Μείωση του μισθολογικού κόστους για να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητα συνολικά στην ΕΕ προβλέπει σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ το σύμφωνο για το ευρώ.
Ο κ Σπ. Παπασπύρου τόνισε ότι «είναι προφανές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια διεύρυνση της συμφωνίας του Μάαστριχτ, αλλά με σκληρό και ακραίο τρόπο που στον παρονομαστή για την ανταγωνιστικότητα βάζει το μισθολογικό κόστος. Αυτό σημαίνει ότι με τα κριτήρια και τους νέους δείκτες που έρχονται για όλες τις οικονομίες, όχι μόνο για την ελληνική περίπτωση, για την οποία εκ των πραγμάτων θα μπούμε στην προκρούστεια λογική αυτής της πολιτικής, και τον ευρωπαϊκό νότο, οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές και επιδόματα, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας, των ΗΠΑ, της Ασίας κτλ. θα πέφτουν για να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητα. Ουσιαστικά μπαίνουμε σε μια λογική προσομοίωσης με μισθούς Ασίας.»
Σε ότι αφορά στο δημόσιο χρέος και το ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσής του ανέφερε πως «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και μορφές ήπιας αναδιάρθρωσης γίνονται και τώρα. Η επιμήκυνση ή άλλα πράγματα που συζητούνται για την εξαγορά, είναι στοιχεία μιας τέτοιας πολιτικής. Εδώ, έχουν δραματοποιηθεί πολλά πράγματα και λέμε να μη γίνει επαναδιαπραγμάτευση ή άλλη πολιτική ρύθμισης των επιτοκίων, διότι αυτό είναι καταστροφή. Από το 1954 έως το 2006, για πάνω από 80 χώρες, έχουμε πάνω από 400 συμφωνίες αναδιάρθρωσης του χρέους. Δεν οφείλουμε να δούμε και πολιτικές ελέγχου για το πώς δημιουργήθηκε, τι είναι πραγματικό, τι τοκογλυφικό, έτσι ώστε να περάσουμε σε μια πολιτική δίκαιης ρύθμισης, για να μην είναι τίμημα η κοινωνική συνοχή, η κατάσταση των απλών ανθρώπων που δεν ευθύνονται για την κατάσταση της οικονομίας συνεχώς; Νομίζω ότι είναι απαραίτητο», σημείωσε.
Ο κ Σπ. Παπασπύρου τόνισε ότι «είναι προφανές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια διεύρυνση της συμφωνίας του Μάαστριχτ, αλλά με σκληρό και ακραίο τρόπο που στον παρονομαστή για την ανταγωνιστικότητα βάζει το μισθολογικό κόστος. Αυτό σημαίνει ότι με τα κριτήρια και τους νέους δείκτες που έρχονται για όλες τις οικονομίες, όχι μόνο για την ελληνική περίπτωση, για την οποία εκ των πραγμάτων θα μπούμε στην προκρούστεια λογική αυτής της πολιτικής, και τον ευρωπαϊκό νότο, οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές και επιδόματα, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας, των ΗΠΑ, της Ασίας κτλ. θα πέφτουν για να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητα. Ουσιαστικά μπαίνουμε σε μια λογική προσομοίωσης με μισθούς Ασίας.»
Σε ότι αφορά στο δημόσιο χρέος και το ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσής του ανέφερε πως «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και μορφές ήπιας αναδιάρθρωσης γίνονται και τώρα. Η επιμήκυνση ή άλλα πράγματα που συζητούνται για την εξαγορά, είναι στοιχεία μιας τέτοιας πολιτικής. Εδώ, έχουν δραματοποιηθεί πολλά πράγματα και λέμε να μη γίνει επαναδιαπραγμάτευση ή άλλη πολιτική ρύθμισης των επιτοκίων, διότι αυτό είναι καταστροφή. Από το 1954 έως το 2006, για πάνω από 80 χώρες, έχουμε πάνω από 400 συμφωνίες αναδιάρθρωσης του χρέους. Δεν οφείλουμε να δούμε και πολιτικές ελέγχου για το πώς δημιουργήθηκε, τι είναι πραγματικό, τι τοκογλυφικό, έτσι ώστε να περάσουμε σε μια πολιτική δίκαιης ρύθμισης, για να μην είναι τίμημα η κοινωνική συνοχή, η κατάσταση των απλών ανθρώπων που δεν ευθύνονται για την κατάσταση της οικονομίας συνεχώς; Νομίζω ότι είναι απαραίτητο», σημείωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου