Το Υπουργείο Παιδείας απειλεί τις βιβλιοθήκες

 Aναδημοσίευση από vivliothekarios



"Οι δυνατότητες της πολιτείας ως οικονομικός αλλά και ως διοικητικός πυλώνας υποστήριξης δυστυχώς είναι
και θα συνεχίσουν να είναι περιορισμένες για τα προσεχή τουλάχιστον έτη. Η εξεύρεση και άλλων πηγών υποστήριξης και διεύρυνσης των λειτουργιών ώστε να ικανοποιήσουν σύγχρονες απαιτήσεις είναι αναγκαία."

Με επιστολή της στο Γενικό Συμβούλιο Βιβλιοθηκών η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου απειλεί τις δημόσιες βιβλιοθήκες της χώρας ότι αν δεν προσφύγουν στη χρηματοδότηση του ελεήμονος Ιδρύματος Νιάρχου και της ΜΚΟ του με την επωνυμία “Future Library”, θα τις κλείσει. Παραδέχεται κυνικά ότι το ελληνικό κράτος για πρώτη φορά στην ιστορία του δεν θα χρηματοδοτήσει τη λειτουργία των βιβλιοθηκών που παρέχουν το εξαιρετικά σημαντικό αγαθό της πληροφορίας και της γνώσης σε όλη τη χώρα. Η Άννα Διαμαντοπούλου παραμένει υπουργός μιας Παιδείας χωρίς βιβλία, με λιγότερα σχολεία, λιγότερους δασκάλους, πυκνότερες τάξεις, χωρίς υποδομές, χωρίς σχολικές και παιδικές βιβλιοθήκες, χωρίς Πανεπιστήμια. Παραμένει Υπουργός με μόνο ευδιάκριτο πλέον στόχο όχι τον «εκσυγχρονισμό», αλλά τον αφανισμό της παιδείας στη χώρα μας.

Δεν με απασχολεί ο ρόλος του Ιδρύματος Νιάρχου και της ΜΚΟ του με την επωνυμία “Future Library”. Αν οι επικεφαλής των προγραμμάτων αυτών ως άλλοι Αλόνσο Κιχάνο κυνηγούν ανεμόμυλους δεν με απασχολεί, ούτε βέβαια αν πιστεύουν ως άλλοι Δον Κιχώτες πως είναι ιππότες ταγμένοι να υπερασπίζονται τους αδύναμους και κατατρεγμένους. Ως βιβλιοθηκονόμο με απασχολεί όμως το γεγονός πως κανείς συνάδελφος από το Γενικό Συμβούλιο Βιβλιοθηκών δεν έχει ακόμη παραιτηθεί για στοιχειώδεις λόγους αξιοπρέπειας παραλαμβάνοντας την επιστολή αυτή στις 10 Φεβρουαρίου, ούτε καν οι αυτόκλητοι «συνδικαλιστές» της Ένωσης Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων της Πληροφόρησης και της Ένωσης Αρχειονόμων Βιβλιοθηκονόμων Ελλάδας.

Θεωρώ ότι αποτελεί χρέος της βιβλιοθηκονομικής κοινότητας να αντιδράσει στο πνεύμα και την ουσία της επιστολής αυτής. Να υπερασπιστεί όχι μόνο την εργασία που κάνουμε ή την συντεχνιακή μας ύπαρξη. Οφείλουμε όλοι πιστεύω να υπερασπιστούμε το ελεύθερο και δημόσιο αγαθό που προσφέρουμε, τη γνώση και την πληροφορία. Αγαθό που οφείλει να παρέχει και να προστατεύει ένα σύγχρονο κράτος και όχι η ελεημοσύνη των χορηγών.