδήμου. Έχουμε και την «αισιοδοξία του τεχνοκράτη» (όπως λέμε «Αλβανός γιάπης», «σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ» κλπ). Ο αξονικός τομογράφος του προέδρου, είδε κάποια αισιοδοξία εντός του πρωθυπουργού μας. Κι όταν ο τεχνοκράτης αισιοδοξεί, έχουμε κάθε λόγο να συμμεριζόμαστε την αισιοδοξία του, κατά την άποψη το προέδρου. Το μόνο ίσως, με όλο το θάρρος, συγγνώμη κιόλας, που θα έπρεπε ίσως να εξετάσει κανείς είναι το σε ποια data βασίζεται η αισιοδοξία του τεχνοκράτη.
Γιατί άλλη τεχνοκρατική αισιοδοξία είναι αυτή που βασίζεται π.χ. στους δείκτες που σχετίζονται με την ανάπτυξη κι άλλη τεχνοκρατική αισιοδοξία είναι αυτή που βασίζεται π.χ. στη θνησιμότητα των συνταξιούχων.
Άλλη τεχνοκρατική αισιοδοξία είναι αυτή που προκύπτει από την απορρόφηση κονδυλίων κι άλλη τεχνοκρατική αισιοδοξία είναι αυτή που προκύπτει από την εξόντωση των μισθωτών. Αλλά, θα πείτε, ψιλά γράμματα, αλαφροΐσκιωτες διαφοροποιήσεις… είναι ετούτες εδώ για τα υψηλά μας πράσινα Άλογα που φοράνε τις παρωπίδες τους και βλέπουν μονάχα την προδιαγεγραμμένη της οικονομικής μας πτώσης και παράδοσης. Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα κι αν οι παράπλευρες απώλειες δεν προσμετρώνται, ε τότε, πράγματι, η αισιοδοξία του τεχνοκράτη έχει βάσεις. Βάσεις του θανάτου… που φωνάζανε κάποτε οι πρωτόπλαστοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου