Στην Αθήνα, με αφορμή το «Κολαστήριο», ο Μπέλα Ταρ

Σε πρώτη πανελλήνια προβολή βγαίνει στις αίθουσες η ταινία «Κολαστήριο», παραγωγής
1988, του βραβευμένου ούγγρου σκηνοθέτη Μπέλα Ταρ.
Tη Δευτέρα 9 Ιανουαρίου, ο σκηνοθέτης θα παρακολουθήσει με το κοινό την ελληνική πρεμιέρα της ταινίας του, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, μετά από πρόσκληση της εταιρείας διανομής.

Ο Μπέλα Ταρ, από τους σημαντικότερους σύγχρονους ανατολικοευρωπαίους δημιουργούς, είχε επισκεφθεί την περασμένη χρονιά την Ελλάδα, με αφορμή την επιτυχία στους ελληνικούς κινηματογράφους της βραβευμένης το 2011 στο Φεστιβάλ του Βερολίνου ταινίας του, «Το άλογο του Τορίνο». Ένα έπος της μοναξιάς και της ανθρώπινης μοίρας.

Με «Το άλογο του Τορίνο», είχε τότε δηλώσει ότι έκλεισε τον κύκλο του στον κινηματογράφο, μετά από 35 χρόνια δημιουργίας.

Αν συνεχίσω, είχε πει, θα επαναλαμβάνομαι, θα είναι σαν να αντιγράφω τον εαυτό μου.

Το σενάριο του «Κολαστηρίου» (Damnation) έγραψε ο Μπέλα Ταρ σε συνεργασία με τον Λάζλο Κραζνχορκαί. Μια ατμοσφαιρική ταινία Μια ασυνήθιστη εμπειρία. Ένα ασυνήθιστο ονειρικό κινηματογραφικό γεγονός. Έχει στοιχειώσει την ύπαρξή μου» είπε για το «Κολαστήριο», ο Τζιμ Τζάρμους.

Στην υπόθεση της ταινίας, ο ήρωας ένας μοναχικός μεσήλικας, ζει την βαρετή ζωή του αποτραβηγμένος από τον κόσμο περνάει τις ώρες του παρατηρώντας από το παράθυρο τα εναέρια βαγονέτα του ορυχείου της πόλης να χάνονται στην ομίχλη.

Τελειώνει την μέρα του πίνοντας ποτά στο μπαρ "Τιτανικός" και μοναδικό πάθος στη ζωή του είναι ο αδιέξοδος έρωτάς του για την τραγουδίστρια του μπαρ.

Θέλοντας να ξεφορτωθεί τον άντρα της για να μείνει, έστω και για λίγο, ανενόχλητος μαζί της, τον απομακρύνει λίγες ημέρες, στέλνοντας τον σε μια αποστολή σχετικά με υπόθεση λαθρεμπορίου. Τα σχέδια του πρωταγωνιστή μένουν τελικά απραγματοποίητα, ο ίδιος απορρίπτεται απ' όλους και περιπλανιέται στο ερημωμένο τοπίο.

«Νομίζω, λέει ο Μπέλα Ταρ ότι όλες μου οι ταινίες μιλούν, με τη μια ή την άλλη μορφή, για τα συστήματα στα οποία διαρθρώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις, οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων, των συμφερόντων και των συναισθημάτων. Μια καινούργια ταινία μπορεί να είναι είτε η συνέχεια είτε η επέκταση μιας προηγούμενης, στο επίπεδο του στοχασμού. Πιστεύω ότι το "Κολαστήριο" είναι μια επέκταση».