Για το «κουρέλι» κάνουν το κουνέλι;

Αν ψάξεις στο ίντερνετ τη φράση «συντάξεις, δικαιώματα, τα έκανες
κουρέλι» θα βρεις πολύ λιγότερες δημοσιεύσεις απ΄ όσες έχει η «άντε γ..., σύντροφε Κουβέλη», με τελίτσες ή ολογράφως


Tου Πρόδρομου Σεϊτανίδη

Πολλή βαβούρα έγινε πρόσφατα στο ίντερνετ αλλά και στα κυρίαρχα ΜΜΕ για την παρασπονδία κάποιων νέων του ΣΥΡΙΖΑ να φωνάξουν στην πρόσφατη πανελλαδική απεργία το σύνθημα «Συντάξεις, δικαιώματα, τα έκανες κουρέλι, άντε και γαμήσου, “σύντροφε” Κουβέλη». Οι περισσότεροι από τους διαμαρτυρόμενους αμέλησαν, φυσικά, να παραθέσουν το πρώτο σκέλος του συνθήματος. Και, κυρίως, να καταλάβουν πόσο σκούρα είναι τα πράγματα!

Αν ψάξεις στο ίντερνετ τη φράση «συντάξεις, δικαιώματα, τα έκανες κουρέλι» θα βρεις πολύ λιγότερες δημοσιεύσεις απ΄ όσες έχει η «άντε γ..., σύντροφε Κουβέλη», με τελίτσες ή ολογράφως. Λες και όσοι διαμαρτύρονταν ηλεκτρονικώς ή εντύπως για το νεολαιίστικό σύνθημα, απέφευγαν επιμελώς να υπενθυμίσουν πως όντως οι συντάξεις και τα δικαιώματά μας έχουν γίνει κουρέλι (με συνευθύνη και του Φώτη Κουβέλη). Λες και δεν το έχουμε προσέξει! Λες και οι πιτσιρικάδες και οι πιτσιρίκες το φώναζαν έτσι, για να πουν καμιά κακή κουβέντα, όπως κάναμε όταν ήμασταν τετράχρονα κι ερχόταν επίσκεψη στο σπίτι ο προϊστάμενος του μπαμπά! Όμως τα παιδιά ξέρανε πολύ καλά τι φώναζαν και -δυστυχώς- πολύς κόσμος συμφωνεί μαζί τους. Ίσως ήταν λίγο πιο πιπεράτο απ΄ όσο έπρεπε, όμως αυτά πάντα συμβαίνουν μεταξύ ομογάλακτων. «Εξ οικείων τα βέλη», που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Το σύνθημα αυτό, όπως τα περισσότερα άλλωστε, είναι αφαιρετικό - ένα στιγμιαίο στιχούργημα, που αντανακλά τη διάθεση του πλήθους. Όταν το 2003 φωνάζαμε «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι» δεν εννοούσαμε όοοοολους τους Αμερικάνους, ούτε καν όλους τους υπηκόους των ΗΠΑ. Αυτό μόνο ο Τάκης Μίχας και ο Πάσχος Μανδραβέλης δεν μπορούσαν να το κατανοήσουν. Για να μην πω για το «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Αλλά εάν ήθελα να διαμαρτυρηθώ γι΄ αυτά τα συνθήματα, θα τα παρέθετα ολόκληρα, τουλάχιστον!

Έπειτα, είναι εντυπωσιακό και το ποιοι ασκούν κριτική. Μέχρι και ο Παντελής Καψής, από τις σελίδες του Έθνους, υπενθύμισε πως η Αριστερά πρέπει να φέρεται με το γάντι, διότι έτσι μας έχει μάθει: στο υψηλό ήθος! Και ο Παύλος Τσίμας τα ίδια έλεγε παλιότερα. Τον είδαμε κι αυτόν. Λίγο νωρίτερα, στις αρχές Σεπτέμβρη, ο Γιάννης Πρετεντέρης μας επεσήμαινε ότι ο Τσίπρας στη ΔΕΘ ξεσήκωνε τους καθηγητές σε φοροδιαφυγή επειδή είπε πως δεν είναι παράλογο ένας κακοπληρωμένος εκπαιδευτικός να κάνει και δυό-τρία φροντιστήρια για να μπορέσει να βγάλει το μήνα. Θα περίμενε κανείς λιγότερη αμετροέπεια από άτομα που σκανδαλίζουν την κοινωνία με τις υψηλές -και αδιαφανείς- απολαβές τους.

Σ΄ αυτές τις δύσκολες εποχές, θα περίμενε κανείς από ορισμένους να μην φέρονται σαν την Μαρία Αντουανέτα. Αλλά κι αυτή ακόμα, η σύζυγος του Λουδοβίκου 16ου, που έμελλε να ανέβει τα σκαλιά της γκιλοτίνας, δεν θα δυσκολευόταν να αντιληφθεί πόσο στριμόκωλη είναι η σημερινή κατάσταση εάν διάβαζε το πρωτοσέλιδο της κεντροαριστερής «Λιμπερασιόν», που αν και έχει βάλει πολύ νερό στο κόκκινο κρασί της, δεν δίστασε να γράψει «Σήκω φύγε, μαλάκα πλούσιε!» για το αφεντικό της «Λουί Βουιτόν» και άλλων εταιρειών πολυτελείας, όταν αυτός θέλησε να μετοικήσει για φορολογικούς λόγους στο Βέλγιο. Τα ίδια και χειρότερα λέγονται στις διαδηλώσεις εναντίον της λιτότητας σε όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης: τι «κρεμάλες», τι «κώλοι», τι «γαμίσια» και δεν συμμαζεύεται! Ακόμα κι ο Μεϊμαράκης θα κοκκίνιζε.

Προσωπικά δεν θα φώναζα το σύνθημα. Όχι από σεβασμό προς τη ΔΗΜΑΡ - διότι ο σεβασμός τον οποίο υποτίθεται ότι οφείλουμε στον Φώτη Κουβέλη και στο κόμμα του, δεν είναι κάτι το οποίο απονέμεται άπαξ και δια παντός• σαν τις μαύρες ζώνες του καράτε, ας πούμε. Τον σεβασμό στον πολιτικό στίβο τον διεκδικείς ανά πάσα στιγμή. Εφ΄ όσον ο πολιτικός στίβος είναι πολωμένος, δεν μπορείς να αποσπάς το σεβασμό από όλους ταυτόχρονα. Κι αυτό σίγουρα το ξέρει -ή το έμαθε πρόσφατα- ο έμπειρος και σοφός Φώτης Κουβέλης.


rednotebook.gr