Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Η αγκίθα στο μάτι σου είναι ο καλύτερος μεγεθυντικός φακός*


Οι φετινές αυτοδιοικητικές εκλογές στον τόπο μας, έχουν ένα καινούργιο γνώρισμα σε σχέση με τις παλιότερες. Και αυτό το γνώρισμα, είναι η είσοδος πολλών νέων –ηλικιακά και βάσει εμπειρίας- προσώπων στο χώρο της πολιτικής. Έστω και με το περιορισμό των ορίων του δήμου Ωρωπού. 

Το γεγονός όμως αυτό δημιουργεί μια αντίφαση. Ενώ αρκετοί άνθρωποι πολιτικοποιούνται έστω και με αυτό τον τρόπο, η προεκλογική περίοδος χαρακτηρίζεται κυρίως από το απολίτικο κλίμα που επικράτησε στη χώρα την τελευταία περίπου 20ετία. Οι παρατάξεις που αποτελούνται από πυρήνες ανθρώπων που τα προηγούμενα χρόνια ήταν στα πράγματα τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζουν πάνω κάτω την ίδια εικόνα. Προγράμματα με έλλειψη ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης, αφρορισμοί άνευ ουσίας στις ομιλίες τους και συνεχή επίκληση στο συναίσθημα και στην ηθική. Πλαισιώνοντας τους συνδυασμούς τους με μια δράκα νέων ανθρώπων, προσπαθούν να μασκαρέψουν την φτωχή έως απούσα πολιτική τους σκέψη προβάλλοντας συνεχώς το σλόγκαν της νέας γενιάς, πάλι όμως χωρίς ουσία. 

Μα το νέο, το καινούργιο, δεν είναι πρόσωπο, δεν είναι άνθρωπος. Το νέο έρχεται με ριζοσπαστικές ιδέες, με δράση. Τι να το κάνω το νέο άνθρωπο όταν αυτός αναπαράγει ακριβώς τα ίδια πρότυπα με το παλιό, το αναχρονιστικό, το σκουριασμένο; Τι να τον κάνω το νέο άνθρωπο που δεν έχει σαφή πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση; Που θέτει εαυτόν ως έναν ακόμη ψηφοθηρικό μηχανισμό, που τελικά αποτελεί ανάχωμα για να μην επικρατήσει το νέο, το προοδευτικό, αλλά το παλιό και συντηρητικό. 

Αυτές οι εκλογές για τον τόπο μας θα αποτελέσουν και το εφαλτήριο μιας διαλεκτικής σύγκρουσης. Πολιτικής, ιδεολογικής ακόμα και αισθητικής. Είναι η προαιώνια ιστορική σύγκρουση της προόδου με τη συντήρηση, της δράσης με την αντίδραση και του παλιού με το νέο. Αυτή η πρώτη μάχη μπορεί και να χαθεί, αλλά όλα θα έχουν αλλάξει μέχρι την επόμενη.   


*Φράση του Θίοντορ Αντόρνο.


Αντώνης Κούτσουρης




4 σχόλια:

  1. Αντώνη, μαζί σου και επ'αυξάνω σε αυτα τα που λες. Αλλά είναι μεγάλο το κέρδος, είτε οικονομικό είτε πολιτικό για να τολμήσει και να ρισκάρει κάποιος "νέος" ουσιαστική δράση. Το συντηρητικό και το τετριμμένο παρέχουν ασφάλεια, με ο,τι αυτό συνεπάγεται...
    Πολλοί συνομήλικοί μας, της γενιάς μας εν τέλει, κατεβαίνουν με μυαλά πιο σκουριασμένα και από των παππούδων τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εύγε για τον "φρανκφουρτιανό" τίτλο! Έχω βέβαια κάποιες ενστάσεις στο θέμα του α-πολιτικού. Ακόμα και μ' αυτόν τον τρόπο (που πολύ εύστοχα εντοπίζεις να διεξάγεται σήμερα ο προεκλογικός αγώνας στις αυτοδιοικητικές) η δημόσια σφαίρα συνεχίζει να αποτελεί πεδίο αναπαραγωγής ιδεολογικών (αισθητικών κτλ) προταγμάτων. Ποια ιδεολογία αναπαράγεται, πώς αυτή υπεισέρχεται στο λόγο όλων των υποψηφίων και αν τα υποκείμενα έχουν συνείδηση ότι τη διακινούν, είναι κάτι που το συζητάμε. Επίσης, συζητάμε το αν η απολιτίκ πρόσοψη των αυτοδιοικητικών (αλλά και το απολιτίκ γενικότερα, σε κάθε τομέα) είναι ξεχωριστή "ιδεολογική" οντότητα ή πολιτικό εργαλείο μιας κυρίαρχης ιδεολογίας, το οποίο καλλιεργήθηκε σκόπιμα. Χαίρομαι πάντως που (επιτέλους και στον Ωρωπό) κάποιος ξεκινά ένα τέτοιο προβληματισμό.

    Δημήτρης Τσιριγώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αρχικά να πω ότι χαίρομαι γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις στον "κανόνα" που αναφέρω στο άρθρο. Επίσης χαίρομαι γιατί και τα 2 είναι σχόλια ουσίας. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα τα γνωστά κακοπροαίρετα, ανώνυμα σχόλια του στυλ "καλά σκεπάσου" και "άσε μας ρε μεγάλε" που κυκλοφορούσαν στα μπλογκ τις προηγούμενες εκλογές και αντικατοπτρίζουν εν γένει το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης στον Ωρωπό εν γένει.
    Δημήτρη συμφωνώ μαζί σου ότι το απολίτικο καλλιεργείται έντονα για να εξυπηρετήσει ψηφοθηρικά, συγκεκριμένα άτομα και παρατάξεις. Το σχόλιο μου στόχευε όμως επίσης και στο γεγονός ότι αυτή τη στιγμή κατεβαίνουν 10-15 νέα παιδιά σε διάφορους συνδυασμούς, από τα οποία 2-3 το πολύ να έχουν εκφέρει είτε μέσω πόστ, είτε μέσω άρθρων συγκροτημένη πολιτική άποψη. Οι υπόλοιποι προβάλλονται μέσω ανόητων βιογραφικών του τύπου είμαι νέος ψηφίστε με έχω ιδέες. Αν έχεις ιδέες ρε φίλε γιατί δεν τις εκφράζεις; Η προεκλογική περίοδος προσφέρεται για παράθεση πολιτικών ιδεών και απόψεων άλλωστε. Εκεί φαίνεται αν θέλεις και η γύμνια τους, μιας και ουδέποτε είχαν ασχοληθεί με την πολιτική με αποτέλεσμα να άγονται και να φέρονται από τους διάφορους εκλογομάγειρες.
    Χρήστο διαφωνώ για το οικονομικό κόστος, ειδικά τώρα με τα social media οι θέσεις του καθενός μπορούν να προβληθούν ανέξοδα, Συμφωνώ βέβαια σε απόλυτο βαθμό στα υπόλοιπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως οι περισσότεροι στα 20s-30s δεν έχουν αρθρώσει συγκεκριμένο πολιτικό λόγο και είναι κρίμα γιατί δικαιώνουν το λαϊκίστικο σύνθημα "της νέας γενιάς που βγαίνει μπροστά κτλ". Από την άλλη δεν έθεσα θέμα ηλικίας στο σχόλιό μου γιατί ο ασπόνδυλος πολιτικός λόγος με ενοχλεί το ίδιο σε όλες τις ηλικίες (προσωπική άποψη) και το βλέπω συνολικά ως ζήτημα (δεν με πονάει περισσότερο που ένας νέος υποψήφιος μιλάει όπως ο επικεφαλής του συνδυασμού του, επειδή ακριβώς δεν πιστεύω στο σλόγκαν της νέας γενιάς - θα ήταν λογική αντίφαση, άρα με πονάει και στους δύο το ίδιο). Προφανώς και υπάρχει - έστω θεωρητικά - το δίπολο νέος-φρέσκες ιδέες vs μέση ηλικία-συντήρηση. Καταλαβαίνεις όμως ότι σε ένα απολίτικο context είναι γλυκιά ευκολία να ομογενοποιήσεις το λόγο σου με των υπολοίπων, μικρών-μεγάλων ("δε βαριέσαι αφού όλοι έτσι εκφράζονται, θα το κάνω κι εγώ"). Ειδικά όταν δεν έχεις κάτι να πεις.
      Αυτά τα ωραία περί ομάδων και ταυτοτήτων (και συγγνώμη για τις μεθοδολογικές μου ψυχώσεις!)
      Καλή συνέχεια, Δημήτρης Τσιριγώτης

      Διαγραφή