Με αφορμή τη σκέψη του συνηγόρου της Αρετής Τσοχατζοπούλου και την
ανάπτυξη του συλλογισμού του τύπου "γιατί άφησες αυτόν και έπιασες εμένα":
Κάθε φορά που κάποιος συλλαμβάνεται, απαιτεί να είναι ο τελευταίος που θα συλληφθεί, αφού έχει καθαρίσει όλη η Ελλάδα.
Κανένας δε δέχεται ότι, αφού έχει ποινικές ευθύνες, δεν είναι ακριβώς ο κατάλληλος για να θέσει προτεραιότητες στη σύλληψή του.
Τι σημαίνει ακριβώς αυτή η ατάκα "ο ανακριτής της υπόθεσης του πρώην υπουργού χθες άφησε ελεύθερους κατηγορούμενους, από τους οποίους κινούνταν εκατομμύρια μέσω εξωχώριων εταιρειών, και σήμερα διατάσσει την κράτηση της Αρετής διότι κάνει το λάθος να ονομάζεται Τσοχατζοπούλου"?
Δηλαδή για την Αρετή δεν προέκυψε τίποτα?
Ε, τότε βγες έξω και μίλα για την αθωώτητα του πελάτη σου.
Πιστεύεις ότι αν δεν μπει και ο τελευταίος εμπλεκόμενος μέσα, τότε δεν μπορεί να μπει και η πελάτισά σου;
Αλήθεια;
Τότε να βγουν έξω όλοι οι ποινικοί κρατούμενοι, μέχρι να συλληφθούν ταυτόχρονα ΟΛΟΙ όσοι διέπραξαν οποιοδήποτε έγκλημα, να πάνε όλοι μαζί στο μεταγωγών και να δικαστούν σε κοινή δίκη.
Θέατρο του παραλόγου, για να δημιουργηθούν υποψίες επί της διαδικασίας. Γιατί αν πιάσουμε το "δια ταύτα", άστα και βράστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου