Του Γιάννη Τριάντη
Στις εσχατιές της ευρωπαϊκής κόλασης, ο διάβολος χαμογελάει ειρωνικά. Οι κολασμένοι του Νότου αναγκάζονται και υπογράφουν ό,τι χαρτί τους επιβάλλει η χάρη του. Λεόντειες συμβάσεις, σκληρά βασανιστήρια, ταπεινωτικές δηλώσεις.
Τα πάντα. Ως και ευχαριστήρια για τη ζωή στην κόλαση. Μια χαρά-κοπάδι οι παλιοί ζαβολιάρηδες που νόμιζαν παράδεισο την ευρω-κόλαση και ξέδιναν κάθε μέρα, τρώγοντας αβέρτα σάπια μήλα και ψεύτικες υποσχέσεις
CUT: Στο φανάρι συζητούν δύο ντελίβερι μπόις. Ο ένας μετανάστης: «Δεν βγαίνει φίλε. Βρήκα κι άλλη δουλειά. Καθαριστής ψαριών. Τι να κάνω;». Κι ο άλλος, ο δικός μας: «Μωρέ και σκουπιδιάρης στην κόλαση θα δουλέψω για να τα βγάλω πέρα»... (Αυτήκοος μάρτυς ο υποβολέας, μετέφερε επακριβώς τη στιχομυθία. Κι από τότε εκτιμάει και σέβεται περισσότερο τα παιδιά με τα μηχανάκια. Κι όποτε τα βλέπει να γλιστράνε σαν χέλια ανάμεσα στα συνοφρυωμένα αυτοκίνητα και να καβαλάνε πεζοδρόμια, αναπέμπει μυστικά ύμνους στις επιβιωτικές παρασπονδίες και τα συνοδεύει με ανυπόκριτες ευχές, καθώς χάνονται σαν σφαίρες στο βάθος του δρόμου)
Ντελίβερι μπόις είπες; Κάτι ανάλογο ξεστόμισε και ο κ. Μπεγλίτης για τους στρατιωτικούς συντάκτες. Χωρίς κανένα στοιχείο. Αλλά με το θράσος που συνηθίζει να φυσάει στα δώματα του αφορολόγητου λαϊκισμού. Ο εκπεσών γαλονάς του συστήματος Γ. Παπανδρέου ζητεί από τους εγκαλουμένους να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες, αντί να καταθέσει στοιχεία, τα οποία θα είναι υποχρεωμένοι να αντικρούσουν. (Μέγα θέμα. Αν το παρακάμψουν τόσο οι θιγόμενοι συνάδελφοι, όσο και η ΕΣΗΕΑ, η χειμαζόμενη δημοσιογραφία θα έχει δεχτεί ακόμη ένα βαρύ πλήγμα)
Ερχεσαι, λοιπόν, και λες. Οταν η ίδια η Γερμανία, αλλά και το ΔΝΤ, και πλήθος οικονομολόγων, διαπιστώνουν ότι «έγιναν λάθη στην περίπτωση της Ελλάδος», και ότι η συνταγή πάσχει, πώς είναι δυνατόν να ζητείται μόνιμη δέσμευση για πιστή τήρησή της στο μέλλον; Δεν έχει άλλο νόημα η απαίτηση για επιστολές, παρά την πλήρη ισοπέδωση και υποταγή του Σαμαρά που έβγαλε γλώσσα -ποιος; ένας δικός τους, συντηρητικός- και αποτέλεσε «κακό παράδειγμα» για μια κοινωνία που βρίσκεται εν βρασμώ
Κι όμως. Δεν έχει άδικο ο Καρατζαφέρης όταν προειδοποιεί ότι -όπως το πάει η Ενωση- η Ελλάδα θα γίνει «Κούβα της Μεσογείου». Ο πρωτογενής -και πρωτόγονος- αντικομμουνισμός του τέμνεται με την πραγματική ανησυχία των συστημικών Ευρωπαίων ότι μπορεί να λοξοδρομήσει το καράβι. Το ευρωπαϊκό και όχι μόνο το μικρό σκαρί του Νότου...
Στις εσχατιές της ευρωπαϊκής κόλασης, ο διάβολος χαμογελάει ειρωνικά. Οι κολασμένοι του Νότου αναγκάζονται και υπογράφουν ό,τι χαρτί τους επιβάλλει η χάρη του. Λεόντειες συμβάσεις, σκληρά βασανιστήρια, ταπεινωτικές δηλώσεις.
Τα πάντα. Ως και ευχαριστήρια για τη ζωή στην κόλαση. Μια χαρά-κοπάδι οι παλιοί ζαβολιάρηδες που νόμιζαν παράδεισο την ευρω-κόλαση και ξέδιναν κάθε μέρα, τρώγοντας αβέρτα σάπια μήλα και ψεύτικες υποσχέσεις
CUT: Στο φανάρι συζητούν δύο ντελίβερι μπόις. Ο ένας μετανάστης: «Δεν βγαίνει φίλε. Βρήκα κι άλλη δουλειά. Καθαριστής ψαριών. Τι να κάνω;». Κι ο άλλος, ο δικός μας: «Μωρέ και σκουπιδιάρης στην κόλαση θα δουλέψω για να τα βγάλω πέρα»... (Αυτήκοος μάρτυς ο υποβολέας, μετέφερε επακριβώς τη στιχομυθία. Κι από τότε εκτιμάει και σέβεται περισσότερο τα παιδιά με τα μηχανάκια. Κι όποτε τα βλέπει να γλιστράνε σαν χέλια ανάμεσα στα συνοφρυωμένα αυτοκίνητα και να καβαλάνε πεζοδρόμια, αναπέμπει μυστικά ύμνους στις επιβιωτικές παρασπονδίες και τα συνοδεύει με ανυπόκριτες ευχές, καθώς χάνονται σαν σφαίρες στο βάθος του δρόμου)
Ντελίβερι μπόις είπες; Κάτι ανάλογο ξεστόμισε και ο κ. Μπεγλίτης για τους στρατιωτικούς συντάκτες. Χωρίς κανένα στοιχείο. Αλλά με το θράσος που συνηθίζει να φυσάει στα δώματα του αφορολόγητου λαϊκισμού. Ο εκπεσών γαλονάς του συστήματος Γ. Παπανδρέου ζητεί από τους εγκαλουμένους να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες, αντί να καταθέσει στοιχεία, τα οποία θα είναι υποχρεωμένοι να αντικρούσουν. (Μέγα θέμα. Αν το παρακάμψουν τόσο οι θιγόμενοι συνάδελφοι, όσο και η ΕΣΗΕΑ, η χειμαζόμενη δημοσιογραφία θα έχει δεχτεί ακόμη ένα βαρύ πλήγμα)
Ερχεσαι, λοιπόν, και λες. Οταν η ίδια η Γερμανία, αλλά και το ΔΝΤ, και πλήθος οικονομολόγων, διαπιστώνουν ότι «έγιναν λάθη στην περίπτωση της Ελλάδος», και ότι η συνταγή πάσχει, πώς είναι δυνατόν να ζητείται μόνιμη δέσμευση για πιστή τήρησή της στο μέλλον; Δεν έχει άλλο νόημα η απαίτηση για επιστολές, παρά την πλήρη ισοπέδωση και υποταγή του Σαμαρά που έβγαλε γλώσσα -ποιος; ένας δικός τους, συντηρητικός- και αποτέλεσε «κακό παράδειγμα» για μια κοινωνία που βρίσκεται εν βρασμώ
Κι όμως. Δεν έχει άδικο ο Καρατζαφέρης όταν προειδοποιεί ότι -όπως το πάει η Ενωση- η Ελλάδα θα γίνει «Κούβα της Μεσογείου». Ο πρωτογενής -και πρωτόγονος- αντικομμουνισμός του τέμνεται με την πραγματική ανησυχία των συστημικών Ευρωπαίων ότι μπορεί να λοξοδρομήσει το καράβι. Το ευρωπαϊκό και όχι μόνο το μικρό σκαρί του Νότου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου