απασχολήθηκαν πριν την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001 που ήταν δυνατή η μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου σε αορίστου χρόνου.
Ειδικότερα, τον Ιούνιο του 2000, οι τρεις προσλήφθηκαν με 18μηνες συμβάσεις από την Αναπτυξιακή Δημοτική Επιχείρηση Πάργας σύμφωνα με επιδοτούμενο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ. Μετά τη συμπλήρωση του 18μηνου συνέχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μέχρι τον Μάρτιο του 2003, οπότε η Δημοτική Επιχείρηση τους ανακοίνωσε προφορικά την απόλυσή τους.
Το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου (απόφαση 123/2012) επαναλαμβάνοντας παλαιότερη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου (7/2011), έκρινε ότι οι συμβάσεις των τριών στην πραγματικότητα ήταν αορίστου χρόνου, καθώς κάλυπταν πάγιες και διαρκές ανάγκες της Δημοτικής Επιχείρησης.
Οι αρεοπαγίτες αναίρεσαν απόφαση του Εφετείου Ιωαννίνων που είχε απορρίψει το αίτημα των συμβασιούχων να κηρυχθεί άκυρη και καταχρηστική η απόλυσή τους, καθώς οι εργασιακές τους συμβάσεις ήταν αορίστου χρόνου και ανέπεμψαν την υπόθεση για νέα κρίση αλλά και για να εξεταστεί το αίτημα των συμβασιούχων για καταβολή αποδοχών υπερημερίας.
Σύμφωνα με την αρεοπαγιτική απόφαση εσφαλμένα απερρίφθησαν οι ισχυρισμοί των συμβασιούχων ότι παραβιάστηκαν οι συνταγματικές επιταγές, όπως επίσης παραβιάστηκε ο Ν. 2112/1920 και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου