Φαίνεται ότι το 60% των Ελλήνων είναι «υπερπατριώτες», αν όχι και πατριδοκάπηλοι εθνικιστές. Ή μήπως «φασίζουσες μειοψηφίες»; Πώς αλλιώς εξηγείται το 58,9% (Το Βήμα, Κάπα Research) που αξιολόγησε «αρνητικά» και «μάλλον αρνητικά» την ανακοίνωση περί «κουρέματος» 50% σε ένα μέρος του ελληνικού χρέους, όπως αυτό αποφασίστηκε στην ευρωσύνοδο κορυφής της περασμένης εβδομάδας;
Μάλλον τζάμπα λοιπόν ο αυστηρός τόνος του πρωθυπουργού της Ελλάδας περί λίγων «υπερπατριωτών».
Αντιθέτως προς τις προσδοκίες του Γ. Παπανδρέου και τη θριαμβολογία του (επειδή, ακόμη μια φορά, «έσωσε» την Ελλάδα!) το 21% των ερωτηθέντων δήλωσε, μετά τις ευρωπαϊκές ανακοινώσεις, «απαισιοδοξία και φόβο», το 20,8% «ανησυχία», το 19,7% «οργή» και μόλις το 16,9% «ελπίδα».
Γιατί όμως οι ευρωαποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου θεωρούνται από τους Έλληνες αρνητικές; Για τον λόγο στον οποίο επιμένουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Επειδή, κατά το 48,8%, περιορίζουν την εθνική κυριαρχία. Στον αντίποδα το 29,8% τις θεωρεί δυσάρεστες, αλλά αναγκαίες για να ξαναγίνει ανταγωνιστική η Ελλάδα.
Αλλά και η νέα δανειακή σύμβαση, η οποία θα συνοδεύσει το «κούρεμα», δεν φαίνεται να είναι επιθυμητή. Αν γίνει δημοψήφισμα με αυτό το θέμα, το 45,5% δηλώνει ότι θα την καταψηφίσει έναντι 35,2% που είναι διατεθειμένο να την υπερψηφίσει. Μάλιστα, σε ποσοστό 54,2%, οι ερωτηθέντες προτιμούν να γίνει δημοψήφισμα, έναντι 40% που προτιμά την έγκρισή της από τη Βουλή.
Τέλος, σε περίπτωση ψήφισης της νέας δανειακής σύμβασης από τη Βουλή, το 75,6% προτιμά αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών.
Τι μας δηλώνουν όλα αυτά; Ότι το παραμύθι δεν έχει πλέον δράκο. Ότι τα περί «σωτηρίας» δεν έχουν παρά ελάχιστη απήχηση. Και πώς να έχουν; Αρκεί, καθημερινά, να παρακολουθήσει τις διαπιστώσεις αρθρογράφων που πάση δυνάμει στήριξαν τις επιλογές της κυβέρνησης, ακόμη και τις χείριστες.
Όλοι γνωρίζουν πια – και όλοι, πλην ελαχίστων, ομολογούν – ότι πρόκειται περί πτώχευσης. Ελεγχόμενης προς το παρόν, αλλά... πτώχευσης.
Και ο οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings ήδη έχει προειδοποιήσει ότι, εφόσον γίνει αποδεκτή η ονομαστική μείωση κατά 50% στην προτεινόμενη ανταλλαγή ομολόγων, θα αποτιμηθεί από τον ίδιο ως «γεγονός χρεοκοπίας» (default event).
Όπως εκτιμά ο εν λόγω οίκος, μετά την ανταλλαγή ομολόγων το χρέος θα διαμορφωθεί στο 142% του ΑΕΠ το 2013. Μάλιστα, για να μειωθεί στο 120% έως το 2020, εκτιμά ότι το ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτών θα πρέπει να ανέλθει στο 85% για ομόλογα αξίας 205 δισ. ευρώ.
Η πτώχευση λοιπόν είναι δεδομένη. Και ο ελληνικός λαός το γνωρίζει. Και οργίζεται για όσα έγιναν και γίνονται πίσω από την πλάτη του, χωρίς την έγκρισή του.
Ακόμη και στα γήπεδα πλέον αναρτώνται πανό, άλλοτε υβριστικά, άλλοτε έξυπνα, άλλοτε με ξεκάθαρα πολιτικά μηνύματα, όπως αυτό που αναγραφόταν χθες στο πανό που οπαδοί του Εργοτέλη ανάρτησαν στη θύρα 11 του Παγκρήτιου με τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη: «Δεν ξενοδουλεύουμε. Εμείς είμαστε οι αφέντες. Το αμπέλι τούτο της γης είναι δικό μας».
«Πολιτικοί λαμόγια»
Κάποια άλλα πανό, αναρτημένα σε άλλα γήπεδα, αποτελούν προειδοποίηση για τα επερχόμενα. Ενδεικτικά:
● «Μετά το κούρεμα, έρχεται φάπα».
● «Η φλόγα καίει εδώ και καιρό σε γήπεδα και δρόμους. Τώρα όμως φούντωσε και θα σας κάψει όλους».
Αμέσως μετά τη... «λύση» και τη δίχως μέτρο θριαμβολογία του πρωθυπουργού, ήρθε η εθνική επέτειος του «Όχι». Μόνο που σε όλη την Ελλάδα ακούστηκαν κι άλλα «Όχι», πέρα από αυτό του 1940, και μάλιστα ηχηρά. Εναντίον κυρίως της κυβέρνησης, αλλά και πιο συνολικά του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο ζει – πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια – όχι μόνο πλήρη αμφισβήτηση, αλλά και δραματική απόρριψη.
Η ορατή και προεξοφλημένη προοπτική της πλήρους καταστροφής της χώρας είναι αντιληπτή από το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού. Κι αυτό εκφράζεται παντού.
1. Στα γήπεδα οι οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων στρέφονται κατά «των πολιτικών» και της αστυνομίας. Ακόμη και Κύπριοι συμπαραστέκονται στους Ελλαδίτες οπαδούς σηκώνοντας πανό σε αγώνες των ομάδων τους.
2. Στις παρελάσεις της 28ης δεν υπήρξαν επιθέσεις κατά αστυνομικών, αλλά εναντίον των «επισήμων», με στόχο, ως επί το πλείστον, όχι τη διακοπή των παρελάσεων, αλλά την εκδίωξη από την παρέλαση όσων φλερουν πολιτική ιδιότητα ή αξίωμα.
Ο πρωθυπουργός είδε «απόπειρα εκτροπής» εστιάζοντας στην εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας και επιχειρώντας να αποσιωπήσει ή να υποβαθμίσει το μήνυμα που πλέον έρχεται από παντού: «Πολιτικοί λαμόγια». Προφανώς έχει ξεχάσει ακόμη και τη δική του προειδοποίηση: «Θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες».
Όταν ήταν πλέον φανερό ότι η Ελλάδα οδεύει προς την τρόικα, είχαμε προειδοποιήσει πάρα πολλές φορές υπενθυμίζοντας τα προηγούμενα των άλλων χωρών στις οποίες εφαρμόστηκαν ανάλογες πολιτικές τα τελευταία χρόνια υπό την εποπτεία του ΔΝΤ: Τουρκία, Αργεντινή, Ουγγαρία. Τα πολιτικά συστήματα σαρώθηκαν και όσοι επέλεξαν αυτόν τον δρόμο εξαφανίστηκαν ή απλώς... συνετρίβησαν στις εκλογές.
Έκτοτε έχουμε τα παραδείγματα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, ενώ ακολουθεί αυτό της Ισπανίας.
Και τα πράγματα στην Ελλάδα χειροτερεύουν: με 50.000 νέους ανέργους τον μήνα, ρυθμός που θα αυξηθεί ραγδαία με τις ζητούμενες και αναμενόμενες απολύσεις 150.000 από το Δημόσιο, η έκρηξη δεν αναμένεται ότι θα παραμείνει ελεγχόμενη. Όπως ελεγχόμενη δεν αναμένεται ούτε η χρεοκοπία.
Η φασίζουσα εκτροπή και η συνενοχή
Άλλωστε η εκτροπή έχει ήδη συντελεστεί, με υπαίτιους τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του. Η Ελλάδα, επί των ημερών τους, κυβερνάται υπό ένα ακήρυκτο και ασαφές καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», το οποίο οι ίδιοι επέλεξαν και προκάλεσαν. Τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι πασίγνωστα:
● Μια δανειακή σύμβαση με άγνωστο περιεχόμενο, κρυμμένη στα δικηγορικά γραφεία που είχαν συντάξει το περίφημο Σχέδιο Ανάν.
● Ένα κοινοβούλιο κομπάρσος, το οποίο καλείται να κυρώνει τετελεσμένα που προκύπτουν από την εφαρμογή αυτής της δανειακής σύμβασης.
● Μια χώρα παραιτημένη όχι μόνο από την εθνική κυριαρχία (πολύ πέραν του βαθμού εκχώρησης ώστε να συμμετέχει σε υπερεθνικές ενώσεις όπως η Ε.Ε.), αλλά και από την κρατική ασυλία.
● Η Ελλάδα απαγορεύεται (εκ της δανειακής σύμβασης) να στραφεί σε άλλη πηγή δανεισμού πλην της τρόικας.
● Η κυβέρνηση εκχώρησε ήδη και τη δημοσιονομική κυριαρχία, κατά τρόπο παράνομο, που αντίκειται ακόμη και στο ευρωπαϊκό δίκαιο (με το «κόλπο» της πρόσκλησης «τεχνικής βοήθειας»). Πρωθυπουργός πλέον ο Ράιχενμπαχ και κυβέρνηση οι υπάλληλοι της Κομισιόν.
● Έτοιμη η περιουσία της χώρας να δεσμευθεί από εταιρείες οι οποίες θα εκπροσωπούν τους δανειστές, ενώ τα έσοδα από το πλήρες ξεπούλημα της χώρας, αλλά ακόμη και τα μελλοντικά από το πρόγραμμα «Ήλιος» είναι ήδη δεσμευμένα (επισήμως, βάσει της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου) προκειμένου να αποπληρωθούν δάνεια.
Από πού κι ως πού ο πρωθυπουργός της Ελλάδας μιλάει για απόπειρα εκτροπής και μάλιστα από «μειοψηφίες», «φασίζουσες» δε κατά τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη;
Όταν μια κυβέρνηση καταχράται την εντολή της οδηγώντας τη χώρα στην καταστροφή και την απώλεια κυριαρχίας αποκρύπτοντας τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, δεν μπορεί να μιλά ούτε για «μειοψηφίες» ούτε για «φασίζουσες» συμπεριφορές. Είναι η ίδια υπόλογη γι’ αυτές.
Κι ας λάβει σοβαρά υπ’ όψιν η κυβέρνηση Παπανδρέου τον λόγο για τον οποίο στη δημοσκόπηση της Κάπα Research το 48,8% απορρίπτει όσα αποφασίστηκαν στη σύνοδο κορυφής: επειδή η απόφαση καταλύει την εθνική κυριαρχία.
Αυτός θα είναι από εδώ και πέρα ο εφιάλτης όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά ολόκληρου του πολιτικού κόσμου. Και αυτών που επέβαλαν την απώλεια κυριαρχίας και αυτών που δεν έπραξαν το παραμικρό για να την αποτρέψουν. Όποια θέση κι αν κατέχουν, όσο και αν επιχειρούν να πείσουν ότι δεν συνετέλεσαν. Η σιωπή είναι συνενοχή. Ή μήπως όχι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου