Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Γιατί τα έχω (λίγο) με τον κυρ Φώτη...

Πριν αρκετά χρόνια όταν μου ζητήθηκε, σε μία συζήτηση μεταξύ τυριού και
αχλαδιού να προσδιορίσω- με μία σχετική σαφήνεια-  τους δόκιμους για εκείνη την εποχή όρους "αριστερός"και "δεξιός". απάντησα με μία υπεραπλουστευτική ερμηνεία πως αριστερός είναι αυτός που βρίσκεται πάντα με τη μεριά του αδύναμου, του ανίσχυρου, του άδικα κατατρεγμένου (ενώ δεξιός -πάντα με την ίδια ερμηνεία- με τη μεριά της εξουσίας).



Γιατί έκανα αυτή την αναδρομή; Αφορμή στάθηκε η, εδώ και οκτώ ημέρες, στάση του Φώτη του Κουβέλη και της πλειοψηφίας των στελεχων της ΔΗΜΑΡ.
Και εξηγώ.


Από την επομένη των εκλογών της 6 του Μάη, έγινα μάρτυρας μιας άνευ προηγουμένου επίθεσης κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ενορχηστρωμένης καλά, εκπορευόμενης από τα γνωστά κέντρα διαπλοκής και εξουσίας της χώρας.
Οι "μπροστινοί" τους  το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, έλαβαν το σύνθημα και πήραν μέρος με όλες τους τις δυνάμεις, έτσι ώστε να προσφέρουν πρόθυμα τις υπηρεσίες τους σε μεγαλοεργολάβους, καναλάρχες, τοκογλύφους, μεγαλοεκδότες και τραπεζίτες. Πολύ έως σίγουρα αναμενόμενο. Δεξιοί γαρ...


Σε αυτή όμως τη καλά συντονισμένη επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμενα να δω σύμμαχο τον Φώτη τον Κουβέλη, τον αριστερό...Περίμενα να σταθεί συνεπής στις ιδεολογικές του καταβολές και πλατφόρμες και να υπερασπιστεί τον αδύναμο, να σταθεί στο πλευρό αυτού που άδικα δέχεται επίθεση από το σάπιο κατεστημένο, όπως θα έκανε ένα αληθινός αριστερός.
Δεν το έκανε. Συστρατεύτηκε με την εξουσία των ντόπιων και ξένων συμφερόντων που βλέπουν τη κοινωνία σαν ένα αμπέλι μόνο για να την τρυγήσουν και πήρε μέρος σε αυτή την επίθεση. Δική του η απόφαση, δική του και η ευθύνη.


Η ιστορία-ευτυχώς ή δυστυχώς- γράφει και δεν ξεγράφει σύντροφε πρώην αριστερέ κυρ Φώτη...


Ωρώπιος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου