φίλους μου που έμειναν άνεργοι, τους 2 μήνες τσουχτερό κρύο χωρίς θέρμανση στην τάξη. Να θυμηθώ να μην ξεχάσω τα όνειρα που κλείδωσα στην αποθήκη δίπλα στις πατερίτσες, την τριχιά που μου πέρασαν στο λαιμό και προσπαθούν να με σύρουν εκεί που θέλουν. Να θυμηθώ να μην ξεχάσω αυτούς που με είπαν φασίστα, κομμουνιστή, μαλάκα, τα λεφτά που υπάρχουν, τη συναίνεση, την κυβέρνηση αλλά όχι συγκυβέρνηση,τις κωλοτούμπες, την ταπείνωση, τους άστεγους, τους εξαθλιωμένους, τα χαράτσια,τις διακοπές ηλεκτρικού, το ξεπούλημα, τους μετανάστες ντόπιους και ξένους, τα φάρμακα. Να θυμηθώ να μη ξεχάσω την ντροπολογία για τα διόδια, τις κόκκινες γραμμές που έγιναν ροζ κορδέλες, το άσυλο, τον τρόμο που έσπειραν στην κοινωνία, τα δακρυγόνα, τα χτυπήματα σε υπερήλικες, το κλάμα των παιδιών. Να θυμηθώ για να μη με ξεχάσουν ποτέ ξανά...
(email αναγνώστη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου